Ψήφος ανάληψης ευθυνών

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση την οποία υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ έχασε πολλές χιλιάδες ψήφους εμπιστοσύνης. 

Το ίδιο όμως συνέβη και στην αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας.

Η οργή (και η πολιταγανάκτηση) την οποία αισθάνεται ένας στους τρεις πολίτες, σύμφωνα με έρευνα της κοινής γνώμης από την Public Issue για λογαριασμό του ΣΚΑΪ, για τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο χρόνο με την κατάσταση της χώρας εξηγεί την πολιτική ψήφο στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών με τον καλύτερο τρόπο.

Ο δεύτερος γύρος, όμως, χρειάζεται άλλη εξήγηση. 

Μας την προσφέρουν όσοι έχουν κάτι άλλο να απαντήσουν στην ίδια έρευνα. 

Πράγματι, ένας στους δύο πολίτες προσδιορίζει τη δυσφορία του ως «ανησυχία, άγχος, απογοήτευση, λύπη και ντροπή».

Κρατήστε αυτόν τον προσδιορισμό της «ντροπής» για να κατανοήσετε γιατί αν ο Γιώργος Παπανδρέου εμπιστευόταν πιο..

συχνά, με μεγαλύτερη σταθερότητα και απόλυτη ειλικρίνεια τον πολίτη που έχει καταλάβει θα μπορούσε να πετάξει τις αλυσίδες του μικροαστικού συντηρητισμού, που του φόρτωσε η σημαντική κομματική κληρονομιά.

Η Ελλάδα δεν θα σωθεί από τα σημερινά κόμματα. Στις τόσες πολλές και τόσο πολύ γνωστές ανικανότητες που πολύ ορθώς παρατηρούμε στα κόμματα, πρέπει να προσθέσουμε μια ακόμη - καθοριστική όμως στα επόμενα βήματά μας.

Τα κόμματα έχουν αποτύχει να εξηγήσουν σε πια κατάσταση βρίσκεται η χώρα. Αποσυνδέουν τις προκλήσεις που ζητούν «ελληνική» απάντηση από τις διαταραγμένες ισορροπίες, που διαπερνούν τη μοίρα του κομματικού κόσμου στον οποίο ανήκουμε. Οι πολιτικοί μας δεν καταλαβαίνουν ούτε τους μηχανισμούς της σύγχρονης οικονομικής ζωής ούτε, επομένως, τους κινδύνους που σωρεύει η, επιδεικτική μάλιστα, αγνόησή τους.

Σε άλλες απαντήσεις της ίδιας έρευνας, έξι στους δέκα πολίτες πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει την αποπληρωμή μέρους (46%) ή και ολόκληρου του δημόσιου χρέους μας. 

Μόνον το 23% προτιμά την ασφαλή οδό της εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου, ώστε «να πληρώσουμε ολόκληρο το χρέος μας».

Και βεβαίως, μια σοβαρή πλειοψηφία πολιτών έχει αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (51%) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (74%), η παρουσία του οποίου κρίνεται βλαπτική από το 59% έναντι ενός 20% που πιστεύει, αντιθέτως, ότι ωφελείται από την εργασία και τον έλεγχό του.

Πολιτικοί, μίντια και εκπαίδευση στερούν από τους πολίτες την ουσιαστική κατανόηση των μηχανισμών της κρίσης, των σημερινών κοινωνικών οργανισμών και των εξελιγμένων οικονομικών διαδικασιών. Ο πληθυσμός της χώρας προσπαθεί να κατανοήσει τις σχέσεις αιτιότητας που υπάρχουν μεταξύ όσων δεν κάναμε σωστά, των άλλων που έχουμε ήδη πραγματοποιήσει και εκείνων που μένει να κάνουμε, προκειμένου να δούμε φως στην άκρη του τούνελ.

Συνηθίζουμε να λέμε πως «δεν φταίει ο κόσμος»!  

Ισως, σε κάποιο βαθμό. Δεν σημαίνει όμως ότι ο πολίτης είναι άμοιρος όλων των ευθυνών. Η απομάκρυνση από την κάλπη δεν αναιρεί όλες τις ευθύνες. 

Εντάξει: φταίνε οι πολιτικοί, πιστεύει το 96% των ερωτηθέντων, για το χρέος της Ελλάδας. Η αντίληψη όμως ότι φταίνε και οι κερδοσκόποι (87%) δείχνει ότι η σειρά των πραγμάτων παραμένει μάλλον συγκεχυμένη μέσα μας.

Αν οι «κερδοσκόποι» εκβίασαν την κατάσταση όταν κατέστη πασιφανής η ανικανότητά μας, θα μπορούσαμε να τους αποδώσουμε ευθύνες για την τραχύτητα με την οποία διατύπωσαν την εντελώς πραγματική απειλή να μας υποχρεώσουν στην αποπληρωμή όσων χρωστούμε. 

Δεν συμμετείχαν όμως στη δημιουργία του χρέους. Μάλιστα, το ίδιο ισχύει ως προς την ευθύνη τραπεζών, είτε των ελληνικών (που θεωρούνται υπεύθυνες από το 72%), είτε των ξένων (66%), είτε των μεγάλων χωρών της Ε. Ε. (69%).

Ευτυχώς, ένας στους δύο θεωρεί ότι την ευθύνη έχουν οι ίδιοι οι Ελληνες πολίτες. Καθόλου τυχαία, στην βαθύτατα πιο πολιτική ψήφο της δεύτερης Κυριακής οι μισοί πολίτες δεν συμμετείχαν.  

Δεν θέλω να πιστέψω ότι ήταν οι ίδιοι που εξακολουθούν να νομίζουν ότι δεν έχουν καμία ευθύνη για τα χάλια μας.

Πηγή: 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (του Μπάμπη Παπαδημητρίου)