Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά

Δεν έχασε όμως μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη. Εχασαν εξίσου ολοκληρωτικά και οι φιλελεύθεροι που παραμένουν στη Ν. Δ. ή ήλπιζαν να επιστρέψουν σ’ αυτήν.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί θορυβήθηκαν τόσο οι φιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας και γιατί αυτοί που θορυβήθηκαν είναι οι πραγματικοί φιλελεύθεροι, ενώ ο κ. Σαμαράς και οι υποστηρικτές του δεν είναι.

Ο Αντώνης Σαμαράς ψηφίστηκε σχεδόν από 400.000 ανθρώπους, τους μισούς από όσους ψήφισαν για την εκλογή προέδρου στη Νέα Δημοκρατία. 
Η νίκη του δεν είναι απλώς πανηγυρική, αλλά σχεδόν...
συντριπτική.
Οχι μόνο δεν θα χρειαστεί δεύτερος γύρος, αλλά η διαφορά με την συνυποψήφιά του ανέρχεται στο 11%.  
Πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να τον αμφισβητήσει πλέον μέσα στη Νέα Δημοκρατία, τουλάχιστον μέχρι τις προσεχείς δημοτικές εκλογές.

Δεν έχασε όμως μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη. Εχασαν εξίσου ολοκληρωτικά και οι φιλελεύθεροι που παραμένουν στη Ν. Δ. ή ήλπιζαν να επιστρέψουν σ’ αυτήν. Αν και μάλλον αποτελούν ένα είδος υπό εξαφάνιση, έζησαν σε χειμερία νάρκη κατά την περίοδο Καραμανλή και τώρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στήριξαν την Ντόρα Μπακογιάννη. Η ήττα τους είναι μεγαλύτερη από εκείνη της κ. Μπακογιάννη, αν δούμε ότι το «αντιφιλελεύθερο» μπλοκ στη Νέα Δημοκρατία (Σαμαράς & Ψωμιάδης) συγκέντρωσε σχεδόν 61%. Αν σκεφτεί κανείς ότι την κ. Μπακογιάννη ψήφισαν και πολλοί που τον φιλελευθερισμό μόνο ακουστά τον έχουν, το συμπέρασμα είναι απογοητευτικό: ο εισοδισμός των φιλελευθέρων στη Νέα Δημοκρατία έφτασε στο οριστικό τέλος του.
Βέβαια εδώ θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι και ο Αντώνης Σαμαράς δήλωνε και δηλώνει φιλελεύθερος και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις παρουσίασε λεπτομερώς τις απόψεις του για το περιεχόμενο της δικής του εκδοχής του φιλελευθερισμού. Η δική του εκδοχή δεν φαίνεται να διαφέρει και τόσο πολύ από εκείνη της Ντόρας Μπακογιάννη ή ακόμα και από εκείνη του Γιώργου Παπανδρέου.  

Νομίζω ότι δύο ήταν τα κρίσιμα σημεία:

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί θορυβήθηκαν τόσο οι φιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας και γιατί αυτοί που θορυβήθηκαν είναι οι πραγματικοί φιλελεύθεροι, ενώ ο κ. Σαμαράς και οι υποστηρικτές του δεν είναι

- Ο Αντώνης Σαμαράς αντιμετώπισε τους φιλελεύθερους από εχθρικά έως άδικα. Η δήλωσή του στη Λάρισα ότι «αυτό που ο ίδιος ζητάει και θα επιδιώξει είναι η διάχυση του εισοδήματος από πάνω προς τα κάτω, όχι σαν τους νεοφιλελεύθερους που θέλουν οι πολλοί να δημιουργούν και οι λίγοι να εισπράττουν» μόνο κακόπιστη μπορεί να θεωρηθεί. Εγώ δεν ξέρω κανέναν φιλελεύθερο που να «θέλει» όσα του καταλόγισε ο κ. Σαμαράς.
- Κάποιες θέσεις του Αντώνη Σαμαρά όχι μόνο δεν είναι φιλελεύθερες, αλλά είναι και αντίθετες προς τις φιλελεύθερες ιδέες.
Συνήθως, όταν κάποιος κερδίσει εκλογές και μάλιστα συντριπτικά, όλοι σπεύδουν να τον κολακεύσουν, υιοθετώντας το -υποκριτικό πολλές φορές- ύφος κολακείας της πλειοψηφίας που τον στήριξε. Κάποιοι άλλοι είναι έτοιμοι να ξεσπάσουν κατά της ανοησίας της πλειοψηφίας που δεν συμμερίζεται τις δικές τους απόψεις.
Εγώ που ούτε ψήφισα ούτε καταψήφισα τον Αντώνη Σαμαρά σκέφτομαι να κάνω κάτι άλλο. Να περιμένω τις επόμενες κινήσεις του που θα αποδείξουν εάν είναι πράγματι φιλελεύθερος ή όχι.
- Αν είναι πραγματικός φιλελεύθερος (οποιασδήποτε εκδοχής) θα θέσει σαν προτεραιότητά του την προστασία του κράτους δικαίου και ιδίως την καταπολέμηση της οποιασδήποτε μορφής παράνομης και αυθαίρετης βίας.
- Αν είναι πραγματικός φιλελεύθερος δεν θα φοβηθεί την ελεύθερη αγορά και θα χρησιμοποιήσει το κράτος για να την βοηθήσει να παραγάγει πλούτο και όχι για να την αντικαταστήσει.
- Αν είναι πραγματικός φιλελεύθερος δεν θα φοβηθεί την ελευθερία, αλλά θα αφαιρέσει όσα εμπόδια της θέτουν ο ηθικισμός, ο πατερναλισμός και η άγνοια.
Ολα αυτά βέβαια αν θέλει να θεωρείται φιλελεύθερος, όχι με τα δικά του ή με τα δικά μου κριτήρια, αλλά με τα κριτήρια που η ίδια η έννοια και η ηθική της ελευθερίας καθορίζουν.
Αριστείδης Χατζής