Οι πολιτικοί χάρτες, παρά τη
σχηματικότητά τους, δεν περιγράφουν απλώς πολιτικές συμπεριφορές, αλλά
τις επηρεάζουν και τις προκαλούν.
Στην Ελλάδα, πριν από τη δικτατορία
είχαμε Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά, ενώ στη Μεταπολίτευση ο ιδεολογικός χάρτης
προσαρμόστηκε στο σχήμα Δεξιά-Αριστερά, με πολιτικές αποχρώσεις σε
Δεξιά-Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά-Αριστερά, από τότε που επινοήθηκε η
έννοια του «μεσαίου χώρου».
Αυτή η γεωγραφία, της οποίας η τομή
συνέχιζε να είναι Δεξιά/Αριστερά, αντικαταστάθηκε κατά τη διάρκεια της
κρίσης από μιαν άλλη, η οποία κατανέμει τον πολιτικό χώρο σε κόμματα των
άκρων, έναντι των κομμάτων του μεσαίου χώρου.
Τα μεν ταυτίζονται με τη
δημοκρατία, τα δε την ανταγωνίζονται και αποτελούν κίνδυνο για αυτήν.
Τα
μεν υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή προοπτική, τα δε εύχονται την έξοδο της
χώρας από την Ευρώπη και την επάνοδο στη δραχμή...