Εφυγε πλήρης Ιδεών και με μία μεγάλη παρέα
NATAΛΙΑ ΡΑΣΟΥΛΗ
Σας ευχαριστώ όλους πολύ για το τόσο πυκνό παρόν που δώσατε σε αυτό το καινούργιο ταξίδι του πατέρα μου. Είμαι σίγουρη οτι θα ήταν πολύ ευχαριστημένος αν μας χάζευε απο κάπου.
Θα ήθελα όμως να διευκρινίσω και κάποια πράγματα.
Ο Μανώλης Ρασούλης ήταν απο τους πιο κοινωνικούς ανθρώπους και αυτό ... αποτελούσε ζωογόνο και κινητήρια δύναμη γι’αυτόν. Οι μόνες στιγμές που αποζητούσε την προσωπική του ησυχία ήταν όταν ολοκλήρωνε κάποια τραγούδια ή κάποιο βιβλίο του.
Ήταν ένας απόλυτα ελεύθερος άνθρωπος, ένας πολίτης του κόσμου, που παρακολουθούσε και ζούσε, αν μπορούσε και απο κοντά, το κοινωνικόπολιτικό γίγνεσθαι του πλανήτη και αυτό ακριβώς μετουσίωνε στο έργο του. Ο κύκλος των συγγενών και φίλων του ήταν εντυπωσιακά μεγάλος και βρισκόταν σε πολλές συντεταγμένες, ποκίλων αποστάσεων. Απο την Ισπανία μέχρι το Ισραήλ, από το Λονδίνο μέχρι την Ινδία, απο τη Σουηδία μέχρι την Νέα Υορκη και την Αυστραλία. Στην Ελλάδα δε, ήταν μονίμως με μια βαλίτσα στο χέρι και ήταν σχεδόν αδύνατον να τον πετύχεις σ’ένα μέρος για πολύ καιρό. Η μοναξιά ήταν κάτι που δεν υπήρχε στη ζωή του γιατί ακόμα και όταν ταξίδευε μόνος του σ’εναν καινούργιο τόπο, είχε τη “μαγική ικανότητα” να κάνει αμέσως καινούργιους φίλους.
Άλλωστε αυτό ήταν και το μεγάλο ενδιαφέρον του για τα ταξίδια. Η επαφή του με τους ανθρώπους.Υπάρχει πολύς κόσμος που τον γνώριζε προσωπικά και που ήξερε οτι ο πατέρας μου απολάμβανε μ’ένα ιδιαίτερο τρόπο την παρέα των φίλων του και των συνεργατών του και του ήταν σχεδόν αναγκαίο να έρχεται σε συχνή επαφή μαζί τους. Προέρχεται απο μία μεγάλη οικογένεια που αγαπούσε ιδιαίτερα.
Μέσα σ’ενα τέτοιο πλαίσιο κοινωνικής κινητικότητας δεν ήταν πάντα εύκολο να τον εντοπίσει ο καθ’ενας ξεχωριστά.
Η εικόνα, του να βρίσκεται μονίμως σε κάποιο αεροπλάνο ή κάποιο τρένο ήταν σχεδόν καθημερινή. Η συγκυρία του να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη στο διαμέρισμά του, στο οποίο και δεν διέμενε συχνά, την ημέρα που “εφυγε” ενώ την προηγούμενη βρισκόταν στην Αθήνα και 2 μέρες μετά θα ταξίδευε για Κρήτη, ήταν καθαρά τυχαία.
Παρ’όλο που η χρήση της τηλεφωνίας τού ήταν εξαιρετικά χρήσιμη στις κοινωνικές του σχέσεις και υποχρεώσεις, πολλές φορές ήταν περιοριστική στην ελευθερία του πνεύματός του, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί κατά βούληση την τηλεφωνική δίοδο. Πράγμα που καθιστούσε αδύνατον κάποιες φορές να τον εντοπίσεις εύκολα. Και εδώ ακριβώς αναπτύσσονταν οι αρκετά ξεκαρδιστικές επικοινωνίες μεταξύ των ανθρώπων του φιλικού του περιβάλλοντος, προσπαθώντας να μάθει ο ένας από τον άλλο το “που βρίσκεται ο Μανώλης”. Το αποτέλεσμα ήταν οτι ακόμα και μία εβδομάδα να μην είχε επικοινωνήσει, φαινομενικά, κάποιος μαζί του ,ήταν κάτι το σύνηθες και καθόλου ανησυχητικό για το περιβάλλον του και πολλές φορές όλοι λέγαμε οτι “πάλι τον ψάχνουμε”.
Δυστυχώς όμως, την πατήσαμε αυτή τη φορά, γιατί τα στοιχεία τού που βρισκόταν την εβομάδα πρίν βρεθεί στο διαμέρισμα του, ήταν αρκετά χαοτικά, δεδομένου του τριημέρου της Καθαράς Δευτέρας και της υπόθεσης των γύρω του οτι θα καθυστερούσε να πάει στην Κρήτη λόγω του ότι έκλεισε το κινητό του τηλέφωνο και θεώρησαν οτι πιθανά κάνει κάποιες διορθώσεις της τελευταίας στιγμής σε κάποια κείμενα που έγραφε αυτήν την εποχή και οτι αυτός ήταν και ο λόγος που καθυστερούσε η αναχώρησή του απο την Θεσσαλονίκη. Θέλω να διευκρινίσω οτι ο πατέρας μου δεν ήταν μόνος ούτε στην κοινωνική του ζωή αλλά ούτε και στην προσωπική, κάτι που το γνωρίζουν οι περισσότεροι.
Άλλωστε αυτό φαίνεται και απο τις κλήσεις του κινητού του τηλεφώνου και απο το προσωπικό του φαξ. Θα παρακαλούσα θερμά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που έχουν απλώσει ένα άθλιο πέπλο μυστηρίου γύρω απο τον θάνατο του πατέρα μου και “βγαίνουν έξω απο τα ρούχα τους” από την τόση μοναξιά, και των ανθρώπων που εξακολουθούν να δηλώνουν το “πόσο μόνος ήταν προς το τέλος.” διαμορφώνοντας έτσι την γνώμη του κοινού, να διασταυρώνουν πρώτα τις πληροφορίες που έχουν και να αντλούν αυτές τις πληροφορίες απο το άμεσο περιβάλλον του και όχι απο όποιον τους φαίνεται οτι “γράφει” καλύτερα στο φακό της δημοσιότητας ή σε όποιον τους “κάτσει” για μία δήλωση.
Επίσης θα ήθελα να πώ, οτι ο Μανώλης Ρασούλης ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε και ουδέποτε πρόδωσε την ιδεολογία του για επικοινωνιακούς λόγους και εγώ προσωπικά δεν θα το κάνω αυτό διπλά. Και για εκείνον και για εμάς που τον ζήσαμε. Γι’αυτό, η συχνή (και αποκλειστική) εμφάνιση πλάνων στις ειδήσεις απο τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας τελετής, διάφορων “γεμάτων ευαισθησία” στεφάνων που θα προκαλούσαν την διαστρεβλωση των θέσεων του πατέρα μου και την ιδιαίτερη δυσαρέσκειά του, είναι άκομψη και ανεπιθύμητη.
Η χθεσινή ημέρα της συνοδείας του, στο καινούργιο αυτό ταξίδι που διάλεξε να κάνει, ήταν γεμάτη απο εκατοντάδες φίλους, βαθύτατη αγάπη, πολλή Συγκίνηση, και ιδαίτερη Συνείδηση..Και τώρα πια μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα οτι ο Μανώλης Ρασούλης “Έφυγε πλήρης Ιδεών”.
ΝΑΤΑΛΙΑ ΡΑΣΟΥΛΗ
http://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=169529779762339&id=1185561432#!/notes/natalie-rassoulis/%CE%AD%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5-%CF%80%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%B1/10150110828262407
——–
Μια απάντηση σε κακοήθεις δηλώσεις τύπου:
“Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος ο Ρασούλης. Τέσσερις μέρες πεθαμένος και δεν τον αναζήτησε κανείς, σε ποιόν να δώσω συλλυπητήρια; Συλλυπητήρια σε όλους μας”
Διονύσης Σαββόπουλος
Να δώσεις συλληπητήρια στην κόρη του και στους φίλους του, απανταχού στην Ελλάδα και όχι μόνον Διονυσάκη. Μικρέ Διονυσάκη
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ
http://papaioannou.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου