Η
Κύπρος λοιπόν ζητά και αυτή λεφτά από την Ευρώπη και οσονούπω θα
αποκτήσει το δικό της μνημόνιο
(κατάργηση της Αυτόματης Τιμαριθμικής
Αναπροσαρμογής, περικοπές στο σύστημα Yγείας, απελευθέρωση κλειστών
επαγγελμάτων κοκ).
Βέβαια περισπούδαστοι αναλυτές ορκίζονταν μέχρι την
τελευταία στιγμή ότι η Κύπρος θα βρει λεφτά στην Ρωσία και την Κίνα και
δεν θα πέσει στα νύχια του ευρωπαϊκού Βορρά.
Δυστυχώς όμως οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν
διαβάζουν, όλοι τους, ελληνικές και κυπριακές εφημερίδες και έτσι
άφησαν...
αβοήθητο τον σύντροφο Χριστόφια. Τώρα θα μου πείτε πώς ένα
μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα, όπως το ΑΚΕΛ, δέχεται η χώρα που κυβερνά,
να προσφεύγει σε «μηχανισμούς στήριξης»… Έλα ντε! Πάντως το Ανορθωτικό
Κόμμα Εργαζόμενου Λαού, δεν έπεσε αμαχητί. Αρχές του μήνα στην Λεμεσό
διοργανώθηκε μεγάλο Κυπρορωσικό φεστιβάλ ενώ οι «προεδρικοί
απεσταλμένοι» (ο υπουργός Τουρισμού της μεγαλονήσου μαζί και τραπεζίτες)
πηγαινοέρχονταν συνεχώς στο Πεκίνο.
Παρ’ όλα αυτά οι Ρώσοι και Κινέζοι
δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Άλλη μια απόδειξη πόσο κακό κάνει
στον (Κινέζο και Ρώσο) άνθρωπο η παγκοσμιοποίηση.
Με τόσα που έχουν δει
τα μάτια του δεν καταλαβαίνει την αξία του κυπριακού μπάλου, της
σεφταλιάς και του χαλουμιού.
Η
ενίσχυση της Κυπριακής οικονομίας από Ρώσους και Κινέζους αδελφούς, θα
ήταν πάντως μια λύση και για τα δικά μας αδιέξοδα.
Κυρίως τα ψυχολογικά.
Γιατί και λεφτά να μην παίρναμε, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε
με αυτόν τον μύθο.
Ότι οι δικοί μας δανειστές είναι κακοί και κάπου,
κάπως, κάποτε θα βρεθούν καλοί να μας δανείσουν. Λατινοαμερικάνοι θα
είναι αυτοί; Ο Τσάβες ο ίδιος;
Ή θα είναι άντρες ψηλοί, χοντροί με
κελεμπίες;
Ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και ο Καμμένος) είχε αφήσει ανοιχτά όλα τα
ενδεχόμενα. Μιλούσαν για βοήθεια από την Βενεζουέλα, για αραβικά
κεφάλαια και κυρίως για Ρώσους και Κινέζους «χορηγούς».
Ακόμη και αυτός ο
προσεκτικός, τηρουμένων των αναλογιών, Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξη
που μου παραχώρησε δύο μέρες πριν τις εκλογές, μου μίλησε με θαυμασμό
για το «αριστερό κυπριακό μοντέλο».
Τώρα όμως τι θα κάνουμε που το
μοντέλο τρέχει πίσω από τον … Παπανδρέου;
Σε ποιόν μύθο να στηριχτούμε; Πόσο να
αντέξει μια χώρα (ψυχολογικά πάντα) χωρίς δεξιούς και αριστερούς μύθους;
Βγάλαμε με τα χίλια ζόρια μια κυβέρνηση Σαμαρά γιατί δεν μας άρεσαν οι
Πασόκοι και τελικά θα μας εκπροσωπήσει στην σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης
ένας πρώην υπουργός του Ανδρέα (ο Πρόεδρος Παπούλια) και το δεξί χέρι
του Παπακωνσταντίνου (ο υπουργός Ζανιάς). Αυτοί δηλαδή που θα πήγαιναν
στις συνόδους κορυφής και το 2010 και το 2011, αν αρρώσταινε ξαφνικά ο
Παπανδρέου και ο οικονομικός του υπουργός. Τότε γιατί τον ζήσαμε τον
μύθο των εκλογών (εις διπλούν μάλιστα)!
Γιαυτό σας λέω. Βρείτε μου ένα μύθο να στηριχτώ. Είμαι σε αδιέξοδο (ψυχολογικό πάντα).
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου