Το πρώτο ερώτημα που τίθεται για τις εν όψει ευρωεκλογές δεν είναι ποιο κόμμα θα ψηφίσουν οι πολίτες αλλά πώς θα ψηφίσουν.
Θα ψηφίσουν υπείκοντες στα κελεύσματα των κομμάτων στα οποία μονίμως είτε περιστασιακά «ανήκουν»; Θα ψηφίσουν... εναντίον των πολιτικών πεποιθήσεών τους για να τιμωρήσουν το κόμμα «τους» ή τον αρχηγό «τους»; Γενικότερα, θα ψηφίσουν ή θα φύγουν προς τις ακρογιαλιές καθώς η Δευτέρα που ακολουθεί την Κυριακή των εκλογών είναι ημέρα αργίας;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι το προαπαιτούμενον για να ερμηνευθούν σωστά οι αριθμοί που θα προκύψουν από τις κάλπες. Εν τούτοις πρέπει εξαρχής να σημειώσουμε ότι ορισμένα αποτελέσματα μπορούν να ανατρέψουν αμέσως το πολιτικό σκηνικό. Αν, λ.χ., η ΝΔ νικήσει με μεγάλη διαφορά (άνω του 6%-7%!), οι πανηγυρισμοί των κυβερνώντων δεν θα έχουν τελειωμό. Αν το ΠαΣοΚ πάρει αντίστοιχη διαφορά, η αποχώρηση της ΝΔ από την εξουσία θα είναι απλώς χρονική διαδικασία.
Αν τα δύο μεγάλα κόμματα επιτύχουν αποτέλεσμα σχεδόν ισόπαλον, τότε το μεγάλο ραντεβού θα γίνει τον Σεπτέμβρη. Αν όμως τα δύο μεγάλα κόμματα συγκεντρώσουν από κοινού συνολικό ποσοστό τόσο μειωμένο ώστε να δικαιολογήσει εκτιμήσεις γενικής αποδοκιμασίας, τότε ριζικές αλλαγές είναι αναπόφευκτες.
Αν σημειωθεί μεγάλη αποχή, μπορεί να προκύψει αποτέλεσμα-αίνιγμα. Διότι ουδείς δύναται να προβλέψει εγκύρως τι θα κάνουν στις εν συνεχεία, οψέποτε γίνουν, βουλευτικές εκλογές όσοι την Κυριακή των ευρωεκλογών προτιμήσουν τις... παραλίες.
Η αποχή μπορεί συνεπώς να γίνει παραμορφωτικός καθρέπτης της θελήσεως των πολιτών. Σε περιόδους κρίσεως, όπως αυτή που σήμερα διέρχεται η χώρα, η ψήφος δεν μπορεί να είναι εργαλείο... τιμωρίας. Η ψήφος πρέπει να είναι θετική και να ανοίγει νέους δρόμους για τη χώρα.
Η επιλογή είναι αυτονόητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου