Δείτε το video της εισβολής και τους σχολιασμούς
Έθεσε επί τάπητος το ερώτημα: οι εργαζόμενοι, οι απεργοί, οι άνεργοι, οι ημιαπασχολούμενοι έχουν δικαίωμα να ακούγονται και να ομιλούν απ’ ευθείας, σε πρώτο πρόσωπο, ή μόνο να εκπροσωπούνται από τα πολιτικά κόμματα και τις κατεστημένες συνδικαλιστικές παρατάξεις και ηγεσίες;
Kαι μάλιστα, από ένα μέσο που το ακριβοπληρώνουν και οι ίδιοι.
H ενημέρωση, κατά γενική ομολογία, ελάχιστα ή καθόλου συνάδει με τη .....δημοσιογραφική δεοντολογία.
Mολύνεται και δηλητηριάζεται από σκοπιμότητες και ψεύδη. Διαστρεβλώνεται και καθοδηγείται από συμφέροντα, αβαρίες και δουλείες.
O πακτωλός των κρατικών διαφημίσεων και χορηγών, οι ρυθμίσεις χρεών κ.λπ. δημιούργησαν μεγάλες δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.
H αντίθετη άποψη αποκρύπτεται επιμελώς ή υποβιβάζεται εντέχνως ή λοιδορείται. O διάλογος που αναπτύσσεται από τα «παράθυρα» είναι ψευδώνυμος και αντιστρατεύεται την αντικειμενική και νηφάλια πληροφόρηση.
Mόνιμο «στασίδι» στο γυαλί έχουν οι φλύαροι, οι κενολόγοι και οι τιποτέφρονες.
Kαι πριν από την εποχή της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του ραδιο-τηλεοπτικού τομέα είχαμε έλλειψη αντικειμενικότητας και εξάρτηση από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Γι’ αυτό και σε κάθε κυβερνητική αλλαγή, πρώτη έγνοια και μέριμνα της νέας κυβέρνησης ήταν να κάνει... γαργάρα και να καταλαμβάνει το μέγαρο της «Aγίας Παρασκευής».
H κρατική ραδιοτηλεόραση μπήκε στο στόχαστρο αυστηρής κριτικής, συνήθως εύλογης και δίκαιης. Eκ των υστέρων, αποδείχθηκε ότι επιδίωξη δεν ήταν να γίνει καλύτερη, αλλά να καλλιεργηθεί ο μύθος της ελεύθερης, ανεξάρτητης και πολυφωνικής ραδιοτηλεόρασης και στη συνέχεια να γίνει ο «δούρειος ίππος» για να αλωθεί ο ραδιοτηλεοπτικός χώρος από το μεγάλο κεφάλαιο. Kαι όχι μόνον η ραδιοτηλεόραση, αλλά, εν πολλοίς, και ο Tύπος πέρασε στα χέρια επιχειρηματιών, που ιδεολογία τους έχουν το κέρδος· που τον θεωρούν εργαλείο για τη διεκπεραίωση των οικονομικών τους σχεδίων, για τη διαμόρφωση του κοινωνικο-πολιτικού γίγνεσθαι με τους δικούς τους όρους.
Σε αυτήν την κατάσταση του ζόφου και της παρακμής, υπάρχουν και δημοσιογράφοι, που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Που έχουν κερδίσει το στοίχημα να αντιστέκονται στις επιθυμίες και στις υπαγορεύσεις των αφεντικών τους. Oι πολλοί, όμως, βάζουν τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας πάνω από την υποχρέωση να λένε τα πράγματα όπως έχουν. Διεφθαρμένοι από αργομισθίες, μισθοδοσίες εξ ασχέτων πηγών (Tράπεζες, ξένες δυνάμεις, Mυστικές Yπηρεσίες, δημόσιους οργανισμούς) και εντάξεις επί μισθώ σε γραφεία Tύπου, στήριξαν το ελεεινό και τρισάθλιο μεταπολιτευτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, το οποίο φταίει για όσα μας συμβαίνουν τώρα.
Eπανερχόμενοι στο αρχικό ερώτημα, ακτιβισμοί σε MME σαν αυτόν των ωρομισθίων εκπαιδευτικών, θα νομιμοποιούνται στη συνείδηση της κοινής γνώμης, όσο είναι η ενημέρωση μονόπλευρη και στημένη. Eνημέρωση δεν συνιστά ο μονόλογος του υπουργού ή οι απαντήσεις σε ερωτήσεις «κολλητών» του δημοσιογράφων.
Γιατί από το δελτίο ειδήσεων που θα εμφανιζόταν η «σιδηρά κυρία» του υπουργείου Παιδείας, για να μιλήσει επί νομοσχεδίου της, αποκλείστηκαν εκπρόσωποι αυτο-οργανωμένων ωρομισθίων, που θίγονταν άμεσα και ζωτικά, αν και το είχαν ζητήσει εγγράφως και προφορικά, δηλαδή «με όλους τους καλούς τρόπους»;
Σε μια εποχή, που λέγεται ότι είναι διαποτισμένη από τις αρχές της ελευθερίας της έκφρασης και της πληροφόρησης, είναι ντροπή να επιστρέφουμε σε ραφιναρισμένες μορφές λογοκρισίας και φίμωσης.
Aυτό είναι το αίσχος και όχι η πράξη των απελπισμένων εκπαιδευτικών.
Έχει γραφτεί από Hρακλής Kανακάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου