Επί σειρά ετών τα ελληνικά γήπεδα δονήθηκαν από τη βροντερή ιαχή «Να τοι οι πρώτοι, σε όλη την Ευρώπη». Φυσικά, κανείς ποτέ δεν ήταν πρώτος και σε τίποτα - πλην του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ... Αλλά αμέτρητοι οπαδοί, αμέτρητων ομάδων, αμέτρητων αθλημάτων, διατράνωσαν σε αμέτρητες περιπτώσεις την πεποίθησή τους ότι τα ινδάλματά τους έχουν κατακτήσει την κορυφή της γηραιάς ηπείρου. Μετά, έβγαιναν από τα σύνορα κι άρπαζαν συνήθως από τεσσάρες και πάνω...
Ετσι έγινε και με τη Γιουροβίζιον. Μόνοι μας αποφασίσαμε ότι η Ευρώπη πάλλεται για τον Ρουβά, μόνοι μας τον ανακηρύξαμε φαβορί, μόνοι μας τον υψώσαμε σε καλλιτεχνικά ύψη, μόνοι μας εκστασιαστήκαμε με τις κωλοτούμπες του και μόνοι μας διαλαλήσαμε ευτυχείς «Να τοι οι πρώτοι, σε όλη την Ευρώπη» δείχνοντας τους εαυτούς μας. Τη συνέχεια την ξέρετε.
Αυτή η πατέντα πρέπει να πρόκειται για εθνικό χαρακτηριστικό, δεν εξηγείται διαφορετικά. Είναι ένα περίεργο μείγμα αυτισμού, ξιπασμού και ψωροπερηφάνιας. Γενικώς, μια εκδήλωση εθνικής ψωνάρας. Μόνοι μας έχουμε αποφασίσει ότι είμαστε η ωραιότερη χώρα του κόσμου, ότι έχουμε τους καλύτερους προγόνους, ότι αποτελούμε έναν περιούσιο λαό κι ότι διαθέτουμε ένα DΝΑ πρωταθλητών, που έλεγε και η άλλη με τις ντόπες.
Μόνοι μας έχουμε αποφασίσει ότι εφεύραμε τον πολιτισμό, ότι όλοι μάς χρωστάνε, ότι έχουμε δίκιο σε όλα κι ότι στη ζωή πρέπει να μας πληρώνουν, αλλά όχι να πληρώνουμε. Μόνοι μας ανακηρυχθήκαμε «ομφαλός της Γης». Μόνοι μας θεωρούμε ότι όλος ο υπόλοιπος πλανήτης χωρίζεται σε «φιλέλληνες» και «ανθέλληνες», υπαινισσόμενοι ότι η αφεντομουτσουνάρα μας είναι ο μοναδικός σοβαρός λόγος για να τσακώνεται ο κοσμάκης. Ακόμη και τώρα με τις ευρωεκλογές υπάρχουν διάφοροι καραγκιόζηδες που επαγγέλλονται την προσαρμογή των κοινοτικών απαιτήσεων στα γούστα τους, που δίνουν οδηγίες στην παγκόσμια οικονομία και εξαγγέλλουν τις αλλαγές που οφείλει να υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ωραία, αλλά τους άλλους Ευρωπαίους τους ρώτησαν; Διότι δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι οι υπόλοιποι είκοσι έξι κοιμούνται και ξυπνάνε με τη σκασίλα μας.
Εχω την αίσθηση ότι αυτός ο μικρομεγαλισμός είναι τυπική εκδήλωση υπανάπτυξης. Η οποία έχει μια βαρύτατη επίπτωση: εμποδίζει την ενσωμάτωση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο. Διεκδικούμε για τον εαυτό μας ένα μέγεθος το οποίο μόνοι μας του έχουμε αποδώσει. Και το οποίο κανείς άλλος δεν δείχνει διατεθειμένος να μας αναγνωρίσει. Πλην Αλβανίας, Βουλγαρίας και Κύπρου, που μας έδωσαν δωδεκάρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου