Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ, οι περισσότεροι να μην φημίζονται για την ένταση του θρησκευτικού τους συναισθήματος, ωστόσο φαίνεται πως σε ορισμένα ζητήματα, έχουν φύγει από τα όρια της πραγματικότητας και στηρίζονται σε προσδοκίες που κινούνται στη σφαίρα της... μεταφυσικής και της Θεολογίας. Όπως το θέμα της ισχυρής πίστης.
Πιστεύουν ολόψυχα με πάθος, ότι θα αλλάξουν την Ευρώπη και ότι οι εταίροι θα ενδώσουν στις κόκκινες διαπραγματευτικές γραμμές της ελληνικής κυβέρνησης. Χωρίς να έχουν καμία απτή ένδειξη γι΄ αυτό. Αντιθέτως. Κι όμως συνεχίζουν να το πιστεύουν...
Ή όπως οι προσδοκίες για την αποστολή πακτωλού ρουβλίων από τον Πούτιν.
Μη μου πείτε ότι δεν σας θυμίζει την περίφημη προφητεία του Αγίου γέροντος Παΐσιου για την κάθοδο του «ξανθού γένους» που θα συνδράμει την Ελλάδα;
Θα μου πείτε, τι σχέση μπορεί να έχει ο Άγιος γέροντας με τους ΣΥΡΙΖΑίους; Μάλλον καμία.
Όμως και εκείνοι δεν περιμένουν τη σωτηρία της χώρας από το «ξανθό γένος»;
Κάπως έτσι προσδοκούν να σωθεί η ελληνική οικονομία, από το «ξανθό γένος» που θα πνίξει στο χρήμα τις κακόβουλες προθέσεις των δανειστών.
Και από κοντά και οι Κινέζοι...
Μόνο που τα λεκτικά οικονομικά παιχνίδια με τη Ρωσία έχουν και γεωπολιτικές προεκτάσεις και χαράσσουν ιδιαίτερα επικίνδυνα μονοπάτια.
Τέλος πάντων. Επειδή όμως, όπως και η προφητεία αφορά διαφορετικά πράγματα, έτσι και η πίστη μπορεί... να κινεί βουνά, αλλά μάλλον δύσκολα μπορεί να εξασφαλίσει τη συναίνεση των εταίρων, μήπως πρέπει επιτέλους στην κυβέρνηση να σταματήσουν να είναι αιθεροβάμονες, να αφήσουν κατά μέρος τις υπερβολικές προσδοκίες και τις επικίνδυνες ακροβασίες και να αντιμετωπίσουν τα πράγματα με ρεαλισμό και με βάση την σκληρή πραγματικότητα; Σύμφωνα με την οποία η χώρα κινδυνεύει πολύ σύντομα να κηρύξει στάση πληρωμών και προς το εξωτερικό αλλά και προς το εσωτερικό.
Ο πρωθυπουργός ποντάρει βέβαια πολλά στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής, Εκεί όπου ελπίζει να εξασφαλίσει μία πολιτική απόφαση που θα «γεφυρώνει» το χάσμα στην διαπραγμάτευση μεταξύ των τεχνοκρατικών κλιμακίων των «θεσμών» που απαιτούν κοστολογημένες μεταρρυθμίσεις και της... φλου γραμμής που επιθυμεί να περάσει η ελληνική πλευρά. Το πιθανότερο ωστόσο είναι ότι οι προσδοκίες που καλλιεργούνται είναι μάλλον υπερβολικές. Μπορεί σε επίπεδο ηγετών, η διπλωματική γλώσσα να είναι πολύ πιο ευχάριστη από την σκληρή τεχνοκρατική του Eurogroup, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Ουδείς βέβαια επιθυμεί ένα ελληνικό «ατύχημα», αλλά και ουδείς φέρεται διατεθειμένος να αποδεχθεί τις ελληνικές θέσεις.
Και το ερώτημα παραμένει. Τι είναι διατεθειμένος να δεχθεί ή να απορρίψει ο πρωθυπουργός;
Τώρα που το βάρος της διαπραγμάτευσης το αναλαμβάνει ο ίδιος, θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του συμβιβασμού.
Άλλωστε, από την πρώτη στιγμή ισχυρίζεται ότι το θέμα της Ελλάδας και της Ευρώπης είναι κατ’ ουσίαν πολιτικό.
Από την επόμενη ημέρα της Συνόδου Κορυφής λοιπόν, δεν θα ευθύνεται κανένας Βαρουφάκης.
Το παιχνίδι θα είναι όλο πάνω στον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτός θα το κερδίσει ή θα το χάσει.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου