Οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, τα ποικίλα πάρε δώσε, τα πλασαρίσματα στην αγορά, οι διασυνδέσεις πολιτικής - κερδοσκόπων δίνουν και παίρνουν.
Όμως η ΕΛλάδα δεν πρέπει να ανησυχεί, διότι έχει πολιτικούς εκπροσώπους που στέκονται υπεράνω όλων αυτών.
Το απέδειξαν ακόμη μια φορά τόσο ο κ. Παπακωνσταντίνου όσο και ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Παπανδρέου...
Έτσι, ενώ στις αγορές επικρατεί τρικυμία, είχαμε τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνει στο Routers (28.1) ότι αξίζει να συζητηθεί η ιδέα για την επαναγορά των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου σε τιμές χαμηλότερες από τις ονομαστικές. Απαντώντας σε ερώτηση στο περιθώριο των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός σχετικά με την επαναγορά ομολόγων του Δημοσίου, ο κ. Παπακωνσταντίνου σημείωσε πως, για να γίνει κάτι τέτοιο, «χρειάζονται χρήματα και έτσι είναι μία από τις ιδέες που συζητούνται, όχι επίσημα». «Είναι» πρόσθεσε «μια ιδέα που αξίζει κάποια συζήτηση, όπως και άλλες».
Η δήλωση αυτή είναι η πρώτη επίσημη παραδοχή ότι η κυβέρνηση συζητά ή είναι ανοιχτή στην αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Και μάλιστα με «κούρεμα». Κάτι που μετά βδελυγμίας αρνείται επίσημα, π.χ., ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος σε συνέντευξη του στο CNN την ίδια ημέρα δήλωσε:
«Όσον αφορά την αναδιάρθρωση, οι απόψεις μας είναι σαφείς. Είμαστε στον σωστό δρόμο για να περιορίσουμε το χρέος μας. Μπορεί να αυξηθεί κατά τι, την επόμενη χρονιά, γιατί έχουμε ελλείμματα. Αλλά μετά θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό σημαίνει περιορισμό του χρέους μας και η ανάπτυξη θα περιορίσει το χρέος μας. Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει, όμως, και είναι πολύ σημαντικό. Το χρέος, το οποίο συσσωρεύεται, ή τα δάνεια από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα επικηκυνθούν, ώατς η αποπληρωμή να γίνει σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και, ενδεχομένως, με καλύτερους όρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό».
Ο πρωθυπουργός είναι ενάντια στην αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά είναι ανοιχτός στην επιμήκυνση τόσο του συνολικού χρέους όσο και του δανείου από το ΔΝΤ και την Ε.Ε.
Έτσι, ενώ στις αγορές επικρατεί τρικυμία, είχαμε τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνει στο Routers (28.1) ότι αξίζει να συζητηθεί η ιδέα για την επαναγορά των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου σε τιμές χαμηλότερες από τις ονομαστικές. Απαντώντας σε ερώτηση στο περιθώριο των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός σχετικά με την επαναγορά ομολόγων του Δημοσίου, ο κ. Παπακωνσταντίνου σημείωσε πως, για να γίνει κάτι τέτοιο, «χρειάζονται χρήματα και έτσι είναι μία από τις ιδέες που συζητούνται, όχι επίσημα». «Είναι» πρόσθεσε «μια ιδέα που αξίζει κάποια συζήτηση, όπως και άλλες».
Η δήλωση αυτή είναι η πρώτη επίσημη παραδοχή ότι η κυβέρνηση συζητά ή είναι ανοιχτή στην αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Και μάλιστα με «κούρεμα». Κάτι που μετά βδελυγμίας αρνείται επίσημα, π.χ., ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος σε συνέντευξη του στο CNN την ίδια ημέρα δήλωσε:
«Όσον αφορά την αναδιάρθρωση, οι απόψεις μας είναι σαφείς. Είμαστε στον σωστό δρόμο για να περιορίσουμε το χρέος μας. Μπορεί να αυξηθεί κατά τι, την επόμενη χρονιά, γιατί έχουμε ελλείμματα. Αλλά μετά θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό σημαίνει περιορισμό του χρέους μας και η ανάπτυξη θα περιορίσει το χρέος μας. Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει, όμως, και είναι πολύ σημαντικό. Το χρέος, το οποίο συσσωρεύεται, ή τα δάνεια από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα επικηκυνθούν, ώατς η αποπληρωμή να γίνει σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και, ενδεχομένως, με καλύτερους όρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό».
Ο πρωθυπουργός είναι ενάντια στην αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά είναι ανοιχτός στην επιμήκυνση τόσο του συνολικού χρέους όσο και του δανείου από το ΔΝΤ και την Ε.Ε.
Αυτό που φαίνεται να καίει τον πρωθυπουργό δεν είναι αυτή καθαυτή η αναδιάρθρωση, αλλά το να μην υπάρξει «κούρεμα».
Ποια συμφέροντα υπερασπίζεται ο πρωθυπουργός όταν δέχεται αφενός τη χειρότερη μορφή αναδιάρθρωσης, δηλαδή την επιμήκυνση, αλλά αρνείται ακόμη και ένα στοιχειώδες «κούρεμα»;
θα το δούμε πιο κάτω.
* Πεονία ονομάζεται το καθεστώς όπου ο εργαζόμενος ασκεί ελάχιστο έως καθόλου έλεγχο στις συνθήκες και τους όρους της εργασίας του διότι είναι υπόχρεος στον δανειστή του. Σύμφωνα με τον ιστορικό Τζέιμς Ράσσελ, «ανάμεσα στους δυο πόλους της δουλείας και της ελεύθερης εργασίας υπάρχουν ενδιάμεσοι τύποι ανελεύθερης εργασίας - δουλοπαροικία, πεονία, καταναγκαστική εργασία... Οι πεόν ήταν αγρότες ή εργάτες γης δεμένοι με συγκεκριμένους γαιοκτήμονες ή εργοδότες λόγω των δανείων που τους χρωστούσαν. Στη θεωρία, ήταν υποχρεωμένοι να δουλέψουν μέχρι το χρέος να αποπληρωθεί. Στην πράξη, ο δανειστής παραποιούσε συχνά τους λογαριασμούς, ώστε το χρέος να μην αποπληρώνεται ποτέ και να συνεχίζει να αυξάνεται. Το χρέος μπορούσε να μεταβιβαστεί ως υποχρέωση και στα παιδιά του οφειλέτη...
Η πεονία υπήρχε από την αρχαιότητα έως, λίγο ως πολύ, τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα σε μεγάλο αριθμό χωρών». Σύμφωνα με το δίκαιο των ΗΠΑ, «πεονία είναι μια κατάσταση ή συνθήκη υποχρεωτικής υπηρεσίας-βασισμένη πάνω στο χρέος ενός προσώπου προς ένα άλλο».
Δημ. Καζάκης / Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου