Ελλάδα ή Βαρβαρότητα
Ελλάδα είναι η ψυχή που ματώνει μπροστά στην αδικία.
“Τι είναι η
πατρίδα μας”;
Ήταν η επιδοτούμενη ψευδοϋπαρξιακή απορία, μία από τις
πολλές που καλλιεργήθηκαν με σκοπό να βραχυκυκλώσουν την αδιάρρηκτη
σχέση πίστης και λογικής, αυτόν το δεσμό που έκανε τη γενεσιουργό
διαφορά ανάμεσα στον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα.
Όχι λοιπόν. Η
πατρίδα μας δεν είναι οι κάμποι ή οι ραχούλες... Δεν είναι τα σύνορα μας
στον ‘Εβρο ή το Αιγαίο, η “σπιθαμή που δεν παραχωρούμε”. Δεν είναι καν η
Σμύρνη, η Πόλη ή ο Πόντος, αφού και η φυσική παρουσία του Ελληνισμού
ήταν πολύ μακρύτερα.
Ως το
μακρινό και σήμερα ολοσκότεινο Αφγανιστάν που κάποτε λουζόταν στο φως το
Ελληνικό και περηφανευόταν. Σήμερα η μητέρα της Σάμσια που δέχτηκε οξύ
επειδή πήγε να μάθει γράμματα, αναπολεί τις εποχές που η Ελλάδα ήταν ο
ήλιος που έφερνε φως στην πατρίδα της. Τότε που οι κοπέλες στο
Αφγανιστάν μάθαιναν για τον γενάρχη τους, Αλέξανδρο και τον ήρωα τους,
Ηρακλή στα χιλιάδες σχολεία, στα μουσεία και στα αρχαία τείχη των
“προγόνων” τους…
Σήμερα, εν
έτει 2012 δισεκατομμύρια ανθρώπων δεν γνωρίζουν τι θα πει “δικαίωμα”,
παιδιά και γυναίκες θεωρούνται αντικείμενα, η Ελλάδα είναι πιο
συγκεκριμένη και πιό επίκαιρη από ποτέ.
Η Ελλάδα που
εδώ και 5 χιλιετίες θωράκισε το δίκιο των αδύναμων στην ίδια της την
κοινωνία. Όπου οι ίδιοι οι δυνατοί έθεσαν φραγμούς στην ασυδοσία της
ισχύος, έτσι γεννήθηκε το νομικό δίκαιο. Η πρώτη μορφή κοινωνικής
προστασίας στον πλανήτη, όταν παραδίπλα βασίλευε η κάστα, το ρόπαλο και
το ξίφος. Αυτό ακριβώς χωρίζει τον άνθρωπο από τον βάρβαρο.
Για να
καταλυθεί το δίκαιο, το φως και να βασιλέψει η Βαρβαρότητα, πρέπει να
φύγει η Ελλάδα. Να αλλοτριωθεί, να αμφισβητηθεί, να χαθεί από προσώπου
Γης.
Γιατί η
Ελλάδα είναι η ψυχή που ματώνει μπροστά στην Αδικία. Κυριολεκτικά. Από
τις Θερμοπύλες, μέχρι τις πύλες του Πολυτεχνείου. Από το Λιοπέτρι της
Κυπρου εως την πλατεία Συντάγματος. Από το Ζάλογγο εως το κρατητήριο της
Πάτρας όπου η Ελληνίδα μάνα προτιμά να κρεμαστεί από το να ατιμαστεί
μπροστά στην δικαιοσύνη των αδίκων.
Η Ελλάδα
είναι το ανάχωμα, ο εφιάλτης, η πέτρα της ιντιφάντα, το ξίφος του
Παλαιολόγου. Η Ελλάδα είναι η ιδέα που μίσησε και πολέμησε ο Μέτερνιχ, ο
Μουσολίνι, ο κάθε τύραννος του πλανήτη.
Η Ελλάδα
είναι το μυστηριακό γονίδιο που σε κάνει να θυσιάζεσαι ανιδιοτελώς,
χωρίς ουρί και παραδείσους, παρά μόνο για τη Λευτεριά. Μα να σου
φαίνεται συνάμα λογικό και εξηγήσιμο. Να φτιάχνεις ύμνο Εθνικό που δεν
τιμά την Εθνική ανωτερότητα, αλλά αυτούς που πεθαίνουν για τη Λευτεριά!
Ναι, αυτή που άλλοι φυλακίζουν και εκτελούν ενώ άλλοι ξεπουλούν για τα
αργύρια του Ιούδα και του Εφιάλτη.
Γιατί η Ελλάδα είναι τόσο ακριβή, που δεν εξαγοράζεται. Ύψιστη η Τιμή της.
Και έτσι
εξηγείται απολύτως λογικά αυτό που άλλοι το χαράζουν απλώς σε εγχειρίδια
σφαγών και γενοκτονίας για να κρύψουν την βαρβαρότητα της ατιμίας τους
Τι Τιμή να είσαι Έλληνας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου