Αν και η πολιτική και οικονομική κρίση έχει πλήξει τη χώρα από την πτώση του κομμουνισμού το 1989, ελάχιστοι θα γυρνούσαν το χρόνο πίσω.
Της Γκάλια Ιβάνοβα για τους Southeast European Times στη Σόφια
Ο κομμουνισμός είχε ήδη καταρρεύσει σε Πολωνία και Ουγγαρία και οι φιλοδημοκρατικές διαδηλώσεις αποκτούσαν ρυθμό στην Τσεχοσλοβακία, καθώς έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου στις 9 Νοεμβρίου του 1989.
Μια ημέρα μετά, ο Τοντόρ Ζίβκοφ, αρχηγός του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος (BCP) και ο πιο πολυετής απολυταρχικός ηγεμόνας σε οποιαδήποτε από τις χώρες του Σοβιετικού μπλοκ, ανετράπη από εσωτερικό πραξικόπημα που είχαν σχεδιάσει μέλη του κόμματός του.
Οι βασικοί παράγοντες πίσω από το σχέδιο εναντίον του 78χρονου δικτάτορα -- ο υπουργός Εξωτερικών του Πέταρ Μλαντένοφ και ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου Αντρέι Λουκάνοφ, μεταρρυθμιστής τεχνοκράτης -- ανέλαβαν στη συνέχεια τα υψηλότερα αξιώματα στη χώρα.
Ο Ζίβκοφ είχε μετατρέψει τη Βουλγαρία στον...
πιο πιστό σύμμαχο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κατά την ηγεμονία του, διάρκειας 33 ετών. Η ανατροπή του ηγέτη του BCP αποτέλεσε την αρχή για δημοκρατική αλλαγή και σηματοδότησε την έναρξη της μετάβασης της χώρας σε οικονομία αγοράς.
Λίγο μετά την απομάκρυνση του Ζίβκοφ, η χώρα χτυπήθηκε από ελλείψεις τροφών, ενώ η οικονομία άρχισε να επιδεινώνεται ταχύτατα. Οι Βούλγαροι έπρεπε να στηθούν σε ουρές μπροστά από καταστήματα για ώρες προτού ξημερώσει ώστε να εξασφαλίσουν γάλα, γιαούρτι, κρέας ή άλλα βασικά προϊόντα για τις οικογένειές τους.
"Δεν μου λείπουν οι κομμουνιστικές εποχές και όλοι οι περιορισμοί στις προσωπικές ελευθερίες. Αισθάνομαι ελεύθερος τώρα που μπορώ να μιλήσω ανοιχτά χωρίς να φοβάμαι" ανέφερε κάτοικος της Σόφια, 58 ετών, στους SETimes.
Ωστόσο, έχουν υπάρξει ανταλλαγές. "Πλέον είναι εύκολο να δημιουργήσεις μια επιχείρηση", ανέφερε 57χρονος αρχιτέκτονας από τη Σόφια. "Ωστόσο όλα τα κοινωνικά οφέλη που απολαμβάναμε στο παρελθόν έχουν χαθεί".
Στα τέλη του 1996, η κυβέρνηση δεν κατάφερε να εξασφαλίσει νέα πιστωτική συμφωνία με το ΔΝΤ και η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μειώθηκε.
Περισσότερες από τις μισές εμπορικές τράπεζες της Βουλγαρίας πτώχευσαν. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έχασαν τις αποταμιεύσεις τους. Η χώρα είχε πληγεί από βαθμιαία αυξανόμενο υπερπληθωρισμό.
Η χρηματοοικονομική κρίση προκάλεσε μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις τις οποίες ηγήθηκε η Ένωση Δημοκρατικών Δυνάμεων (UDF) και μια γενική απεργία στις αρχές του 1997. Στις εκλογές που διενεργήθηκαν το Μάη του 1997 κέρδισε το UDF και ο Ιβάν Κοστόφ, αρχηγός του συνασπισμού που τελικά έγινε κόμμα, διορίστηκε πρωθυπουργός.
Ο Κοστόφ έχει λάβει εύσημα για την αποκατάσταση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας, την εφαρμογή των εξαιρετικά καθυστερημένων οικονομικών μεταρρυθμίσεων και την ιδιωτικοποίηση εκατοντάδων κρατικών επιχειρήσεων, καθώς επίσης την ταχύτατη πρόοδο της Βουλγαρίας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες έφυγαν από τη Βουλγαρία τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
“Όλα στη Βουλγαρία είναι φαινομενικά καλά: η ελεύθερη αγορά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του λόγου, το πολυκομματικό πολιτικό σύστημα, η ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ", ανέφερε ο Εντβίν Σουγκάρεφ, ποιητής και πρώην ανώτερο μέλος του UDF, σύμφωνα με τους New York Times. "Αλλά είναι μόνο μια επίφαση".
"Ο κόσμος απέκτησε ελευθερία, αλλά δεν ξέρει τι να την κάνει", πρόσθεσε.
Το παρών περιεχόμενο ανατέθηκε για τους SETimes.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου