Το κραχ της Ρηγίλλης

Η αδυναμία Σαμαρά να αντιληφθεί τα σημεία των καιρών, 

η αισθητική Ψινάκη, 

η παραίτηση που δεν ήρθε ποτέ και 

η αποτυχία των διευθετήσεων.

Απογοήτευση σκόρπισαν στις τάξεις των φίλων της Νέας Δημοκρατίας οι ήττες στα δύο παραδοσιακά κάστρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, κρίνοντας ουσιαστικά εις βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης  τις πολιτικές εντυπώσεις της χθεσινής εκλογικής βραδιάς (άσχετα με την έκβαση της επανακαταμέτρησης στην περίπτωση Μπουτάρη-Γκιουλέκα).

Καταρχάς, πρέπει να σημειωθεί η εύστοχη επιλογή του πρωθυπουργού να στηρίξει δύο μη κομματικά πρόσωπα, ιδιαίτερα μάλιστα στην τρέχουσα συγκυρία, όπου το πολιτικό σύστημα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση απαξίωσης στη ... Μεταπολίτευση. Αντίθετα, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν φαίνεται να αντιλήφθηκε τα σημεία των καιρών, επιλέγοντας για τους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας δύο αμιγώς κομματικές υποψηφιότητες. Η δε χθεσινή δήλωση του Αντώνη Σαμαρά ότι η ΝΔ από τις αυτοδιοικητικές εκλογές βγαίνει "δυνατή, ανανεωμένη και υπεύθυνη" αποτελεί μνημείο πολιτικού αυτισμού...

Βέβαια, άμοιροι ευθυνών δεν είναι καi οι δύο "εκλεκτοί" της ΝΔ. Ο μεν Κώστας Γκιουλέκας, μπορεί στα λόγια, με συνεχείς δηλώσεις, να προσπαθούσε να πείσει ότι δεν αποτελεί συνέχεια της διοίκησης Παπαγεωργόπουλου, στην πράξη όμως συμπεριέλαβε στο ψηφοδελτιό του 10 μέλη της απερχόμενης διοίκησης, η οποία, όπως αποδεικνύει και το χθεσινό αποτέλεσμα, έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων. Διότι το νέο, ιδιαίτερα όταν αυτό που αντικαθίσταται δεν έχει να προσφέρει σχεδόν τίποτα,  σηματοδοτείται με συνολικές ρήξεις και όχι με εν μέρει διευθετήσεις. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί η συρρίκνωση των ποσοστών της Κεντροδεξιάς δημοτικής παράταξης, σε ένα παραδοσιακά ευνοϊκό για αυτήν εκλογικό σώμα; Συρρίκνωση μάλιστα που σημειώνεται στους χαλεπούς καιρούς του μνημονίου, όπου οι κυβερνητικοί υποψήφιοι-ακόμα και οι μη κομματικοί-είναι λογικό να εισπράττουν μεγάλο μέρος της λαϊκής αποδοκιμασίας.

Την ίδια ώρα, μπούμερανγκ για τον  Κ.Γκιουλέκα γύρισε η διένεξη του Μπουτάρη με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμο. Για λόγους τακτικής και μόνο, η παράταξη Γκιουλέκα θα έπρεπε να προλάβει οποιαδήποτε παρέμβαση του μητροπολίτη ή έστω θα έπρεπε να έχει αποστασιοποιηθεί πιο ξεκάθαρα(και κυρίως πιο φωναχτά) για τους διακριτούς ρόλους των δύο θεσμών όταν ξέσπασε η κόντρα. Διότι, κακά τα ψέματα, το ακροατήριο που επηρεάζει ο μητροπολίτης ούτως ή άλλως θα ψήφιζε Γκιουλέκα στον β΄ γύρο.  Αντίθετα, η δήλωση Άνθιμου «όσο είμαι εγώ, δεν βγαίνεις δήμαρχος», παρακίνησε μερίδα ψηφοφόρων, που πιθανότατα να είχαν επιλέξει αποχή ή λευκό/άκυρο, να ακολουθήσουν τον δρόμο της ευθείας αντίδρασης στη στάση Άνθιμου ψηφίζοντας Γ.Μπουτάρη. Και να θυμίσουμε ότι η τελική διαφορά των δύο υποψηφίων είναι μόλις 419 ψήφοι... 

Παράλληλα, εις βάρος τους Κ.Γκιουλέκα λειτούργησε και το ότι δεν παραιτήθηκε από βουλευτής, όπως ο κ. Μιχαλολιάκος, που το έκανε και πέτυχε μία μεγάλη νίκη στον Πειραιά. Ο κόσμος έχει κουραστεί από πομπώδεις διακηρύξεις  όλων των επίδοξων Θεσσαλονικαρχών και θέλει πράξεις. Τι πράξεις; Στην περίπτωση του Κ.Γκιουλέκα μία πράξη που θα του προσέδιδε ηθικό πλεονέκτημα θα ήταν ακριβώς η παραίτηση, κατά την προεκλογική περίοδο, από τη βουλευτική έδρα. Και τούτο διότι το πολιτικό ρίσκο που  συνοδεύει αυτήν την απόφαση, θα έστελνε μήνυμα αφοσίωσης στον στόχο, αλλά και προσήλωσης στα προβλήματα της αυτοδιοίκησης, βάζοντας στην άκρη προσωπικά εφαλτήρια και φιλοδοξίες. Ο Κ.Γκιουλέκας επέλεξε, όμως, την ασφάλεια του να παίζει σε δύο ταμπλό. Και έχασε...

Για τον Νικήτα Κακλαμάνη και τις, τουλάχιστον ατυχείς, επιλογές του life style της παρακμής, τι να πει κανείς…Όταν μετά από μία όχι επιτυχημένη θητεία, ο αντίπαλός σου περιλαμβάνει στον συνδυασμό του τον μεγαλύτερο εν ζωή  Έλληνα αρχιτέκτονα, με παγκόσμια αναγνώριση, Αλέξανδρο Τομπάζη, και εσύ προτείνεις  την αισθητική Ψινάκη -Τζούλιας Αλεξανδράτου,  τότε αποτελέσματα μόνο σαν τα χθεσινά μπορείς να περιμένεις…

VORIA.GR