Η μεγαλύτερη δημοσκόπηση στο χώρο της νεολαίας διεξάγεται μεθαύριο στα φοιτητικά αμφιθέατρα αλλά με τους κώδικες του πανεπιστημιακού «μικρόσκοσμου» που δεν μεταφράζονται στη γλώσσα
του μεγάλου πολιτικού θεάτρου.
Πέρυσι πήγαν στις κάλπες περίπου 155.000 φοιτητές και σπουδαστές διατηρώντας τη συμμετοχή στο 70%, ύψος-ρεκόρ για όλη τη Μεταπολίτευση, από το 1974 που έγιναν οι πρώτες ελεύθερες φοιτητικές εκλογές.
Η συμμετοχή ανήλθε σταδιακά στο 70% την τελευταία τριετία αντλώντας καύσιμα από τη μεγάλη αναταραχή για το άρθρο 16 και το νόμο-πλαίσιο.
Κατέρρευσε έτσι το άλλοθι της αποχής που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στη δεκαετία του ’90 από τις παρατάξεις της «αντιπολίτευσης» για να δικαιολογήσουν την αδιάλειπτη βασιλεία της ΔΑΠ από τα τέλη του ’80 μέχρι σήμερα.
Στην πραγματικότητα, το ρεκόρ του 40% που δημιούργησε η φοιτητική παράταξη της ΟΝΝΕΔ και διατήρησε επί 21 χρόνια, αφήνοντας σταθερά πίσω της τη δεύτερη ΠΑΣΠ από 10 έως και 15 ποσοστιαίες μονάδες, σηματοδότησε την ιδεολογική κυριαρχία της φιλελεύθερης πρότασης για την ανώτατη εκπαίδευση μόνο τα πρώτα χρόνια του ’90.
Από το ’90 και μετά οι καθηγητές «πνίγονται» στα κοινοτικά πακέτα και στο κενό που δημιουργεί η απουσία τους χτίζουν το δικό τους κράτος εν κράτει οι φοιτητικές παρατάξεις, αξιοποιώντας καταλλήλως το «ενοχικό σύνδρομο» του ελληνικού πανεπιστημίου, τα λάθη και τις παραλείψεις των πανεπιστημιακών και όλους τους διαδρόμους του πελατειακού κομματικού συστήματος που έχει απλώσει τα πλοκάμια του στην ανώτατη εκπαίδευση.
Πουλάνε τις ψήφους τους και αγοράζουν βαθμούς στα μαθήματα, θέσεις στα μεταπτυχιακά, επιβλέψεις στα διδακτορικά από τους υποψήφιους πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, προέδρους τμημάτων, διευθυντές τομέων, ελέγχουν τις γραμματείες, έχουν αποφασιστικό λόγο στην επιλογή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων.
Βεβαίως, οι μητρικές τους κομματικές νεολαίες τις περιόδους που το κόμμα τους κυβερνά, πλαισιώνουν με στελέχη τους τα κρίσιμα υπουργεία (Αμυνας, Παιδείας, Οικονομίας) για να εξυπηρετούν άμεσα τα μέλη και τους φίλους τους, καθώς και τις «πλούσιες» Γενικές Γραμματείες που διαχειρίζονται κοινοτικό χρήμα για δράσεις της νεολαίας (Νέας Γενιάς, Ισότητας, Ερευνας και Τεχνολογίας).
Στα χρόνια που μεσολάβησαν οι παρατάξεις απέδειξαν ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο.
Ο,τι και να γίνει, η «χρήσιμη» ΔΑΠ θα μαζέψει το 40% των φοιτητικών ψήφων ιδρύοντας στις σχολές μεγάλες παρέες σε συνεργασία με ταξιδιωτικά γραφεία, που γεμίζουν καράβια για τη Μύκονο τους ζεστούς μήνες και τους «ναούς» της νυχτερινής διασκέδασης στην Ιερά Οδό και το Γκάζι το χειμώνα.
Τα ίδια κατ’ αναλογία ισχύουν για την ΠΑΣΠ, η οποία, αδύναμη να εισπράξει από τις μεγάλες αναταραχές της τελευταίας τριετίας, διατηρεί το 25% των ψήφων.
Η Πανσπουδαστική, το φοιτητικό σκέλος της ΚΝΕ, προσελκύει κάθε χρόνο το 15% των φοιτητικών ψήφων και βγαίνει αλώβητη από τις πλαγιοκοπήσεις που δέχεται εξ αριστερών της, από τις δυνάμεις του «φοιτητικού ακτιβισμού», την ΕΑΑΚ και την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερή Ενότητα, η οποία έχασε πέρυσι την ιστορική της ευκαιρία, καθώς δεν κατόρθωσε να κεφαλαιοποιήσει την ευνοϊκή πολιτική συγκυρία που δημιούργησε ο δημοσκοπικός αέρας του Αλ. Τσίπρα. Η μοναδική έκπληξη θα ήταν η διεξαγωγή του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου που εκκρεμεί από το 1995.
Πέρυσι πήγαν στις κάλπες περίπου 155.000 φοιτητές και σπουδαστές διατηρώντας τη συμμετοχή στο 70%, ύψος-ρεκόρ για όλη τη Μεταπολίτευση, από το 1974 που έγιναν οι πρώτες ελεύθερες φοιτητικές εκλογές.
Η συμμετοχή ανήλθε σταδιακά στο 70% την τελευταία τριετία αντλώντας καύσιμα από τη μεγάλη αναταραχή για το άρθρο 16 και το νόμο-πλαίσιο.
Κατέρρευσε έτσι το άλλοθι της αποχής που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στη δεκαετία του ’90 από τις παρατάξεις της «αντιπολίτευσης» για να δικαιολογήσουν την αδιάλειπτη βασιλεία της ΔΑΠ από τα τέλη του ’80 μέχρι σήμερα.
Στην πραγματικότητα, το ρεκόρ του 40% που δημιούργησε η φοιτητική παράταξη της ΟΝΝΕΔ και διατήρησε επί 21 χρόνια, αφήνοντας σταθερά πίσω της τη δεύτερη ΠΑΣΠ από 10 έως και 15 ποσοστιαίες μονάδες, σηματοδότησε την ιδεολογική κυριαρχία της φιλελεύθερης πρότασης για την ανώτατη εκπαίδευση μόνο τα πρώτα χρόνια του ’90.
Από το ’90 και μετά οι καθηγητές «πνίγονται» στα κοινοτικά πακέτα και στο κενό που δημιουργεί η απουσία τους χτίζουν το δικό τους κράτος εν κράτει οι φοιτητικές παρατάξεις, αξιοποιώντας καταλλήλως το «ενοχικό σύνδρομο» του ελληνικού πανεπιστημίου, τα λάθη και τις παραλείψεις των πανεπιστημιακών και όλους τους διαδρόμους του πελατειακού κομματικού συστήματος που έχει απλώσει τα πλοκάμια του στην ανώτατη εκπαίδευση.
Πουλάνε τις ψήφους τους και αγοράζουν βαθμούς στα μαθήματα, θέσεις στα μεταπτυχιακά, επιβλέψεις στα διδακτορικά από τους υποψήφιους πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, προέδρους τμημάτων, διευθυντές τομέων, ελέγχουν τις γραμματείες, έχουν αποφασιστικό λόγο στην επιλογή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων.
Βεβαίως, οι μητρικές τους κομματικές νεολαίες τις περιόδους που το κόμμα τους κυβερνά, πλαισιώνουν με στελέχη τους τα κρίσιμα υπουργεία (Αμυνας, Παιδείας, Οικονομίας) για να εξυπηρετούν άμεσα τα μέλη και τους φίλους τους, καθώς και τις «πλούσιες» Γενικές Γραμματείες που διαχειρίζονται κοινοτικό χρήμα για δράσεις της νεολαίας (Νέας Γενιάς, Ισότητας, Ερευνας και Τεχνολογίας).
Στα χρόνια που μεσολάβησαν οι παρατάξεις απέδειξαν ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο.
Ο,τι και να γίνει, η «χρήσιμη» ΔΑΠ θα μαζέψει το 40% των φοιτητικών ψήφων ιδρύοντας στις σχολές μεγάλες παρέες σε συνεργασία με ταξιδιωτικά γραφεία, που γεμίζουν καράβια για τη Μύκονο τους ζεστούς μήνες και τους «ναούς» της νυχτερινής διασκέδασης στην Ιερά Οδό και το Γκάζι το χειμώνα.
Τα ίδια κατ’ αναλογία ισχύουν για την ΠΑΣΠ, η οποία, αδύναμη να εισπράξει από τις μεγάλες αναταραχές της τελευταίας τριετίας, διατηρεί το 25% των ψήφων.
Η Πανσπουδαστική, το φοιτητικό σκέλος της ΚΝΕ, προσελκύει κάθε χρόνο το 15% των φοιτητικών ψήφων και βγαίνει αλώβητη από τις πλαγιοκοπήσεις που δέχεται εξ αριστερών της, από τις δυνάμεις του «φοιτητικού ακτιβισμού», την ΕΑΑΚ και την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερή Ενότητα, η οποία έχασε πέρυσι την ιστορική της ευκαιρία, καθώς δεν κατόρθωσε να κεφαλαιοποιήσει την ευνοϊκή πολιτική συγκυρία που δημιούργησε ο δημοσκοπικός αέρας του Αλ. Τσίπρα. Η μοναδική έκπληξη θα ήταν η διεξαγωγή του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου που εκκρεμεί από το 1995.
ΜΑΝΩΛΗ ΓΙΟΥΛΗ
Ελεύθερος Τύπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου