Όχι πια όνειρα....μόνον εφιάλτες!

Συμπαθάτε με, αλλά αδυνατώ να κατανοήσω το νόημα της πρόσφατης σύσκεψης των αρχηγών περί διαφθοράς, την στιγμή που η οικονομία και η χώρα βουλιάζουν κυριολεκτικά.

  Προφανώς η κυβέρνηση αδυνατεί να "συγκεντρωθεί", να "εστιάσει" εκεί που βρίσκεται το πρόβλημα και "περί άλλων τυρβάζει"...

Ομοίως και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης επιδεικνύουν ...αντίστοιχη ανευθυνότητα. Αντί να αντιδράσουν, να "σηκώσουν" την φωνή τους απαιτώντας η κουβέντα να επικεντρωθεί στην επερχόμενη χρεωκοπία της χώρας, συμφώνησαν να συμμετέχουν σε μια "χαζοχαρούμενη" παράσταση περί διαφθοράς.

Στην επόμενη σύσκεψή τους - αν υπάρξει - θα πρότεινα να εντάξουν στην ατζέντα τους και το φλέγον ζήτημα της αναπαραγωγής του ερωδιού στο δέλτα του Έβρου. Αν το πράξουν το Έθνος θα τους ευγνωμονεί!

Προφανώς η πολιτική μας ηγεσία δεν θεωρεί πως η αποφυγή της χρεωκοπίας είναι αυτή που απαιτεί πρωτίστως εθνική συναίνεση...περισσότερο μάλιστα από κάθε τι άλλο. Αναρωτιέμαι, δε, πως θα μπορέσουν, για παράδειγμα, να χαλιναγωγήσουν τους εκπαιδευμένους εις τον άκρατο λαϊκισμό εκλεκτούς τους αργόμισθους συνδικαληστές, των οποίων οι αναχρονιστικές και άκρως επικίνδυνες για το μέλλον της χώρας αρχές περί κεκτημένων -και όχι μόνον- διατρέχουν οριζοντίως όλα τα εκπροσωπούμενα εις το κοινοβούλιο κόμματα.

Όχι βεβαίως πως η διαφθορά δεν αποτελεί καρκίνωμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Απλά, η διαφθορά βρίσκεται... πλέον παντού, στην νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού, που εθίστηκε σε αυτήν και αποτελεί ζητούμενο και κριτήριο επιτυχίας!

Η σήψη έχει πλέον προχωρήσει μέχρι το κόκκαλο. Δεν περιορίζεται μόνο εις την κορυφή αλλά τροφοδοτείται από την βάση, από την παιδεία, την οικογένεια την πολιτεία. Ο κρατισμός έθρεψε την διαφθορά και έγινε πλέον το οξυγόνο της ζωής μας.

Η ελπίδα της επιτυχίας με ηθικά μέσα καγχάζεται και λοιδορείται, αποτελεί δε κοινό μυστικό πως η επιτυχία είναι μια συνταγή που έχει ως συστατικά: 

"Μια γερή ποσότητα Κράτους, τις κατάλληλες γνωριμίες και αρκετό θράσος".

Η ηθική χρεωκοπία του λαού μας εξελίσσεται παράλληλα με την οικονομική χρεοκοπία της χώρας δημιουργώντας ένα εφιαλτικό περιβάλλον για το μέλλον μας και για το μέλλον των παιδιών μας.

Το ότι διοικούμεθα από "ηθικούς" είλωτες, άτολμους περιφερόμενους εμποράκους ψευδών ελπίδων, φοβισμένους ικέτες της αποφυγής του "πολιτικού κόστους" είναι το λιγότερο. Διότι αν η πολιτική ηγεσία ήταν το πρόβλημα, μια αλλαγή αυτής θα μας οδηγούσε στη λύτρωση. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται πιο βαθιά, μέσα μας, στις ψυχές μας, στις νοοτροπίες μας, στις επιλογές μας...στους ίδιους μας τους εαυτούς.

Το πρόβλημα είναι πως έχουμε πάψει πια να κάνουμε όνειρα....μόνον εφιάλτες!

Επιτρέποντας στις ωφελιμιστικές και σαγηνευτικές ωδές του λαϊκισμού και της ευζωίας να βρουν πρόσφορο έδαφος στις ψυχές και στο νου μας επιλέξαμε και τολμήσαμε να διαβούμε τα στενά των Σειρήνων δίχως να βάλουμε κερί στ' αυτιά μας μα και δίχως να δεθούμε στο κατάρτι.

Έτσι, δέσμιοι πια των ίδιων των παθών μας και άξιοι της μοίρας που εμείς δημιουργήσαμε, περιμένουμε να μας κατασπαράξουν, σε ένα δράμα που απ' ότι φαίνεται δεν υπάρχει ο "από μηχανής Θεός".