Αργός θάνατος εντός του ευρώ

Επιχειρηματίες και τραπεζίτες με επαφές σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη, εμφανίζονται τις τελευταίες ημέρες εξαιρετικά ανήσυχοι, γιατί θεωρούν ότι οι ξένοι έχουν λάβει τις αποφάσεις τους για το τι θέλουν να κάνουν με την Ελλάδα. 

Και αυτές οι αποφάσεις φοβούνται ότι δεν προμηνύουν τίποτε το θετικό. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που απέκτησαν εμπειρία στο τι σημαίνει διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. 

Εγώ δεν θα συμφωνήσω εντελώς. Ναι, οι...
ξένοι μάλλον έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Όμως σε αυτές πιθανότατα δεν περιλαμβάνεται μία άμεση ελληνική χρεοκοπία. 

Τουλάχιστον όχι με τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για έλλειψη αλληλεγγύης. Γι΄ αυτό και έχω την αίσθηση ότι οι μόνες πληρωμές που δεν κινδυνεύουν, είναι αυτές προς τους δανειστές.

Είτε αφορούν σε εξόφληση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, είτε σε δόσεις προς το ΔΝΤ. Όλες οι άλλες όμως, οι υποχρεώσεις στο εσωτερικό, βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. 

Αν ισχύει η εκτίμηση αυτή, τότε βρισκόμαστε μπροστά στο εξής. Οση ρευστότητα απαιτείται για να καλυφθούν οι ανάγκες αποπληρωμής των υποχρεώσεων προς δανειστές, θα χορηγείται έστω και με το σταγονόμετρο. Από εκεί και πέρα, πολύ δύσκολα θα υπάρχει άλλη ανάσα, για να καλυφθούν άλλες ανάγκες του δημοσίου. Στη λογική του δεν σας τραβώ το χαλί, δεν σας αφήνω να χρεοκοπήσετε, αλλά όσον αφορά τις υποχρεώσεις στο εσωτερικό βγάλτε τα πέρα μόνοι σας.

Βεβαίως, οι όποιες χρηματοδοτικές ανάσες καλύψουν την αποπληρωμή δόσεων, μπορούν να εμφανιστούν ως μεγάλη επιτυχία. Άλλωστε το επικοινωνιακό παιχνίδι το γνωρίζει πολύ καλά η κυβέρνηση και το έχει αξιοποιήσει σε υπερθετικό βαθμό. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να καίγεται η χώρα και τα κανάλια σε prime ζώνη στα κεντρικά δελτία ειδήσεων να ασχολούνται πάνω από μισή ώρα με την απόδραση της συζύγου του Τσοχατζόπουλου... Λες και δεν έχουμε άλλα προβλήματα... Η επικοινωνία είναι ίσως ο τομέας που πηγαίνει καλύτερα από όλους.

Όμως στην ουσία τώρα, η χώρα θα πρέπει να πορευτεί με όσα έσοδα μπορεί να έχει. 

Και με αυτά να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, να επιστρέψει τα repos στα ταμεία ή τους οργανισμούς που έχει... ξεψαχνίσει, αλλά και να αρχίσει κάποια στιγμή να πληρώνει το κράτος τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Με τα σημερινά δεδομένα όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται δυνατό. Ιδιαίτερα αν συνεκτιμηθεί ότι ήδη έχει... ξυστεί ο πάτος του βαρελιού.

Όλα αυτά ένα πράγμα μπορεί να σημαίνουν. 

Μας σέρνουν σε αργό θάνατο εντός του ευρώ. Τουλάχιστον για όσο η κυβέρνηση εξακολουθεί να εφαρμόζει τακτικές τύπου θεωρίας παιγνίων. Και το απώτερο τέλος του ταξιδιού αυτού, αν αντέξει η χώρα μέχρι τότε, γιατί η ασφυξία ρευστότητας μπορεί να επιταχύνει πολύ τις εξελίξεις, βρίσκεται μάλλον κάπου στις αρχές ή τα μέσα Ιουνίου. 

Και εκεί ή θα ολοκληρωθεί η περίφημη συνολική συμφωνία, ή θα αποχαιρετήσουμε το νόμισμα. 

Πιθανώς μέσα από καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr