Γιάννης Πρετεντέρης
Με μεγάλη ικανοποίηση πληροφορήθηκα από δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι «ο νεοφιλελευθερισμός χρεοκόπησε στην Ευρώπη και στη χώρα μας». Καλά να πάθει ο άθλιος, του χρειαζόταν!
Αλλά αμέσως μετά αναρωτήθηκα: και τι μας νοιάζει εμάς αν χρεοκόπησε ο νεοφιλελευθερισμός;
Ούτως ή άλλως, στην Ελλάδα ούτε τον είδαμε ποτέ, ούτε πέρασε απέξω, ούτε ξέρω κανέναν που να εφαρμόζει τις επιταγές του. Το 30% των Ελλήνων είναι διορισμένο στο Δημόσιο, το 70% της κοινωνίας μας ζει ευθέως ή εμμέσως από το κράτος και η κρατική προστασία αποτελεί κοινωνική επιταγή.
Αν δεχτούμε, λοιπόν, ότι οι ομιλούντες ξέρουν για τι πράγμα μιλούν, ο νεοφιλελευθερισμός και η Ελλάδα είναι περίπου έννοιες ασύμβατες. Η θεσμική συγκρότηση της χώρας αποτελείται από εκατοντάδες άχρηστους, ζημιογόνους ή περιττούς δημόσιους οργανισμούς και μόλις κλείσει ή πουληθεί κάποιος από αυτούς, όλες οι πλευρές του Κοινοβουλίου ξεσηκώνονται εναντίον του «ξεπουλήματος». Η νομή του Δημοσίου αποτελεί τον θεμελιώδη κανόνα της ελληνικής πολιτικής, η βασική πολιτική δραστηριότητα όλων των κομμάτων είναι να διορίζουν δημοσίους υπαλλήλους και η παρέμβαση του κράτους στο καθετί αποτελεί το πάγιο αίτημα και τη μόνιμη απαίτηση ολόκληρης της κοινωνίας.
Τα δημόσια έργα τα φτιάχνει το κράτος, τις συντάξεις τις δίνει το κράτος, τα πανεπιστήμια ανήκουν στο κράτος, ακόμη και την αθλητική δραστηριότητα το κράτος την πληρώνει.
Υπό αυτήν την έννοια, να διαπιστώνεις ότι στην Ελλάδα χρεοκόπησε ο νεοφιλελευθερισμός είναι σαν να λες στους Εσκιμώους ότι χρεοκόπησε η άρδευση της Σαχάρας:
ενδιαφέρον αλλά καμία σχέση με το θέμα τους.
Συνεπώς, είτε οΤσίπρας δεν ξέρει τι εστί νεοφιλελευθερισμός και τον μπερδεύει με κάτι άλλο, είτε έφτιαξε στο μυαλό του ένα σκιάχτρο για να το πολεμάει καλύτερα.
Μάλλον το δεύτερο. Η επινόηση εχθρών (κατά προτίμηση«βολικών εχθρών») αποτελεί θεμέλιο λίθο της ελληνικής πολιτικής, ιδίως όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις η ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις άρχισε να κλείνει, το ΠαΣοΚ θυμήθηκε ότι το πολεμούν «τα συμφέροντα»- τα οποία προφανώς ολιγωρούσαν όσο η ψαλίδα άνοιγε...
Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι πατροπαράδοτος εχθρός της Αριστεράς. Ακόμη κι αν δεν ξέρουν τι πολεμούν, το πολεμούν εδώ και καμία εκατοστή χρόνια. Ευλόγως, λοιπόν, πανηγυρίζουμε που χρεοκόπησε ο άθλιος. Μπορεί να μην τον είδαμε ποτέ, αλλά η χρεοκοπία είναι η μόνη τύχη που του αξίζει.
jpretenteris@dolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου