Εως τον Σεπτέμβριο αναμονή!

Το καλοκαίρι θα περάσει με βαριά αναμονή. 

Κανείς δεν ξέρει με τι θα μοιάζει το τοπίο τον Σεπτέμβριο, κανείς δεν είναι σε θέση να προγραμματίσει τη δουλειά του και το βίο του σε βάθος χρόνου πέραν μερικών εβδομάδων. 
Ολος ο κόσμος δίνει ραντεβού για αυτό τον άδηλο, απειλητικό Σεπτέμβριο· 
σαν να ζητά μια ανάπαυλα τώρα, να πάρει μια ανάσα, να μαζέψει τη σκέψη του και το κουράγιο.
Εν τω μεταξύ το πολιτικό σκηνικό αποσυντίθεται με όλο ταχύτερο ρυθμό ― σε όλο το εύρος. Στην αριστερά διάσπαση και κερματισμός. 

Στη δεξιά, αποχωρήσεις, κυοφορία νέου κόμματος, μετασχηματισμός του υπάρχοντος. 

Στο κέντρο, το ...
κυβερνών κόμμα δοκιμάζει τις αντοχές του έως το επόμενο πακέτο μέτρων λιτότητας και έως τις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου. 

Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής εξελίσσονται σε εκκαθάριση λογαριασμών περισσότερο, σε διαδικασία αυτοδιάσωσης του πολιτικού συστήματος παρά σε αυτοκάθαρσή του.
Αυτό ακριβώς είναι και το κυρίαρχο χαρακτηριστικό: 

Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί απεγνωσμένα να διασωθεί, με αβαρίες, με ξεσαβουρώματα, με μικροθυσίες, με απόπειρες μετασχηματισμού, με αγορά χρόνου. 

Αλλά χρόνος δεν υπάρχει. 

Και τα ερωτήματα που εγείρει καθημερινά η πραγματικότητα της καλπάζουσας ύφεσης δεν μπορούν να απαντηθούν επαρκώς από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό.

Η περίοδος που έρχεται θα περιέχει εν αφθονία, εκτός από υλική ανασφάλεια, και πολιτική αστάθεια.
Η οικονομία θα αναζητεί διαρκώς νέα κατάσταση ισορροπίας: σε κατώτερη στάθμη, αδιάφορη, ασταθή. 
Η πολιτική θα ισορροπήσει κι αυτή σε άλλες καταστάσεις, πάντως όχι σε αδιάφορη· θα πρωταγωνιστήσει η αστάθεια, η μεταμόρφωση, η εξαφάνιση παλαιών σχημάτων, η ανάδυση νέων σχημάτων, πραγματικά νέων ή απλώς καινοφανών εκφράσεων παλαιού αριβισμού.

Εν τω μεταξύ, όλα τα μείζονα θα διακυβεύονται, φανερά ή στο παρασκήνιο: εθνική κυριαρχία, γεωπολιτικές συμμαχίες, εθνικός πλούτος, κοινωνική συνοχή, κοινωνική ειρήνη. 

Ολα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. 

Ορισμένως, δεν θα πλήξουμε.

Βλέμμα