Για μερικούς στον ΣΥΡΙΖΑ μια ελληνική έξοδος από το ευρώ είναι στόχος

Wall Street Journal: «Τοξικό» άρθρο με ηχηρή υπογραφή…

Λίγοι πρωθυπουργοί έχουν προκαλέσει τέτοια καταστροφή εντός πέντε μηνών, όσο ο Αλέξης Τσίπρας. Η Ελλάδα είχε τη δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στην Ευρωζώνη στο τρίτο τρίμηνο του 2014. Η ανεργία άρχισε να μειώνεται και οι επενδυτές άρχισαν να εμπιστεύονται τα ελληνικά κρατικά ομόλογα και τις τράπεζες ξανά. Σήμερα η χώρα βρίσκεται και πάλι σε ύφεση, οι τράπεζες είναι κλειστές, η οικονομία βρίσκεται υπό κατάρρευση και τα κακά δάνεια αυξάνουν...

Του Simon Nixon
ΠΗΓΗ: The Wall Street Journal
URL: http://www.wsj.com/
ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ: «For Some in Syriza, a Greek Euro Exit Is Goal» (Για μερικούς στον ΣΥΡΙΖΑ μια ελληνική έξοδος από το ευρώ είναι στόχος)
ΑΠΟΔΟΣΗ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΥΚΑΣ

Ο κ. Τσίπρας έχει προθεσμία μέχρι την Κυριακή για να πείσει τους ηγέτες της Ευρωζώνης να του παράσχουν ένα νέο δανειακό πρόγραμμα, αλλιώς η κυβέρνηση και οι τράπεζες θα «σκάσουν» και η Ελλάδα θα υποχρεωθεί, πιθανότατα, να εγκαταλείψει το ευρώ. Οι δε όροι που θα του δοθούν τώρα θα είναι, σίγουρα, πολύ σκληρότεροι από αυτούς που ο ίδιος έπεισε τους ψηφοφόρους να απορρίψουν στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ουδείς τρέφει την ψευδαίσθηση τι αυτό θα σημαίνει για την Ελλάδα. Η χώρα αντιμετωπίζει οικονομικό και κοινωνικό χάος.

Τίποτα δεν πείθει πως τους προηγούμενους πέντε μήνες ο κ. Τσίπρας και οι συνάδελφοί του είχαν την τεχνική επάρκεια να σηκώσουν κάτι τόσο πολύπλοκο όπως η εισαγωγή ενός νέου νομίσματος. Η οικονομική δραστηριότητα θα νεκρώσει, αυξάνοντας τον κίνδυνο έλλειψης των αναγκαίων. Έλληνες και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ανησυχούν για την πιθανότητα κοινωνικής αναταραχής και ανθρωπιστικής κρίσης. Ένα Grexit θα αποτελέσει ψυχολογικό πλήγμα και για την Ευρωζώνη, ακόμα και αν οι άμεσες οικονομικές συνέπειες είναι περιορισμένες, καθώς πολλοί επενδυτές και σχεδιαστές πολιτικής υποψιάζονται πως υπάρχει, σε βάθος χρόνου, κίνδυνος υπονόμευσης της εμπιστοσύνης προς το κοινό νόμισμα.

Παρόλα αυτά η πλειοψηφία των κρατών μελών είναι έτοιμη να αναλάβει το ρίσκο, καθώς θεωρούν πως πάει πολύ να υποκύψουν στην ελληνική απαίτηση για άνευ όρων παροχή χρηματοδότησης. Η αρχή πως μια χώρα μπορεί να λάβει βοήθεια μόνο αν προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις ώστε να καταστήσει την οικονομία της ανταγωνιστική και να τη σταθεροποιήσει, θωρείται ζωτικής σημασίας για την σταθερότητα του κοινού νομίσματος.

Οι φορολογούμενοι της Ευρωζώνης δεν αναμένεται να χρηματοδοτήσουν πολιτικές που εγγυώνται πως θα απαιτείται η συνεχής εξωτερική χρηματοδότησή τους. Επίσης δεν μπορεί να επιτραπεί στον κ. Τσίπρα να καταγάγει πολιτική νίκη μετά την πολιτική υψηλού κινδύνου που ακολούθησε. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε θα υπάρξει δραματική άνοδος των λαϊκιστικών φωνών που πιστεύουν πως υπάρχουν ανώδυνες λύσεις. Η παραβίαση των κανόνων της Ευρωζώνης σύντομα θα οδηγούσε σε οικονομικό χάος.

Την ίδια ώρα ο κ. Τσίπρας και πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν τους δικούς τους ιδεολογικούς λόγους να επιμένουν. Αντίθετα με την εντύπωση ορισμένων διεθνών υποστηρικτών του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια συμβατική πολιτική δύναμη που μάχεται τον καλό αγώνα στο Κεϊνσιανό πεδίο σκέψης για να επιτύχει καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα. Ούτε είναι ένα κόμμα ευρωσκεπτικιστών «μαχητών της ελευθερίας». Αντίθετα είναι ένας χαλαρός συνασπισμός αριστερών ομάδων, ορισμένων με μαρξιστικές ρίζες, πολλές από τις οποίες έχουν ως κοινό σκοπό τη δημιουργία ενός σοσιαλιστικού κράτους, βασιζόμενο στην επέκταση του κράτους και στη ριζοσπαστική αναδιανομή της φορολογίας.

Οι ομάδες αυτές έχουν χωριστεί μεταξύ αυτών που πάντα πίστευαν πως ο σοσιαλισμός είναι δυνατός μόνο έξω από την Ευρωζώνη και από αυτούς που υποστηρίζουν πως ένα Grexit είναι πολύ επικίνδυνο και πως ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα περνά μέσω μιας ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής επανάστασης. Τώρα όμως είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να υπάρξει ευρωπαϊκή αντικαπιταλιστική επανάσταση, τουλάχιστον όχι μέχρι την Κυριακή.

Οι προλετάριοι της Ευρώπης δεν ξεσηκώθηκαν και δεν απαίτησαν από τις κυβερνήσεις τους να αυξήσουν τους φόρους για να χρηματοδοτήσουν τον δυσλειτουργικό ελληνικό δημόσιο τομέα και το μη βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Αντίθετα είναι οι φτωχότερες χώρες της Ευρωζώνης που τηρούν την σκληρότερη γραμμή έναντι των πολιτικών που τους έχουν οδηγήσει στη μιζέρια, όποτε τις ακολούθησαν, ειδικά αυτές που μέχρι πρότινος ήταν κομμουνιστικές.

Αυτό που έχει απομείνει στον κ. Τσίπρα είναι μια διττή επιλογή. Αν επιμείνει στους όρους του το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης και μάλλον και εκτός της ΕΕ. Αν όμως θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ τότε πρέπει να δεσμευτεί πως θα στρέψει τη χώρα του σε μια δυναμική, ανοικτή, ευέλικτη δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς. Ορισμένοι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης, Γάλλοι και Ιταλοί κυρίως, πιστεύουν πως ο κ. Τσίπρας είναι τώρα έτοιμος να υποχωρήσει, έχοντας τρομάξει από την απίστευτη προθυμία των άλλων χωρών να επιβάλουν ένα Grexit.

Οι αξιωματούχοι αυτοί πιστεύουν πως για τον λόγο αυτό αντικατέστησε και τον πολιτικά τοξικό υπουργό του των Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη με τον πολύ πιο καλότροπο Ευκλείδη Τσακαλώτο, παρά το γεγονός πως ο νυν υπουργός θεωρείται πιο σκληρός αριστερός σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Ο κ. Τσίπρας εξασφάλισε επίσης την υποστήριξη του κόμματός του σχετικά με το αίτημά του για επανέναρξη των συνομιλιών για το νέο δανειακό πρόγραμμα και δηλώνει έτοιμος να επιβάλει μεταρρυθμίσεις, ενώ εγκαταλείπει το αίτημα για άμεση ελάφρυνση του χρέους. Ωστόσο, ορισμένοι από την ελληνική αντιπολίτευση, όπως και πολλοί υπουργοί της Ευρωζώνης είναι προβληματισμένοι, καθώς όλα αυτά τα έχουν ξανακούσει στο παρελθόν. Υποψιάζονται πως ο κ. Τσίπρας επιθυμεί ένα Grexit και απλώς αναζητά τρόπους για να μη πέσει επάνω του η ευθύνη.

Ακόμα όμως και αν ο κ. Τσίπρας είναι ειλικρινής η πρόκληση είναι να πείσει τους υπολοίπους της Ευρωζώνης να τον εμπιστευτούν. Το γερμανικό κοινοβούλιο, για παράδειγμα, θα πρέπει να εγκρίνει το νέο δανειακό πρόγραμμα. Ο λογαριασμός διάσωσης της Ελλάδας είναι πλέον πολύ μεγάλος και τα μέτρα που απαιτούνται για να τεθεί ξανά η ελληνική οικονομία, μακροπρόθεσμα, σε ορθή πορεία, θα είναι πολύ απαιτητικά.

Είναι ο κ. Τσίπρας πρόθυμος να διασπάσει το κόμμα του, να αψηφήσει τους συντρόφους του που πάντα πίστευαν πως ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό απαιτεί ένα Grexit; Είναι πρόθυμος να αναβάλει την επανάσταση και να εργαστεί με τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα ώστε να μετατρέψει την Ελλάδα σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος; Ο απλός Έλληνας έχει ήδη πληρώσει υψηλό τίμημα αναμένοντας τον κ. Τσίπρα να αποφασίσει.

defence-point.gr