By Factorx
Οι δύο βασικές εστίες παθογένειας στην Ελλάδα σήμερα, είναι το τραπεζικό καρτέλ και το καρτέλ των ΜΜΕ.
Το τραπεζικό καρτέλ, διότι ελέγχει τη ρευστότητα. Και ελέγχοντας τη ρευστότητα ελέγχει την υπόλοιπη οικονομική δραστηριότητα. Μία από τις επιπτώσεις αυτού του ελέγχου είναι ότι μπλοκάρουν κάθε παραγωγική δραστηριότητα που δεν ελέγχουν εκ των προτέρων. Κι έτσι εξαναγκάζουν την υπόλοιπη οικονομία να εξαρτηθεί από τις τράπεζες.
Δημιουργεί τεχνητή ζήτηση δανείζοντας κάποιους, αυξάνει υπέρμετρα τις τιμές, ελέγχει και την προσφορά (δημιουργώντας ποικίλα καρτέλ σε άλλους κλάδους) κι ύστερα όλοι οι υπόλοιποι, για να αγοράσουν σπίτια ή να δημιουργήσουν μικρές επιχειρήσεις σε περιβάλλον πολύ υψηλών (και ανελαστικών προς τα κάτω) τιμών είναι αναγκασμένοι να δανειστούν (για ιδρυτικά κεφάλαια) και να ξαναδανειστούν (για κεφάλαια κίνησης).
Ελέγχοντας αποφασιστικά τη ρευστότητα το τραπεζικό καρτέλ προσπαθεί να ελέγξει και κάθε άλλη δραστηριότητα.
Κι όταν σε συνθήκες κρίσης δημιουργείται «παγίδα ρευστότητας», το καρτέλ πνίγει την υπόλοιπη οικονομία για να ανεβάσει τα ποσοστιαία κέρδη του (σε συνθήκες κρίσης) και να αυξήσει το βαθμό ελέγχου της οικονομικής δραστηριότητα (μετά την κρίση).
Κάνοντας, όμως αυτό, σφίγγει το βρόγχο γύρω από τον ίδιο το λαιμό του (τραπεζικού συστήματος): Διότι όσο περισσότερο σπρώχνουν την υπόλοιπη οικονομία σε χρεοκοπία, τόσο περισσότερο πλησιάζουν την χρεοκοπία οι ίδιες οι τράπεζες!
Κι έτσι για τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος και της υπόλοιπης οικονομίας πρέπει να σπάσει το καρτέλ των τραπεζών.
Αντίστοιχα το καρτέλ των ΜΜΕ ελέγχει την κοινή γνώμη και την ενημέρωσή της. Άρα και την πολιτική συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Και σε εποχές κρίσης προσπαθεί να αυξήσει τον έλεγχό του πάνω στην πολιτική, περιορίζοντας της επιλογής της «πολιτικής τάξης» και υποδουλώνοντάς την ακόμα περισσότερο.
Μια «κονταίνουν» τον ΓΑΠ, μια «κονταίνουν» τον ΚΚ, πότε επικαλούνται πραγματικές αδυναμίες τους, πότε αναδεικνύουν ως σκάνδαλα ανύπαρκτες ή ήσσονος σημασίας υποθέσεις (για να κρύψουν τα βαριά σκάνδαλα που αφορούν τα ίδια τα ΜΜΕ και το τραπεζικό καρτέλ).
Στόχος τους η δημιουργία ακυβερνησίας και η ανάδειξη εύθραυστων κυβερνήσεων συνασπισμού, με συμμετοχή μικρότερων κομμάτων, απόλυτα εξαρτημένων από τη στήριξη μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου.
Έτσι κοινή προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι το σπάσιμο του Τραπεζικού καρτέλ (για να αυξηθεί η ελαστικότητα της αγοράς και η προσαρμοστικότητα της οικονομίας και να απελευθερωθεί η οικονομική δραστηριότητα και να αρχίσει να εξυγιαίνεται η αγορά), αλλά και το σπάσιμο του καρτέλ των ΜΜΕ (για να ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα και τους “μονόδρομους”, να πολλαπλασιαστούν οι επιλογές της πολιτικής τάξης και να απελευθερωθεί η Πολιτική από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των “εξω-θεσμικών κέντρων”.
Αυτά τα δύο καρτέλ πρέπει να σπάσουν. Τώρα, το αν μπορεί να γίνει αυτό ή όχι, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο
ΘΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου