Να τα πούμε, κύριε Ακη;

Πριν από λίγα χρόνια, μια παρέα Αθηναίων, που έχουν όλοι μικρά και περίπου συνομίληκα παιδιά, ξεκίνησαν μεταξύ τους το εξής: 

Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, τα παιδιά τους γυρίζουν τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας και λένε τα κάλαντα, υπό την επίβλεψη των γονέων τους, ορισμένοι των οποίων μάλιστα τα συνοδεύουν παίζοντας μουσικά όργανα.  

Ετσι, οι μεν γονείς κάνουν την πλάκα τους, ψωνίζουν κανένα βιβλίο και μένουν με την ικανοποίηση ότι συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, τα δε παιδιά ξετρελαίνονται.
Ολοι περνούν θαυμάσια και το επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο.
Την περασμένη παραμονή, όμως, τα παιδιά που ώς τότε δέχονταν μόνον κεράσματα και ποτέ λεφτά, έθεσαν το ζήτημα των χρημάτων:  
Γιατί να μη δέχονται και χρήματα;
Οι γονείς συμφώνησαν - άλλωστε, η εξοικείωση με τον καπιταλισμό δεν είναι μέρος της κοινωνικοποίησης των παιδιών; 
Υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι το μισό ποσό που θα συγκεντρώνουν θα το προσφέρουν σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα. 
Πέρυσι λοιπόν, στον «Ιανό», η κομπανία των παιδιών είχε το προνόμιο (μολονότι η ηλικία δεν τους επέτρεπε να έχουν πλήρη συνείδηση αυτού) να έχουν ακροατή τους τον ίδιο τον Ακη Τσοχατζόπουλο!
Ο Ακης, πατέρας ενός δίχρονου αγοριού τότε, φαίνεται ότι...
συγκινήθηκε από το ωραίο happening. Αγέρωχος και ευθυτενής, πλησίασε έναν από τους γονείς των παιδιών, που τον αναγνώρισε, καθώς πρόκειται για γνωστό συγγραφέα.
Είπε τις τυπικές φιλοφρονήσεις και, όταν τα παιδιά είχαν τελειώσει τα κάλαντα, το δεξί του χέρι κινήθηκε μηχανικά προς την εσωτερική τσέπη του σακακιού του, για να βγάλει το πορτοφόλι του.

Ξαφνικά όμως, κάτι τρομερό πρέπει να πέρασε από το νου του! 

Το χέρι του κοκάλωσε στη μέση της διαδρομής: έμεινε το μισό να καλύπτεται από το πέτο και το υπόλοιπο απέξω.
Ετσι, με το χέρι κοκαλωμένο και πάντα αγέρωχος, στράφηκε προς τον συγγραφέα.
Υψωσε το φρύδι, τον κάρφωσε με εκείνο το αετίσιο βλέμμα (που κάποτε έκανε τα κορίτσια του ΠΑΣΟΚ να λιποθυμούν...) και με όλη τη σοβαρότητα του κόσμου τον ρώτησε με τη βαθιά, σαγηνευτική φωνή του: «Είναι για φιλανθρωπικό σκοπό;»
Ο άλλος τον βεβαίωσε ότι είναι, οπότε το χέρι του Ακη ολοκλήρωσε αβίαστα την κίνηση.
Εβγαλε ένα χαρτονόμισμα των πέντε ευρώ και τους το έδωσε - παιδιά είναι, να μην κακομαθαίνουν με τα πολλά.
Αδάμας! 
Τέτοιος άνθρωπος είναι ο Ακης, που τώρα, όπως κατήγγειλε, τον κατασπαράσσουν «κέντρα και συμφέροντα», τα οποία προφανώς φθονούν την ευτυχία του στη «λουλουδογειτονιά»...

Πηγή: 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (του Στεφανου Κασιματη)