Θα μπορούσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος να γίνει ο αρχηγός της νέας κεντροδεξιάς;
Αναμφισβήτητα ναι!
Όπως θα μπορούσε να γίνει και ο ηγέτης μιας νέας κεντροαριστεράς.
Η ουσία είναι αυτή ακριβώς:
Η αριστερά και η δεξιά στην Ελλάδα έχουν ένα κοινό στοιχείο, την λατρεία τους στο κράτος.
Να το πούμε κι αλλιώς: Δεν ξέρουμε αν εσείς βλέπετε εναλλακτικές και εξελίξεις στο αμέσως επόμενο διάστημα, αλλά εμείς δεν βλέπουμε με ποια πρόσωπα θα εξελιχτούν αυτές οι περίφημες «εναλλακτικές».
Λέμε για τον Βαγγέλη Βενιζέλο επειδή ήταν εντυπωσιακός στην συζήτηση στην Βουλή.
Λέμε για τον Βαγγέλη Βενιζέλο επειδή ήταν εντυπωσιακός στην συζήτηση στην Βουλή.
Το έχω ξαναπεί δημόσια: Τον θεωρώ έναν από τους πιο ικανούς Έλληνες πολιτικούς.
Ο Βαγγέλης, όμως, είχε την ευκαιρία του. Δεν την ζύγισε καλά. Δεν τον βοήθησαν οι περιστάσεις. Δεν βοήθησε κι ο ίδιος τον εαυτό του. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι την ευκαιρία αυτή την έχασε. Όπως κι αλήθεια είναι ότι αν αποσυρθεί, όπως έχει δηλώσει, θα έχει χαθεί ένα αξιόμαχο πολιτικό στέλεχος. Κι η κρίση αυτή έχει ήδη εξοντώσει ποικιλοτρόπως πολλούς πολιτικούς.
Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κι ο Βαγγέλης είναι κρατιστής! Κι αυτό ήταν το κοινό του σημείο με τον Σαμαρά. Το ερώτημα είναι γιατί δεν συνεργάζονται με τον Τσίπρα, καθώς κι ο Αλέξης παραμένει, επίσης, ένας αθεράπευτος κρατιστής. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δήλωσε χτες ότι έχει τις ίδιες κόκκινες γραμμές με τον κ. Τσίπρα. Δεν το έκρυψε! Περιμένουμε, λοιπόν, από ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην πραγματικότητα στην ιδιωτική πρωτοβουλία να κάνουν το επόμενο μεγάλο βήμα. Μέσα στην απελπισία του ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν άλλο δρόμο. Έναν δρόμο που δεν έχει δοκιμαστεί μέχρι σήμερα. Χρειάζεται να γίνει αυτό που συνέβη στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης όταν έπεσε ο κομμουνισμός. Να έρθουν στην εξουσία άνθρωποι βαθιά φιλελεύθεροι και να αλλάξουν ριζικά την ελληνική πραγματικότητα. Κι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της εργασίας.
Ονειρευόμαστε! Παραληρούμε! Η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μικρότερη και από το να πέσει ένας μετεωρίτης αύριο στην γη. Διότι αυτή είναι η μόνη και πραγματική ελπίδα αυτής της χώρας: Να γίνει κάτι να καταστραφούν όλα από άκρη σε άκρη και να ξανακτιστεί από την αρχή! Διαφορετικά θα έχουμε και πάλι μία από τα ίδια. Κρατιστές στην εξουσία που ενδιαφέρονται μόνο για ρουσφέτια και «δουλειές». Όχι για πολιτικούς που θα έχουν ως κύριο μέλημά τους το δημόσιο συμφέρον.
Δεν έγραψε κανείς! Κανονική ομερτά! Ψάξτε να βρείτε ποιοι ωφελήθηκαν με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Πρώτη πράξη νομοθετικού περιεχομένου της πρώτης αριστερής κυβέρνησης και ιδού τα πρώτα μεγάλα ρουσφέτια. Το Capital.gr το έγραψε. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος το είπε και γι΄ αυτό ξεκινήσαμε το σημερινό άρθρο από αυτόν. Άλλος;
Αλλά και ο φίλος μας ο Βαγγέλης, για να μην μας πουν κι άδικους, όσο ήταν κυβερνητικός, όλα τα προηγούμενα χρόνια, έκανε ανάλογα πράγματα. Κι ο Σαμαράς το ίδιο. Και τι θέλεις να πεις Μαυρίδη, θα ρωτήσει κάποιος. Ότι όλοι είναι ίδιοι; Θέλω να πω ότι ο μεγάλος εχθρός μας είναι ο κρατισμός και το παλαιοκομματικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης. Είναι ο καρκίνος της Ελλάδας. Η λύση βρίσκεται στην ακριβώς αντίπερα όχθη. Αν θέλουμε, τελικά, να απαλλαγούμε από λομπίστες, συνδικαλιστές και μαφιόζους που συμπεριφέρονται λες και η Ελλάδα είναι τσιφλίκι του πατέρα τους. Διότι μπορεί να μας αρέσει και να μην θέλουμε μία τόσο μεγάλη αλλαγή...
Κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν το αντιμνημόνιο επάγγελμα και τα κατάφεραν. Αργά ή γρήγορα θα αποδειχτεί ότι το «μέτωπο» ήταν μία καλά στημένη «επιχείρηση».
Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κι ο Βαγγέλης είναι κρατιστής! Κι αυτό ήταν το κοινό του σημείο με τον Σαμαρά. Το ερώτημα είναι γιατί δεν συνεργάζονται με τον Τσίπρα, καθώς κι ο Αλέξης παραμένει, επίσης, ένας αθεράπευτος κρατιστής. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δήλωσε χτες ότι έχει τις ίδιες κόκκινες γραμμές με τον κ. Τσίπρα. Δεν το έκρυψε! Περιμένουμε, λοιπόν, από ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην πραγματικότητα στην ιδιωτική πρωτοβουλία να κάνουν το επόμενο μεγάλο βήμα. Μέσα στην απελπισία του ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν άλλο δρόμο. Έναν δρόμο που δεν έχει δοκιμαστεί μέχρι σήμερα. Χρειάζεται να γίνει αυτό που συνέβη στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης όταν έπεσε ο κομμουνισμός. Να έρθουν στην εξουσία άνθρωποι βαθιά φιλελεύθεροι και να αλλάξουν ριζικά την ελληνική πραγματικότητα. Κι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της εργασίας.
Ονειρευόμαστε! Παραληρούμε! Η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μικρότερη και από το να πέσει ένας μετεωρίτης αύριο στην γη. Διότι αυτή είναι η μόνη και πραγματική ελπίδα αυτής της χώρας: Να γίνει κάτι να καταστραφούν όλα από άκρη σε άκρη και να ξανακτιστεί από την αρχή! Διαφορετικά θα έχουμε και πάλι μία από τα ίδια. Κρατιστές στην εξουσία που ενδιαφέρονται μόνο για ρουσφέτια και «δουλειές». Όχι για πολιτικούς που θα έχουν ως κύριο μέλημά τους το δημόσιο συμφέρον.
Δεν έγραψε κανείς! Κανονική ομερτά! Ψάξτε να βρείτε ποιοι ωφελήθηκαν με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Πρώτη πράξη νομοθετικού περιεχομένου της πρώτης αριστερής κυβέρνησης και ιδού τα πρώτα μεγάλα ρουσφέτια. Το Capital.gr το έγραψε. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος το είπε και γι΄ αυτό ξεκινήσαμε το σημερινό άρθρο από αυτόν. Άλλος;
Αλλά και ο φίλος μας ο Βαγγέλης, για να μην μας πουν κι άδικους, όσο ήταν κυβερνητικός, όλα τα προηγούμενα χρόνια, έκανε ανάλογα πράγματα. Κι ο Σαμαράς το ίδιο. Και τι θέλεις να πεις Μαυρίδη, θα ρωτήσει κάποιος. Ότι όλοι είναι ίδιοι; Θέλω να πω ότι ο μεγάλος εχθρός μας είναι ο κρατισμός και το παλαιοκομματικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης. Είναι ο καρκίνος της Ελλάδας. Η λύση βρίσκεται στην ακριβώς αντίπερα όχθη. Αν θέλουμε, τελικά, να απαλλαγούμε από λομπίστες, συνδικαλιστές και μαφιόζους που συμπεριφέρονται λες και η Ελλάδα είναι τσιφλίκι του πατέρα τους. Διότι μπορεί να μας αρέσει και να μην θέλουμε μία τόσο μεγάλη αλλαγή...
Κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν το αντιμνημόνιο επάγγελμα και τα κατάφεραν. Αργά ή γρήγορα θα αποδειχτεί ότι το «μέτωπο» ήταν μία καλά στημένη «επιχείρηση».
Αλλά και η άλλη πλευρά, εκείνη που δήθεν στήριζε το μνημόνιο, κορόιδευε την κοινωνία.
Γι΄ αυτό Βαγγέλη έχασες την ευκαιρία σου. Όχι γιατί πήρες το κόστος του μνημονίου, αλλά διότι δεν πίεσες να εφαρμοστεί!
Στο σημείο αυτό κάποιοι θα πουν ότι αυτά που λέμε είναι αμαρτωλά πράγματα κλπ. Να σας πούμε, λοιπόν, μία πρόσφατη ιστορία. Αυτή των 100 δόσεων. Το σύστημα της παραπληροφόρησης, αυτό που πάντα είναι «κολλητό» με τον οποιονδήποτε ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου, σας είπε ότι η τρόικα αντέδρασε κι έτσι δεν πέρασε. Ότι ο Σαμαράς ήθελε, αλλά η παράλογη τρόικα είπε ένα «όχι» μεγαλύτερο και από του Μεταξά. Σας λένε ψέματα, όπως σας έχουν πει ψέματα για πολλά ακόμη πράγματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η τρόικα ήταν άγια και ότι όλες οι προτάσεις έγιναν για το καλό μας!
Τι είπε η τρόικα; Δέχτηκε την προστασία της πρώτης κατοικίας, με την λογική όμως ότι θα έπρεπε να οριστεί τι είναι αυτή η πρώτη κατοικία και να αποδεικνύεται με κάποιο τρόπο ότι ο δανειολήπτης έχει πράγματι πρόβλημα. Αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε. Και τι κάνει σήμερα; Σκεφτείτε το και πείτε μας γιατί δεν συμφώνησαν τότε.
Αντέδρασαν όμως και κάποιοι κυβερνητικοί της λαϊκής δεξιάς που δεν ήθελαν άλλον έναν μπελά στην... σταυροφορία τους. Κι έτσι έμειναν απροστάτευτοι οι άνθρωποι που έχουν πραγματικό πρόβλημα. Αυτό που δεν ξέρετε, επίσης, είναι ότι οι τράπεζες έχουν κάνει τις σχετικές προβλέψεις στους ισολογισμούς τους. Κι η τρόικα είχε επίσης συμφωνήσει ακόμη και με διαγραφές κεφαλαίου. Αλλά για εκείνους που είχαν ανάγκη. Όχι για τα 300 τετραγωνικά στην Κηφισιά και στο Ψυχικό!
Τι άλλο είπε η τρόικα το περασμένο Φθινόπωρο; Ναι στις πολλές δόσεις. Αρκεί να βρεθεί ένας τρόπος για να επιβραβευτούν οι συνεπείς φορολογούμενοι. Διότι σε διαφορετική περίπτωση θα τιναζότανε το σύστημα στον αέρα. Πόσο παράλογοι και βάρβαροι ήταν οι άνθρωποι στις προτάσεις τους! Και τι έγινε; Στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά είπε ένα μεγαλοπρεπές όχι, διότι δεν τους «κούμπωνε» αυτή η ρύθμιση στις ανάγκες της προεκλογικής τους εκστρατείας. Ή όλα ή τίποτα είπε. Και εισέπραξε ένα τεράστιο τίποτα. Κατά τα άλλα φταίει η Μέρκελ.
Το ερώτημα δεν είναι πλέον το πώς θα σωθούμε, αλλά το τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Κι ενώ το λογικό μοιάζει να εφαρμοστούν κάποτε, επιτέλους, φιλελεύθερες πολιτικές, το πιο πιθανό είναι να επικρατήσουν και πάλι οι κρατιστές! Ζούμε στην χώρα του παραλόγου...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Στο σημείο αυτό κάποιοι θα πουν ότι αυτά που λέμε είναι αμαρτωλά πράγματα κλπ. Να σας πούμε, λοιπόν, μία πρόσφατη ιστορία. Αυτή των 100 δόσεων. Το σύστημα της παραπληροφόρησης, αυτό που πάντα είναι «κολλητό» με τον οποιονδήποτε ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου, σας είπε ότι η τρόικα αντέδρασε κι έτσι δεν πέρασε. Ότι ο Σαμαράς ήθελε, αλλά η παράλογη τρόικα είπε ένα «όχι» μεγαλύτερο και από του Μεταξά. Σας λένε ψέματα, όπως σας έχουν πει ψέματα για πολλά ακόμη πράγματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η τρόικα ήταν άγια και ότι όλες οι προτάσεις έγιναν για το καλό μας!
Τι είπε η τρόικα; Δέχτηκε την προστασία της πρώτης κατοικίας, με την λογική όμως ότι θα έπρεπε να οριστεί τι είναι αυτή η πρώτη κατοικία και να αποδεικνύεται με κάποιο τρόπο ότι ο δανειολήπτης έχει πράγματι πρόβλημα. Αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε. Και τι κάνει σήμερα; Σκεφτείτε το και πείτε μας γιατί δεν συμφώνησαν τότε.
Αντέδρασαν όμως και κάποιοι κυβερνητικοί της λαϊκής δεξιάς που δεν ήθελαν άλλον έναν μπελά στην... σταυροφορία τους. Κι έτσι έμειναν απροστάτευτοι οι άνθρωποι που έχουν πραγματικό πρόβλημα. Αυτό που δεν ξέρετε, επίσης, είναι ότι οι τράπεζες έχουν κάνει τις σχετικές προβλέψεις στους ισολογισμούς τους. Κι η τρόικα είχε επίσης συμφωνήσει ακόμη και με διαγραφές κεφαλαίου. Αλλά για εκείνους που είχαν ανάγκη. Όχι για τα 300 τετραγωνικά στην Κηφισιά και στο Ψυχικό!
Τι άλλο είπε η τρόικα το περασμένο Φθινόπωρο; Ναι στις πολλές δόσεις. Αρκεί να βρεθεί ένας τρόπος για να επιβραβευτούν οι συνεπείς φορολογούμενοι. Διότι σε διαφορετική περίπτωση θα τιναζότανε το σύστημα στον αέρα. Πόσο παράλογοι και βάρβαροι ήταν οι άνθρωποι στις προτάσεις τους! Και τι έγινε; Στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά είπε ένα μεγαλοπρεπές όχι, διότι δεν τους «κούμπωνε» αυτή η ρύθμιση στις ανάγκες της προεκλογικής τους εκστρατείας. Ή όλα ή τίποτα είπε. Και εισέπραξε ένα τεράστιο τίποτα. Κατά τα άλλα φταίει η Μέρκελ.
Το ερώτημα δεν είναι πλέον το πώς θα σωθούμε, αλλά το τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Κι ενώ το λογικό μοιάζει να εφαρμοστούν κάποτε, επιτέλους, φιλελεύθερες πολιτικές, το πιο πιθανό είναι να επικρατήσουν και πάλι οι κρατιστές! Ζούμε στην χώρα του παραλόγου...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου