Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Πως θα ήταν η Ευρώπη αν...


Κάθε φορά που αναρωτιόμαστε πως θα μπορούσε να είναι η Ευρώπη, ως μια πραγματική Ένωση λαών και κοινωνιών, αντί για τη… λέσχη γραφειοκρατίας στην οποία έχει εξελιχτεί σήμερα, η σκέψη ταξιδεύει σε «άλλες πολιτικές». Και αμέσως μετά, σε πολιτικούς που θα μπορούσαν να τις εφαρμόσουν. Ή, που είχαν ξεκινήσει να τις υλοποιούν.

Names please… Χέλμουτ Κολ για παράδειγμα. Ο Καγκελάριος της Ενοποίησης, που κατάφερε να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, δυο χώρες, τη Δυτική και την Ανατολική Γερμανία, και πολλά περισσότερα συμφέροντα. Το σχοινί άντεξε, όπως συνέβη και με τον ίδιο...

Η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική, αν η σκυτάλη που άφησε στο έδαφος ο Χέλμουτ Κολ και η δική του γενιά, δεν έφτανε σε περιπτώσεις… Φαν Ρόμπεϊ, που επιτρέπουν στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, του Στρασβούργου και της Φρανκφούρτης (ΕΚΤ) να κάνουν το πραγματικό κουμάντο στην Ένωση.
Ο πολιτικός επίλογος του Χέλμουτ Κολ βέβαια, δεν ήταν δαφνοστεφανωμένος. Στις εκλογές του 1998, ηττήθηκε από τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, και λίγο αργότερα απομακρύνθηκε από την ηγεσία του CDU, με την κατηγορία της εμπλοκής σε σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης του κόμματός του.
Λεπτομέρεια πρώτη: Εκείνη που «τράβηξε τη σκανδάλη» απέναντι στον πολιτικό της μέντορα, ήταν η Αγγέλα Μέρκελ, μια πρώην Ανατολικογερμανίδα, η οποία όφειλε τα πάντα στον Χέλμουτ Κολ.
Λεπτομέρεια δεύτερη: Μαζί με τον Κολ, το ποτάμι πήρε και τον αδιαμφισβήτητο διάδοχό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ακριβώς. Τον άνθρωπο που σήμερα καθορίζει τις οικονομικές τύχες της Ευρώπης. Και όχι μόνο.
Σήμερα, ο τελευταίος πιθανότατα μεγάλος ηγέτης της Ευρώπης, βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα. Έστω και νικημένος από το γήρας και τις ασθένειες , διατηρεί μέσα του το ψυχικό μεγαλείο του ηγέτη. Και το επιβεβαιώνει, με μια άρνηση: Δεν δέχτηκε να υλοποιηθεί το σχέδιο του δημάρχου της Δρέσδης, για την ανέγερση αγάλματος που να τον αναπαριστά, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε όσα προσέφερε εκείνος στη Γερμανία και την Ευρώπη.
Ο Χέλμουτ Κολ θυμίζει πόσο φτωχότερη είναι η Ευρώπη, χωρίς προωθητικές ιδέες για ένα μέλλον κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Χωρίς το όραμα μιας καλύτερης ζωής. Χωρίς ηγέτες να το ενσαρκώσουν. Μια Ευρώπη που… της έμειναν τα αγάλματα.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: