του Γιώργου Λακόπουλου στον "Ελεύθερο Τύπο"
Πόσος Αλέξης Τσίπρας υπάρχει ακόμη μέσα στον Αλέξη Τσίπρα; Θα το μάθουμε το βράδυ της 7ης Ιουνίου. Οι ευρωεκλογές είναι η πρώτη μεγάλη πολιτική δοκιμασία με πραγματικά πυρά για τον τριαντάρη που ανακάλυψε πριν από τρία χρόνια ο Αλέκος Αλαβάνος. Το πρώτο τεστ, στις δημοτικές εκλογές του 2006 στην Αθήνα, ήταν θετικό. Το δεύτερο, στις πανελλαδικές δημοσκοπήσεις του περασμένου χρόνου, ήταν ζαλιστικό. Τότε μερικοί προέβλεπαν ότι «αυτός ο Ιούνιος θα είναι του Αλέξη». Ηταν έτοιμοι να βάλουν στοίχημα ότι στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ πάει φουνταριστός για δεύτερο κόμμα.
Στην πρώτη μηχανή προσομοίωσης που μπήκε ο Τσίπρας για να μάθει να πετάει σε τόσο μεγάλα ύψη δεν άντεξε. Και τα γκάζια άρχισαν να χαμηλώνουν. Από το φαινόμενο Τσίπρα έμεινε μόνο το βιβλιαράκι «Ο Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων». Κάτι η αίσθηση ότι το Δεκέμβριο άρχισε η επανάσταση, κάτι η λανθασμένη εκτίμηση για τον πραγματικό αντίπαλο, τα ποσοστά των δημοσκόπων πήραν την κατηφόρα. Τα όνειρα που έκαναν οι αιθεροβάμονες της Κουμουνδούρου κουτσουρεύτηκαν. Πλέον στα περισσότερα γκάλοπ βλέπουν τη σκόνη του Περισσού και την αλαζονεία του ΠΑΣΟΚ…
Παρ’ όλ’ αυτά, στις εκλογές του Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει το φρέσκο πρόσωπο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Απειρος, όχι καλά διαβασμένος, συχνά ξύλινος, αλλά στο κάδρο γράφει καλύτερα από τους εκλογικούς ανταγωνιστές του: τον Γιώργο Παπανδρέου και την Αλέκα Παπαρήγα. Ο λόγος του είναι καλός και πρωτότυπος. Απλώς, όπως θα έλεγε ο Αγγλος συγγραφέας Σάμιουελ Τζόνσον, «Το μέρος που είναι πρωτότυπο δεν είναι καλό και το μέρος που είναι καλό δεν είναι πρωτότυπο».
Πόσος Αλέξης Τσίπρας υπάρχει ακόμη μέσα στον Αλέξη Τσίπρα; Θα το μάθουμε το βράδυ της 7ης Ιουνίου. Οι ευρωεκλογές είναι η πρώτη μεγάλη πολιτική δοκιμασία με πραγματικά πυρά για τον τριαντάρη που ανακάλυψε πριν από τρία χρόνια ο Αλέκος Αλαβάνος. Το πρώτο τεστ, στις δημοτικές εκλογές του 2006 στην Αθήνα, ήταν θετικό. Το δεύτερο, στις πανελλαδικές δημοσκοπήσεις του περασμένου χρόνου, ήταν ζαλιστικό. Τότε μερικοί προέβλεπαν ότι «αυτός ο Ιούνιος θα είναι του Αλέξη». Ηταν έτοιμοι να βάλουν στοίχημα ότι στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ πάει φουνταριστός για δεύτερο κόμμα.
Στην πρώτη μηχανή προσομοίωσης που μπήκε ο Τσίπρας για να μάθει να πετάει σε τόσο μεγάλα ύψη δεν άντεξε. Και τα γκάζια άρχισαν να χαμηλώνουν. Από το φαινόμενο Τσίπρα έμεινε μόνο το βιβλιαράκι «Ο Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων». Κάτι η αίσθηση ότι το Δεκέμβριο άρχισε η επανάσταση, κάτι η λανθασμένη εκτίμηση για τον πραγματικό αντίπαλο, τα ποσοστά των δημοσκόπων πήραν την κατηφόρα. Τα όνειρα που έκαναν οι αιθεροβάμονες της Κουμουνδούρου κουτσουρεύτηκαν. Πλέον στα περισσότερα γκάλοπ βλέπουν τη σκόνη του Περισσού και την αλαζονεία του ΠΑΣΟΚ…
Παρ’ όλ’ αυτά, στις εκλογές του Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει το φρέσκο πρόσωπο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Απειρος, όχι καλά διαβασμένος, συχνά ξύλινος, αλλά στο κάδρο γράφει καλύτερα από τους εκλογικούς ανταγωνιστές του: τον Γιώργο Παπανδρέου και την Αλέκα Παπαρήγα. Ο λόγος του είναι καλός και πρωτότυπος. Απλώς, όπως θα έλεγε ο Αγγλος συγγραφέας Σάμιουελ Τζόνσον, «Το μέρος που είναι πρωτότυπο δεν είναι καλό και το μέρος που είναι καλό δεν είναι πρωτότυπο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου