Χάνουμε, πατριώτη, τα αυγά και τα καλάθια...

Την μία στιγμή οι Ευρωπαίοι ηγέτες δηλώνουν ενθουσιασμένοι με τις δεσμεύσεις Παπανδρέου και αμέσως μετά ο Έλληνας πρωθυπουργός δηλώνει σε συνέντευξη Τύπου ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, οι Ευρωπαίοι είναι ένθερμοι οπαδοί των προεκλογικών δεσμεύσεων Παπανδρέου. Ή ο κ. Παπανδρέου άλλα είπε εκεί και άλλα εδώ. 
Χάνουμε, πατριώτη, τα αυγά και τα καλάθια...

Το καλό είναι ότι όλοι συμφωνούμε πως η χώρα βρίσκεται σε κρίση. Μην το θεωρείται αστείο, θα μπορούσε, κάλλιστα, να υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα κομμάτι της κυβέρνησης που να θεωρούσε ότι δεν υπάρχει κρίση, αλλά μία ακόμη «ληστρική επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου κατά της πτωχής πλην τίμιας Ελλάδας».
Και το κομμάτι αυτό να απαιτούσε να φύγουμε από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, να καταγγέλλαμε τα διεθνή μονοπώλια, να γίνει η Ελλάδα ο σύγχρονος φάρος του τρίτου δρόμου προς τον...

σοσιαλισμό.
Στο κάτω – κάτω της γραφής, ο Κάστρο τώρα τελευταία δεν είναι καλά, κάποιος θα πρέπει σε αυτό τον πλανήτη να θυμίζει στους υπόλοιπους ότι υπήρξε κάποτε και μία άλλη αντίληψη των πραγμάτων.

Θα περιμένουμε να ακούσουμε τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις του κ. Παπανδρέου. Εμείς, ως πολίτες. Για τις διεθνείς αγορές δεν είμαστε απολύτως σίγουροι για το τι πρόκειται να πράξουν. Αν έχουν, δηλαδή, την υπομονή να περιμένουν ή αν αποφασίσουν να παίξουν με τα νεύρα μας και με τα νεύρα όσων προσδοκούν σε άνοδο του ευρώ.

Ακούσαμε ότι δεν πρόκειται να θιγούν οι μισθοί των εργαζομένων. Ότι οι εργαζόμενοι των 700 και των 1.000 ευρώ δεν ευθύνονται, αυτό είναι πέρα για πέρα σωστό. Ότι θα τους πάρει και θα μας πάρει όλους η μπάλα αν κάτι πάει στραβά, είναι κι αυτό δεδομένο. Ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που σήμερα επιβαρύνουν υπερβολικά το δημόσιο, είναι κι αυτό γνωστό. Μπορεί, λοιπόν, να μην θιγούν τα δικαιώματα των ανθρώπων που έτσι κι αλλιώς δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα, αλλά είναι προκλητικό να βγαίνουν ομάδες, όπως αυτή των Δικαστών, και να δηλώνουν ότι δεν θα δεχτούν μειώσεις στους μισθούς τους. Κι επειδή η συζήτηση το έφερε στους Δικαστές, ας μας απαντήσουν πώς κατάφεραν τις αυξήσεις και ας συζητήσουμε στη συνέχεια για το αν δέχονται ή όχι τις μειώσεις, αν και όποτε αυτές προταθούν.

Να δώσουμε ένα άλλο παράδειγμα. Οι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Οικονομικών τι ειδικά επιδόματα παίρνουν; Για ποιόν λόγο; Μήπως τους δόθηκαν περισσότερα χρήματα για να κτυπηθεί η... διαφθορά; Κι έγινε κάτι; Κι υπάρχει λόγος να πληρώνονται με διπλάσια χρήματα από τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους, όταν το επίδομα δεν απέδωσε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα;

Ακούσαμε ότι το πρόβλημα είναι η διαφθορά. Απόλυτα σωστό. Το λέμε και το ακούμε χρόνια τώρα. Μόνο που έχουμε βαρεθεί να το συζητάμε. Η διαπίστωση του προβλήματος δεν σημαίνει το παραμικρό. Αντίθετα, αυτό που έχει σημασία είναι να ακούσουμε συγκεκριμένα μέτρα. Θα περιμέναμε, επίσης, συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως της ΑΔΕΔΥ, να μας πουν πως περιμένουν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Τώρα, όχι αύριο. Εκτός αν οι εργαζόμενοι στις εφορίες και στις πολεοδομίες δεν είναι μέλη τους.

Έχουμε το φόβο ότι τα μέτρα που θα ανακοινώσει, τελικά, η κυβέρνηση θα είναι στη γνωστή κατεύθυνση: Στραγγαλίστε οποιαδήποτε κερδοφόρο δραστηριότητα. Θα είναι λάθος!
Το πρόβλημα δεν θα λυθεί με υπερβολικούς φόρους, αλλά με την πραγματική ανασύσταση του ελληνικού κράτους. 
 Το «κατάστημα» θέλει γκρέμισμα και να ξανακτιστεί από την αρχή.
Τώρα, όχι αύριο.
Εκείνο που δεν χρειάζεται είναι να αυξήσουμε τους φόρους, να αυξήσουμε μακροπρόθεσμα έτσι την φοροδιαφυγή, για να καλύψουμε προσωρινά τις ανάγκες μιας προβληματικής επιχείρησης, όπως είναι το Ελληνικό δημόσιο. 

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο τι λένε και τι ανακοινώνουν. Διότι αυτοί που ακούνε δεν είναι μόνο οι Έλληνες ψηφοφόροι, αλλά και οι ξένες αγορές.
Το να θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα έχουμε και το σκύλο χορτάτο και την πίττα ολάκερη, είναι δικαίωμά μας. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα χάσουμε και τα αυγά και τα πασχάλια. Και τότε δεν θα μας φταίει κάποιος άλλος...
Θανάσης Μαυρίδης