Αν έκανε κάτι πραγματικά έξυπνο ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ότι
εκμεταλλεύτηκε τις αντιπαραθέσεις του επιχειρηματικού κόσμου, προσεταιρίστηκε συγκεκριμένα επιχειρηματικά λόμπι και
κτύπησε τη Νέα Δημοκρατία και τον αστικό χώρο από μέσα.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα με τις Οικουμενικές και τις αλλοπρόσαλλες δηλώσεις πρώην δεξιών και νυν συνδαιτυμόνων του Αλέξη Τσίπρα είναι...
η εξέλιξη ενός πολέμου συμφερόντων.
Την ώρα που οι πεφωτισμένοι του ΣΕΒ περιέφεραν τον κ. Τσίπρα σε διάφορες εκδηλώσεις, προσπαθώντας δήθεν να «σπάσουν τον πάγο» και να πείσουν τους «διστακτικούς γόνους» ότι οι κομμουνιστές θα είναι περισσότερο… φιλελεύθεροι από όσο αποδείχτηκαν τα μέλη της τότε συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, έβαζαν στην πράξη τις βάσεις του σημερινού deal! Άντε! Τσιμέντο να γίνει! Πίστεψαν οι αφελείς ότι θα συνεχίσουν την παράδοση των παππούδων τους και έσκαψαν λαγούμια για να παίξουν πολιτικά παιγνίδια μακριά από το φως της ημέρας.
Η συμφωνία δεν είναι μεταξύ εκπροσώπων της λαϊκής δεξιάς και της αριστεράς. Δεν μιλάμε για τη «μεγάλη συμφιλίωση», αλλά για μία προσπάθεια αναδιανομής της επιχειρηματικής πίτας στην ενέργεια, στις εκμετάλλευση των σκουπιδιών, στα media και στο τραπεζικό τομέα. Οι επιχειρηματίες στηρίζουν πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα με όσες δυνάμεις διαθέτουν και η κυβέρνηση ικανοποιεί σταδιακά τα αιτήματά τους!
Ο Αλέξης Τσίπρας πολέμησε φραστικά τη διαπλοκή, αλλά στην πράξη την στηρίζει όσο κανένας άλλος στο παρελθόν.
η εξέλιξη ενός πολέμου συμφερόντων.
Την ώρα που οι πεφωτισμένοι του ΣΕΒ περιέφεραν τον κ. Τσίπρα σε διάφορες εκδηλώσεις, προσπαθώντας δήθεν να «σπάσουν τον πάγο» και να πείσουν τους «διστακτικούς γόνους» ότι οι κομμουνιστές θα είναι περισσότερο… φιλελεύθεροι από όσο αποδείχτηκαν τα μέλη της τότε συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, έβαζαν στην πράξη τις βάσεις του σημερινού deal! Άντε! Τσιμέντο να γίνει! Πίστεψαν οι αφελείς ότι θα συνεχίσουν την παράδοση των παππούδων τους και έσκαψαν λαγούμια για να παίξουν πολιτικά παιγνίδια μακριά από το φως της ημέρας.
Η συμφωνία δεν είναι μεταξύ εκπροσώπων της λαϊκής δεξιάς και της αριστεράς. Δεν μιλάμε για τη «μεγάλη συμφιλίωση», αλλά για μία προσπάθεια αναδιανομής της επιχειρηματικής πίτας στην ενέργεια, στις εκμετάλλευση των σκουπιδιών, στα media και στο τραπεζικό τομέα. Οι επιχειρηματίες στηρίζουν πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα με όσες δυνάμεις διαθέτουν και η κυβέρνηση ικανοποιεί σταδιακά τα αιτήματά τους!
Ο Αλέξης Τσίπρας πολέμησε φραστικά τη διαπλοκή, αλλά στην πράξη την στηρίζει όσο κανένας άλλος στο παρελθόν.
Κοιτάξτε, χαρακτηριστικά, τι συμβαίνει στον χώρο της ενέργειας. Η αριστερή κυβέρνηση οδηγεί τη ΔΕΗ στην κατάρρευση, αφήνοντας ως μόνη επιλογή στην κοινωνία την εξαγορά των εργοστασίων της από τους ολιγάρχες. Αλλιώς δεν θα έχουμε ρεύμα!
Λίγο πριν καταρρεύσουν τα πάντα θα μας το παρουσιάσουν κι αυτό ως αναπόφευκτο. Και μάλιστα η πώληση των εργοστασίων θα γίνει σε χαμηλές τιμές, καθώς η αξία τους στα βιβλία της ΔΕΗ είναι πλέον χαμηλή λόγω των αποσβέσεων.
Όσοι ανακάλυψαν σήμερα το φως το αληθινό και με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος είδαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα έναν νέο ηγέτη εξυπηρετούν ένα ευρύτερο σχέδιο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επιχείρησαν να ναρκοθετήσουν σε κάθε φάση του το σχέδιο για την ενιαία πολιτική έκφραση του «ναι». Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας όχι μόνο δεν τους ενδιαφέρει ως αντικείμενο πολιτικής σκέψης, αλλά την θεωρούν και εχθρική προς τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους. Η αναδιανομή της επιχειρηματικής πίτας που επιχειρούν δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει εκμεταλλευτεί με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο τις… αντιθέσεις του ίδιου του καπιταλισμού και τις χρησιμοποιεί για να ισχυροποιήσει τη θέση του στην εξουσία.
Όσοι ανακάλυψαν σήμερα το φως το αληθινό και με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος είδαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα έναν νέο ηγέτη εξυπηρετούν ένα ευρύτερο σχέδιο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι επιχείρησαν να ναρκοθετήσουν σε κάθε φάση του το σχέδιο για την ενιαία πολιτική έκφραση του «ναι». Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας όχι μόνο δεν τους ενδιαφέρει ως αντικείμενο πολιτικής σκέψης, αλλά την θεωρούν και εχθρική προς τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους. Η αναδιανομή της επιχειρηματικής πίτας που επιχειρούν δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει εκμεταλλευτεί με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο τις… αντιθέσεις του ίδιου του καπιταλισμού και τις χρησιμοποιεί για να ισχυροποιήσει τη θέση του στην εξουσία.
Από την πλευρά του πράττει άριστα. Με λίγη τύχη και στάζοντας τις ευχές σταγόνα - σταγόνα, κρατώντας έτσι τους ολιγάρχες σε μια κατάσταση διαρκούς και ελεγχόμενης προσδοκίας, μπορεί πράγματι να ξεπεράσει ακόμη και τον εαυτό του.
Δεν ξέρουμε αν θα μπορέσει να γίνει ο νέος εθνάρχης που οραματίστηκαν οι οπαδοί του παλαιού και πραγματικού Εθνάρχη, σύμφωνα με τη μυθολογία της δεξιάς, αλλά μπορεί να παραμείνει για αρκετά χρόνια στην εξουσία. Αρκεί να μην χάσουν οι σύμμαχοί του Αλέξη στη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της Κυριακής. Σε αυτήν τη φάση αυτό είναι το μόνο ζητούμενο!
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Σχόλιο: .../...
Μια διαπλοκή που πολέμησε ιστορικά τη Νέα Δημοκρατία, πριμοδοτώντας το ΠΑΣΟΚ.
Μια διαπλοκή που δημουργούσε νέα κόμματα, με πρόθυμους μέσα από τις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας, για να φράξει το δρόμο του Κώστα Καραμανλή προς την εξουσία, πριν από το 2004.
Μια διαπλοκή που, μετά την ήττα της από τον καραμανλισμό το 2004, έδωσε λυσσώδη μάχη για να εμποδίσει το έργο του ανιψιού του Εθνάρχη και τελικά να τον ρίξει από την εξουσία το 2009, με τον Γιώργο Παπανδρέου να τον διαδέχεται στην πρωθυπουργία, και τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Μια διαπλοκή που έκτοτε, και για τα τελευταία 6 κρίσιμα χρόνια… είχε ήσυχο το κεφάλι της από την Κεντροδεξιά, καθώς η Νέα Δημοκρατία… πακέταρε τη σημαία της μάχης κατά των οργανωμένων συμφερόντων.
Μια διαπλοκή που ξαναβγήκε από τη ντουλάπα με τους σκελετούς, για να μπαχαλοποιήσει τη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού, αξιοποιώντας την “πέμπτη φάλαγγα” που υπάρχει στη Συγγρού. Έτσι ώστε, μετά την εκλογή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η Νέα Δημοκρατία να έχει απαξιωθεί τόσο πολύ, ώστε να έχει περιοριστεί ο παρεμβατικός ρόλος της στον δημόσιο βίο.
Μια διαπλοκή που διαπιστώνει τις τελευταίες μέρες ότι… έχασε, αλλά δεν το βάζει κάτω, και συνεχίζει να δίνει τη μάχη, μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες την Κυριακή.
Μια διαπλοκή που τρέμει στην ιδέα της “απελευθέρωσης” της Νέας Δημοκρατίας, και της επιστροφής της Κεντροδεξιάς στις ηθικές αξίες του καραμανλισμού.
Τον Κώστα Καραμανλή άλλωστε, ακόμη και ως “εφεδρεία σταθερότητας” για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα, εξακολουθούν να τον φοβούνται εκείνοι που τον άκουσαν να τους δίνει την ταυτότητα του… νταβατζή.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Σχόλιο: .../...
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, με τη στήριξη του καραμανλικού στρατοπέδου σηματοδοτούν... σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση τη μάχη συνείδησης της Κεντροδεξιάς απέναντι στη διαπλοκή.
Μια διαπλοκή που πολέμησε ιστορικά τη Νέα Δημοκρατία, πριμοδοτώντας το ΠΑΣΟΚ.
Μια διαπλοκή που δημουργούσε νέα κόμματα, με πρόθυμους μέσα από τις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας, για να φράξει το δρόμο του Κώστα Καραμανλή προς την εξουσία, πριν από το 2004.
Μια διαπλοκή που, μετά την ήττα της από τον καραμανλισμό το 2004, έδωσε λυσσώδη μάχη για να εμποδίσει το έργο του ανιψιού του Εθνάρχη και τελικά να τον ρίξει από την εξουσία το 2009, με τον Γιώργο Παπανδρέου να τον διαδέχεται στην πρωθυπουργία, και τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Μια διαπλοκή που έκτοτε, και για τα τελευταία 6 κρίσιμα χρόνια… είχε ήσυχο το κεφάλι της από την Κεντροδεξιά, καθώς η Νέα Δημοκρατία… πακέταρε τη σημαία της μάχης κατά των οργανωμένων συμφερόντων.
Μια διαπλοκή που ξαναβγήκε από τη ντουλάπα με τους σκελετούς, για να μπαχαλοποιήσει τη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού, αξιοποιώντας την “πέμπτη φάλαγγα” που υπάρχει στη Συγγρού. Έτσι ώστε, μετά την εκλογή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η Νέα Δημοκρατία να έχει απαξιωθεί τόσο πολύ, ώστε να έχει περιοριστεί ο παρεμβατικός ρόλος της στον δημόσιο βίο.
Μια διαπλοκή που διαπιστώνει τις τελευταίες μέρες ότι… έχασε, αλλά δεν το βάζει κάτω, και συνεχίζει να δίνει τη μάχη, μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες την Κυριακή.
Μια διαπλοκή που τρέμει στην ιδέα της “απελευθέρωσης” της Νέας Δημοκρατίας, και της επιστροφής της Κεντροδεξιάς στις ηθικές αξίες του καραμανλισμού.
Τον Κώστα Καραμανλή άλλωστε, ακόμη και ως “εφεδρεία σταθερότητας” για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα, εξακολουθούν να τον φοβούνται εκείνοι που τον άκουσαν να τους δίνει την ταυτότητα του… νταβατζή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου