Πάντα υπάρχει και το χειρότερο...

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Το χειρότερο στην ομιλία του κ. Γ. Παπανδρέου στους φοιτητές του LSE (London School of Economics), δεν είναι αυτό που εντοπίστηκε ως δυσφήμηση της Ελλάδας.

Πρώτον, διότι είναι συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Θυμηθείτε την αρθρογραφία Σημίτη στους Financial Times (σταθερά κάθε Δεκέμβριο κατά την κατάθεση του προϋπολογισμού), επί της οποίας έλαβε σκληρή απάντηση - διάψευση από το γενικό διευθυντή της Eurostat, σύμφωνα με την οποία "...οι πληροφορίες που είχαμε από τις ελληνικές αρχές δεν μας επέτρεπαν να καταλήξουμε σε σωστά συμπεράσματα..."

Θυμηθείτε την επιστολή Παπαντωνίου - Χριστοδουλάκη προς τα μέλη του Εκοφίν.

Θυμηθείτε το μνημόνιο που υπό μορφή ηλεκτρονικού μηνύματος είχαν στείλει οι καθηγητές Στουρνάρας, Ράπανος, Καραβίτης.
Δεύτερον, διότι λίγο ως πολύ οι εκτός συνόρων γνωρίζουν τι έχει συμβεί στη διεθνή οικονομία, καθώς και αυτούς που προκάλεσαν τη νέα κρίση - αν και συστηματικά τους καλύπτουν, αφού οι περισσότεροι από αυτούς είναι απόφοιτοι τέτοιων πανεπιστημίων.
Το χειρότερο είναι ότι επανέλαβε πως οψέποτε βρεθεί στο τιμόνι της χώρας θα πράξει όλα όσα δεν έγιναν επί ΠΑΣΟΚ - το αντίθετο θα έλεγε κανείς - του οποίου ο ίδιος υπήρξε απαραίτητο μέλος του υπουργικού συμβουλίου επί εικοσαετία.
Κατήγγειλε την Ελλάδα ως χώρα των ανισοτήτων, όπου πλουτίζουν οι λίγοι εις βάρος των πολλών.

Δεν μας είπε, όμως, πώς ανέχθηκε ο ίδιος ως μέλος της κυβέρνησης αυτή τη συστηματική διεύρυνση των ανισοτήτων.

Το 2002, σύμφωνα με τη Eurostat, στην Ελλάδα παρέμεναν οι πέντε από τις δέκα φτωχότερες περιοχές στην Ε.Ε. (Αν. Μακεδονία - Θράκη, Δ. Ελλάδα, Ηπειρος, Ιόνια Νησιά και Θεσσαλία).

Αυτό πώς το ανέχθηκε;
Και πώς, αν και υπουργός της κυβέρνησης, ανέχθηκε να πληροφορείται από έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ ότι από το 1996 ως το 2003 οι πλούσιοι επταπλασίασαν τα εισοδήματά τους έναντι των μη εχόντων;
Υποσχέθηκε και διαφάνεια διά της δημοσιοποίησης όλων των νόμων και των αποφάσεων στο Διαδίκτυο.

Αλλά δεν μας είπε:

Ψήφισε ή όχι το Αρθρο 86 του Συντάγματος, το νόμο περί ευθύνης υπουργών και όλους τους άλλους νόμους που θεσμοθέτησαν τη διαφθορά;