Ανοχή, αποχή και αλλαγή

Αυτές οι εκλογές είναι ίσως οι τελευταίες με το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζουμε.  

Οι ψηφοφόροι δυσφορούν, και ενώ φάνηκαν να δίνουν ακόμη χρόνο στα κόμματα, ήδη στρέφουν το ενδιαφέρον τους σε δυνάμεις εκτός συστήματος, σε εκπροσώπους της αληθινής κοινωνίας. 

Το είδαμε στον πρώτο γύρο των εκλογών, με ανεξάρτητους υποψήφιους να πετυχαίνουν καλά αποτελέσματα. Στον δεύτερο γύρο αυτή η εντύπωση έγινε ακόμη πιο ισχυρή.

Ενώ η πλειοψηφία των ψηφοφόρων δυσφορεί με τα μέτρα λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις, η Νέα Δημοκρατία, η οποία επένδυσε στην αντιμνημονιακή πολιτική, δεν πέτυχε να πλήξει το ΠΑΣΟΚ· αντιθέτως, έχασε τα προπύργια της...

Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Η ανοχή προς την κυβέρνηση, όμως, δεν θα κρατήσει για πολύ, αν κρίνουμε από το μεγάλο ποσοστό αποχής και στους δύο γύρους των εκλογών.

Η αποχή, σε συνδυασμό με την προτίμηση που πολλοί ψηφοφόροι έδειξαν για υποψήφιους εκτός κομμάτων και μηχανισμών, συνιστά πολιτικό σεισμό. Έως χθες βράδυ, λιγοστοί πίστευαν ότι ο Γιώργος Καμίνης, ο χαμηλών τόνων πρώην Συνήγορος του Πολίτη, θα μπορούσε να «εκθρονίσει» τον μαχητικό και έμπειρο Νικήτα Κακλαμάνη από τη δημαρχία της Αθήνας. 

Το ΠΑΣΟΚ στήριξε τον Καμίνη με μισή καρδιά - και ίσως αυτό τον βοήθησε: οι ψηφοφόροι είδαν τον άνθρωπο και όχι τον κομματικό υποψήφιο, εκτίμησαν όσα είχε πετύχει ως Συνήγορος και πίστεψαν σε αυτό που θα μπορούσε να προσφέρει.

Ο πρωθυπουργός έχει μια τάση να επενδύει πάνω σε ανθρώπους εκτός πολιτικής, εκτός συστήματος. 

Αλλά, την ίδια ώρα, είναι ο κύριος εκπρόσωπος του κατεστημένου. Σε αυτόν έχει πέσει η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε πρωθυπουργός στην εποχή μας. 

Πρέπει να αλλάξει και την οικονομία και το πολιτικό σύστημα. 

Και θα το πετύχει μόνο αν οι αλλαγές είναι ριζικές.  

Με την ψήφο της ανοχής και με την αποχή, ο λαός έδειξε τον δρόμο.

Πηγή: 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (του Νίκου Κωνσταντάρα)

parapolitika.gr