Ομηρική τραγωδία σε 3 πράξεις.

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Ο πολύπλαγκτος Τέλης Παυλίδης, η τραγική Έφη Θώδη και ο πολυμήχανος Γιάννης Μανώλης, αν και καθόλου .Ομηρικοί, δεν απέχουν πολύ από του να χαρακτηριστούν «Οι τρεις πράξεις του ίδιου έργου».
Αλλά η εξέλιξή τους ήταν άνιση. Μόνον για τη μία, ακολούθησε κάθαρση. Οι άλλοι δυο, απολαμβάνουν μέχρι και .χειροκροτήματος.
Αρχικά:
Ο Παυλίδης εκλιπαρούσε σχεδόν γονυπετής τη «συγχώρεση» από τους πιεσμένους και ανησυχούντες συναδέλφους του της Νέας Δημοκρατίας,
η Θώδη , της μακράς , «ασυνείδητης» συμπόρευσης - αυτογελοιοποίησης με τα Μ.Μ.Ε. ζητούσε να την αφήσουν να πάει στο σπίτι της, χωρίς να αντιλαμβάνεται την κατάστασή της
και ο Μανώλης..... μετά την διατύπωση της θεωρίας του περί δικού του «λευκού ψηφοδελτίου», ανακάλυπτε οργισμένος «αντιδεοντολογικό τρόπο ανακοίνωσης υποψηφιότητας του κ. Αδριανού στην Αργολίδα», εκθέτοντας το Μέγαρο Μαξίμου.
Απ΄ αυτούς τους τρεις «πρωταγωνιστές» της επικαιρότητας :
- ο Παυλίδης ζητούσε δικαιοσύνη αλλά είχε προαποφασίσει να ΜΗΝ παραιτηθεί, κάτι που σημαίνει ότι ζητούσε να πάρει ΧΩΡΙΣ να δώσει, θύμα της πολιτικής «μεγαλοπρέπειας» τού τεντωμένου δακτύλου,
- η Θώδη κλεινόταν στο ψυχιατρείο, θύμα των φαντασιώσεων μεγαλοσύνης που «τρίτοι» της προκάλεσαν και των οποίων έγινε κοινωνός χωρίς να έχει έστω έναν άνθρωπο να τη συμβουλεύσει δίπλα της
- και ο Μανώλης ήταν βαθειά πειραγμένος που ο κ. Αδριανός προεβάλλετο από τον Τύπο ως «αντιδεοντολογικός» υποψήφιος στην περιφέρειά «του», ωστόσο ανάλογες υποψηφιότητες στο πρόσφατο παρελθόν ΔΕΝ τις είχε . προσέξει, προφανώς επειδή δεν ήταν στην Αργολίδα, θύμα προφανώς του προσωπικού του αισθήματος υπεροχής.
Φυσικά, ΜΟΝΟΝ η ταλαίπωρη Έφη Θώδη, αν και ασυνείδητος δράστης και θύμα ταυτόχρονα, θα πληρώσει ( ήδη πληρώνει) το κόστος της συμπεριφοράς της σε σχέση με τις συμπεριφορές άλλων που αφού την εκμεταλλεύτηκαν, την πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, συνεχίζοντας το «παιχνίδι» τους εις βάρος νέων θυμάτων.
Διότι :
1. Ο Αριστοτέλης Παυλίδης, παραιτηθεί δεν παραιτηθεί, θα πορευτεί αλώβητος προς την τελευτήν του πολιτικού βίου του κραδαίνοντας το κοινοβουλευτικό συγχωροχάρτι και χωρίς να έχει καν ζητήσει μια συγγνώμη από τους συναδέλφους του βουλευτές και τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.
2. Και ο Γιάννης Μανώλης, που μας έχει συνηθίσει στην λεκτική .πολυπλοκότητα, απολαμβάνοντας μιας σχετικής ιδιορρυθμίας, θα έχει πολύ σύντομα βρει τρόπο να ξεχάσει ότι δεν μπορείς να σιωπάς όταν βλέπεις θύματα ενός κυκλώνα να πέφτουν γύρω σου και να το θυμάσαι ΜΟΝΟ όταν σε αγγίξει κι εσένα.
Ε, αδικία δεν είναι αυτό;