Η ιδεολογική γύμνια της Νέας Δημοκρατίας και η αηδία της προσωπολατρίας

Γράφει ο Θωμάς Ηλιόπουλος, μέλος Ν.Δ.

Με αφορμή την απροκάλυπτη μνημονιακή στροφή της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, τις διαγραφές Χατζηγάκη και Καμμένου και την κόντρα Φαήλου - νεοφιλελεύθερων, έρχεται ξανά στην επιφάνεια ένα θέμα το οποίο η ευρύτερη βάση της Ν.Δ. συνηθίζει να το σπρώχνει κάτω απ’το χαλί.

Μιλώ για την ιδεολογική γύμνια του κόμματος που υποτίθεται ότι εκφράζει την δεξιά παράταξη.

Συνηθίζουμε να οχυρωνόμαστε πίσω από προσωπολατρίες, ανάλογα με τον εκαστοτε πρόεδρο της κάθε εποχής και μας διαφεύγει η ουσία του θέματος, ότι δηλαδή η Ν.Δ. δεν εκπέμπει συγκεκριμένο μήνυμα στην κοινωνία λογω ακριβώς της απουσίας συγκεκριμένου ιδεολογικού στίγματος...

Ιδεολογική μας ασπίδα γίνονται οι λεκτικές μπαρούφες της εκαστοτε ηγεσίας και των συμβούλων της, πράγματα άνευ περιεχομένου και άνευ αξίας που λέγονται μόνο για να λέγονται.

Τι να θυμηθώ; Το ‘‘Φιλελεύθερη Ν.Δ.’’ του 1989 και τις ‘‘Νέες Ιδέες’’, λες και είναι ποτέ δυνατόν να εκφράσει ο Μητσοτάκης νέες ιδέες. Την lifestyle εκδοχή της πολιτικής του Άρη Σπηλιωτοπουλου το 2000 με το ‘‘Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και την θέλουμε’’; Την ‘‘Επανίδρυση του Κράτους’’ του Καραμανλή το 2004 ή την ‘‘Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου’’ του Σαμαρά;

Συνθήματα κενά περιεχομένου, χωρίς κανένα νόημα, χωρίς καμία στόχευση. Με μόνο στόχο την προσέλκυση εκλογικής πελατείας.

Φυσικά, όποιος διαφωνεί, θα μου αντιτείνει ότι και το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά δεν έχει καμία ιδεολογία πλέον και δεν εκφράζει τίποτα συγκεκριμένο. Ναι, αλλά το ΠΑΣΟΚ από το 1985 και μετά δεν χρειάστηκε ξανά την ιδεολογία, την πέταξε στα σκουπίδια, διότι είχε ήδη δημιουργήσει τον στρατό των βολεμένων του που θα το ψηφίζει έως θανάτου ή μέχρι να απολυθούν από το δημόσιο. Εσύ, ως ΝΔ, που ουδέποτε έφτιαξες στρατιές γαλάζιων ταλιμπάν, τουλάχιστον ας γνωρίζεις τι αντιπροσωπεύεις. Η συνεκτική υλη του ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα η εξουσία (δεν γνωρίζω αν θα είναι κι από εδώ κι εμπρός), η δική σου ποια είναι; Και επίσης, αν ο άλλος δεν γνωρίζει που πατάει και που βρίσκεται, δεν σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να κάνεις κι εσύ το ίδιο.

Οι κομμουνιστές θα ισχυριστούν ότι πρόκειται για αστικό συστημικό πρόβλημα, και ότι ποτέ η δεξιά δεν διέθετε συγκεκριμένη ιδεολογική έκφανση, αλλά πάντα θέσεις που προκύπτουν από καιροσκοπισμό. Ότι το μόνον που την ενδιαφέρει είναι απλά η εξουσία.

Προφανώς και δεν είναι έτσι. Πέρα από τους πολυδιαφημισμένους ινστρούχτορες του μαρξισμού και της ροζ και πορτοκαλί διανόησης, η δεξιά διέθετε και διαθέτει μια τεράστια δεξαμενή σκέψης και φιλοσοφίας, και στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά. Όπως υπάρχει και μια τεράστια γκάμα θεμάτων και προβλημάτων, πάνω στα οποία η δεξιά έχει διαμορφώσει ιδεολογική πλατφόρμα και έχει χαράξει στρατηγική.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η πνευματική αναπηρία του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, οι αγκυλώσεις στην έκφραση και τα κόμπλεξ που κουβαλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν πάντα, τα ανώτερα ηγετικά κλιμάκια της, αρνούνταν και συνεχίζουν να αρνούνται να αυτοπροσδιορισθούν ως δεξιοί. Προτιμούν τους προσδιορισμούς ‘‘κεντροδεξιός’’ ή ‘‘φιλελεύθερος’’. ‘‘Κεντροδεξιοί’’ και ‘‘φιλελεύθεροι’’ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΤΕ. Εγώ προσωπικά είμαι δεξιός.

Αν εσείς μεγαλώσατε μέσα στην κομπλεξική μεταπολιτευτική Ελλάδα και γίνατε ένα με αυτήν, αυτό είναι πρόβλημα σας. Εγώ γνωρίζω ακριβώς τι είμαι και γνωρίζω ακριβώς τι πιστεύω. Όπως και το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου που ανήκει στην δεξιά παράταξη, είτε ψηφίζει ΝΔ, είτε κάτι άλλο, είτε απέχει.

Φιλελευθερισμός δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα. Η Ελλάδα, ως καθυστερημένη πολιτικά χώρα, δεν πέρασε ποτέ από το στάδιο του πρώτου αγνού φιλελευθερισμού και πήδηξε κατευθείαν στον πρόστυχο νέο-φιλελευθερισμό, αφού πρώτα πέρασε μέσα από την μικροαστική κοινωνία της συντεχνίας. Ο Ελ. Βενιζέλος ονόμαζε το κόμμα του, Κόμμα Φιλελευθέρων, αλλά ήταν ένα καθαρά αστικό συντηρητικό κόμμα, του οποίου οι πολιτικές επιδιώξεις διαμορφώνονταν μόνο και μόνο από τις διαθέσεις του αρχηγού του. Δεν γνωρίζω άλλωστε πολλά φιλελεύθερα κόμματα παγκοσμίως που να έχουν διοργανώσει τουλάχιστον τρία ένοπλα κινήματα.

Η Νέα Δημοκρατία ιδρύθηκε στα πρότυπα της εθνικής ανάπτυξης και του ευρωπαϊκού οράματος. Ο Καραμανλής όμως δεν επιμελήθηκε εγκαίρως την μετατροπή της Ν.Δ. σε κόμμα αρχών και αυτό την ταλανίζει μέχρι σήμερα. Μίλησε για την θετική έννοια του κοινωνικού φιλελευθερισμού, αλλά ταυτόχρονα έφερε τον Μητσοτάκη στην ΝΔ, ο οποίος και τελικά αλλοίωσε εντελώς την φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα του κόμματος.

Η στρέβλωση της ελληνικής πολιτικής συμπληρώνεται πλήρως, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ανδρέας ήταν σοσιαλιστής και ο Μητσοτάκης εξέφραζε τον φιλελευθερισμό. Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν ποτέ σοσιαλιστικό εγώ είμαι αστροναύτης, και ο φιλελευθερισμός του Μητσοτάκη και των φυσικών και πολιτικών επιγόνων του, φθανει μέχρι την λογική της αναίσχυντης δημοπρασίας κάθε δημόσιου αγαθού. Προς όφελος φυσικά ιδιωτικών μονοπωλίων και καρτέλ.

Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει δραματικά και δεν μπορούμε να μιλάμε με αναφορές βάθους τριακονταετίας. Δεν υπάρχει Σοβιετική Ένωση και υπαρκτός σοσιαλισμός, ούτε μπορούμε να επιμένουμε να μιλάμε για φιλελευθερισμό ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ, στην Ελλάδα.

Σήμερα, υπάρχουν δυο μπλοκ στην Ελλάδα. Το ένα είναι το μπλοκ των νεοφιλελευθέρων που καθοδηγούνται από την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Το μπλοκ αυτό περιλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑ.Ο.Σ., τα ντορακια και εδώ και λίγες ημέρες, την Νέα Δημοκρατία. Το άλλο μπλοκ είναι το πατριωτικό. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα το ΚΚΕ, το μοναδικό σταλινικό κόμμα που έχει απομείνει στην Ευρώπη, απέναντι στην Νέα Τάξη, αλλά και ικανό, αν χρειαστεί, να επιβάλλει την δικτατορία του προλεταριάτου. Η υπόλοιπη αριστερά σχοινοβατεί μεταξύ πατριωτισμού και πορτοκαλί νεοταξικής καθοδήγησης.

Στις τάξεις του πρώτου μπλοκ, στις τάξεις των ψηφοφόρων και οπαδών και όλων των κομμάτων αυτών, βρίσκονται εγκλωβισμένοι Έλληνες πατριώτες. Εγκλωβισμένοι από συνηθεια, από συμφέρον, από άγνοια, από ημιμάθεια. Προσωπικά, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άμεση ελπίδα να απεγκλωβιστούν μαζικά από τα κόμματα. Ούτε νομίζω ότι υπάρχει ελπίδα να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, το διαχρονικό κόμμα-ολετήρας της ελληνικής κοινωνίας ή το ΛΑ.Ο.Σ., το κόμμα των εγκάθετων και των λαντζέρηδων της διαπλοκής.

Διατηρώ την ουτοπική ελπίδα να αλλάξει η Νέα Δημοκρατία. Κι αυτό, όχι γιατί έχω εμπιστοσύνη στην ηγεσία της, αλλά γιατί γνωρίζω καλά τον κόσμο της. Αυτός ο κόσμος έδειξε τον δρόμο της εξόδου στα νεοφιλελεύθερα απολειφάδια, το 2009. Αυτός ο κόσμος εξέλεξε τον Αντώνη Σαμαρά, και δυστυχώς γι’αυτόν, δεν τον εξέλεξε για να συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ ή να κάνει ασκήσεις εσωκομματικής ισορροπίας με τους υπηρέτες της διαπλοκής και της οικογενειοκρατίας. Αν νομίζει ότι μέσα από ένα πλαίσιο προσωπολατρίας, θα διασωθεί όπως οι προκάτοχοι του, πλανείται πλάνην οικτράν. Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι γλοιώδεις πολιτικαντισμοί έχουν τελειώσει.

Αυτό που χρειάζεται η Νέα Δημοκρατία, είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Αν δεν το βρει πολύ σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν μαζί με όλη την Μεταπολίτευση. Οι πατριωτικές δεξιές μάζες θα αναζητήσουν καταφύγιο αλλού, ενώ η αντίσταση ενάντια στην Νέα Τάξη θα κηδεμονευτεί από την αριστερά, όπως έγινε και κατά την Κατοχή.

Τι σημαίνει ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα; Η βάση του κόμματος να μιλήσει για αυτά που δεν τολμά να μιλήσει η γλυκανάλατη ηγεσία του.

Είμαστε Λαϊκή Δεξιά; Ναι, είμαστε.

Βάζουμε πάνω απ’όλα το συμφέρον της πατρίδας; Ναι, το βάζουμε.

Βάζουμε πάνω απ’όλα το συμφέρον του λαού; Ναι, το βάζουμε.

Ευρωσκεπτικισμός; Γιατί όχι; Σε μια Ευρώπη που καταρρέει και δεν ξέρει τι της γίνεται, εμείς θα συνεχίσουμε στο ίδιο τέμπο; Η Νέα Δημοκρατία έβαλε την Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ, όταν όλη η αντιπολίτευση κραύγαζε μανιωδώς ενάντια σε αυτή. Όταν το ΠΑΣΟΚ φώναζε ‘‘ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο’’. Και τώρα το ΠΑΣΟΚ λογίζεται ως ‘‘εγγυητής’’ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, διότι τα συμφέροντα της διαπλοκής περνούν μέσα από το ευρώ και από τα δισεκατομμύρια των κοινοτικών ενισχύσεων.

Το συμφέρον της πατρίδας τότε, ήταν η ένταξη της στην ΕΟΚ. Σήμερα, αν μιλάμε για την φασιστική ευρωζώνη των ναζί, σίγουρα είναι έξω από αυτή. Η εθνική αξιοπρέπεια προϋποθέτει χάραξη αυτόνομης νομισματικής και οικονομικής πολιτικής. Η εθνική αξιοπρέπεια δεν προϋποθέτει την ύπαρξη γκαουλάιτερ, επιτρόπων και μνημονίων που θα υπαγορεύουν πολιτικές. Η Ευρώπη που οραματίστηκαν ο Ντε Γκολ, ο Αντενάουερ και ο Καραμανλής, δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη της Μέρκελ, του Σαρκοζί και του Παπαδήμου.

Απαιτείται άμεσος λογιστικός προσδιορισμός του χρέους και άρνηση αναγνώρισης του τμήματος του που θα κριθεί επαχθές. Το συμφέρον του λαού είναι πάνω από τα συμφέροντα των δανειστών και των τραπεζιτών.

Χρειάζεται ξεκάθαρη μεταναστευτική πολιτική, όχι να συρόμαστε πίσω από τα νομοσχέδια που φέρνουν τα λάθρο-κόμματα και να περιοριζόμαστε στην άρνηση. Πρέπει να χαράξουμε μια πολιτική άμυνας απέναντι στην αλλοτρίωση που επιφέρει η Νέα Τάξη σε κράτη και λαούς μέσω της λαθρομετανάστευσης.

Απαιτείται εθνικά υπερήφανη πολιτική στα ανοικτά εθνικά θέματα. Ενίσχυση του στρατεύματος, ανύψωση του κατεστραμμένου από το ΠΑΣΟΚ ηθικού του και αποκομματικοποιηση του. Χωρικά ύδατα στα 12 μίλια, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα. Περικύκλωση του τουρκικού επεκτατισμού. Ρωσία, Κίνα, αγωγοί, πετρέλαια στο Αιγαίο και στο Ιόνιο.

Απαιτείται άμεση ανατροπή του ανάλγητου κοινωνικού συστήματος που απομυζά τον πλούτο που ανήκει στον ελληνικό λαό. Δεν είναι δυνατόν, το 2009 οι μισθωτοί να πλήρωσαν 80 δις φόρους και οι επιχειρήσεις 15. Πριν επαληθευτεί η προφητεία του Λένιν που έγραφε ότι ‘‘οι αστοί υφαίνουν μόνοι τους το σχοινί που θα τους κρεμάσει’’, ας κάνουμε κάτι.

Απαιτείται άμεση και ευθεία ρήξη με την διαπλοκή. Όχι κατευνασμός, όχι εναγκαλισμός. Το συμφέρον του ελληνικού λαού επιτάσσει άμεση καταστροφή του συστήματος των εθνικών εργολάβων και καναλαρχών.

Επαναφορά στις εθνικές αξίες για την παιδεία και την εκπαίδευση. Φτάνει πια με τον εθνομηδενισμό και τα φαινόμενα Ρεπούση. Όλη η Ευρώπη ανακαλύπτει ξανά τις εθνικές ιδιαιτερότητες κι εμείς παραμένουμε δέσμιοι της τρομοκρατίας της μεταπολιτευτικής θολοκουλτούρας.

Ριζική συνταγματική αναθεώρηση για προεδρική δημοκρατία, κατάργηση των νόμων περί ευθύνης υπουργών και της βουλευτικής ασυλίας.

Οι παραπάνω άξονες πολιτικής δράσης αποτελούν ένα μικρό αλλά ενδεικτικό δείγμα για το προς τα πού πρέπει να κινηθούμε. Άμεσα, λακωνικά και πρακτικά. Αμφιβάλλω όμως αν υπάρχουν άνθρωποι στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ικανοί να υπηρετήσουν μια τέτοια εθνική πολιτική ρήξης. Αμφιβάλλω, αν μπορούν να την κατανοήσουν καν. Και φροντίζουν κάθε ημέρα να μου το αποδεικνύουν και να με διώχνουν από το κόμμα αυτό. Οι χαρτογιακάδες της Συγγρού μόνο λύπηση μου εμπνέουν.

Ο λαός, κύριοι της ΝΔ, δεν είναι αυτό που σας περιγράφουν οι δημοσκόποι. Ούτε είναι αυτό που σας μεταφέρουν διάφοροι γλείφτες. Ο λαός θέλει να ακούσει ξεκάθαρα πράγματα για το μέλλον του και για το μέλλον της πατρίδας του. Η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία περιμένει καρτερικά μήπως και κάπου δει κάποια ελπίδα, πριν ξεσπάσει ολοκληρωτικά.

Η ιδεολογική γύμνια του κόμματος μας είναι απροκάλυπτη όσο ποτέ. Αντί για τον ανένδοτο αγώνα ενάντια στην πολιτική της υποταγής που περίμενε ο λαός από τον Σαμαρά, ξαφνικά το μενού έχει συναίνεση, ‘‘αναπόφευκτη δανειακή σύμβαση’’ και συγκυβέρνηση με προδότες. Και από πάνω μας καλεί να του δείξουμε τυφλή εμπιστοσύνη. Αυτή που δείξαμε μέχρι τώρα, προδόθηκε από τριπλή κωλοτούμπα. Τυφλή εμπιστοσύνη και λευκή επιταγή δεν ξαναδίνουμε σε κανέναν, διότι όσες φορές το κάναμε, το μετανιώσαμε πικρά. Η προσωπολατρία και η πίστη σε μεσσίες είναι μόνο για πρόβατα. Οι δεξιές πατριωτικές μάζες ΕΓΚΑΛΟΥΝ την ηγεσία της ΝΔ και την καλούν να εγκαταλείψει άμεσα την πολιτική αυτή.

Το πρόβλημα μας δεν είναι τα νεοφιλελεύθερα απομεινάρια τύπου Μητσοτάκη, Βαρβιτσιώτη, Σπηλιωτοπουλου κλπ, τα οποία έπρεπε να είχαν διαγραφεί εδώ και καιρό, ώστε να κατευθυνθούν στον φυσικό τους χώρο (ΔΗΣΥ ή ΠΑΣΟΚ, διαλέξτε).

Το πρόβλημα μας είναι η δοσιλογική πολιτική με την οποία συγκυβερνά σήμερα η Νέα Δημοκρατία και για την οποία δεν ρωτήθηκε κανείς από εμάς. Η απόφαση για συγκυβέρνηση συνιστά εσωκομματικό πραξικόπημα, πέραν του ούτως ή άλλως κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος. Πραξικόπημα εις βάρος των 800.000 ψηφοφόρων του Νοεμβρίου του 2009.

Κι όταν όλοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μιλούν για μηδενικά περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης, τότε για ποια ‘‘επαναδιαπραγμάτευση’’ μας μιλαει ο κ. Σαμαράς; Αυτήν που θα επικαλείται μέχρι την ημέρα των εκλογών, για να ισχυρίζεται μετά ότι πλέον δεν του αφήνουν κανένα περιθώριο; Γιατί κρατά εγκλωβισμένο το κόμμα και δεν χαράσσει μια ξεκάθαρη πολιτική;

Γι’ αυτό λοιπόν θεωρείται αναγκαία η σύγκληση Συνέδριου Αρχών και Θέσεων, μιας νέας εσωκομματικής Συντακτικής Συνέλευσης, ώστε να επανακαθοριστεί η ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος, αλλά και η διεξαγωγή εσωκομματικού δημοψηφίσματος για τα μείζονα ζητήματα. Οι 800.000 δεν υπάρχουν μόνο για να εκλέγουν ηγεσία, να αποδέχονται αποφάσεις και να παριστάνουν τους κλακαδόρους. Η βάση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται πάνω από όλους και σε αυτήν και μόνο σε αυτήν, ανήκει η ευθύνη των αποφάσεων. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι φέουδο κανενός.