Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να πείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες ή να τους... φοβίσει, σχετικά με τις ελληνικές θέσεις, στη Σύνοδο Κορυφής, είναι προφανές ότι οι εταίροι ετοιμάζονται να προσαρμόσουν την στρατηγική τους ανάλογα με την εξέλιξη που θα έχουν οι συνομιλίες.
Μας ράβουν το κοστούμι, αλλά μένει η τελική πρόβα για να δούμε τι είδους θα είναι.Θα είναι... μνημονιακό, θα έχει στις τσέπες του και τρίτο δάνειο, ή θα είναι δεύτερο χέρι με φθαρμένα μανίκια και αποπληρωτέο σε... δραχμές;
Τα ψέματα τελειώνουν. Μακάρι η ελληνική πλευρά να επιτύχει τους σχεδιασμούς της. Και το κοστουμάκι να έχει ευρωπαϊκό στυλ και σχεδίαση. Όμως για αυτή την παραγγελία θα χρειαστούν πολλές ακόμη πρόβες μέχρι να ολοκληρωθεί. Ό,τι και αν γίνει αυτές τις μέρες. Το άλλο το κοστούμι όμως, είναι δυστυχώς έτοιμο και κρέμεται ήδη στη ντουλάπα. Και εξαρτάται από εμάς αν θα το προβάρουμε ή όχι. Οι Ευρωπαίοι τα έχουν πάρει τα μέτρα τους. Θα τους πονέσει ένα grexit αλλά όχι όσο εμάς...
Ο πρωθυπουργός παίζει το τελευταίο του χαρτί, για να επιτύχει έναν συμβιβασμό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ελληνικής πλευράς. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές φωνές, είτε εκτός Ευρωζώνης, όπως ο Αμερικανός πρόεδρος Μπ. Ομπάμα, είτε εντός, όπως ο Ζ.Κλ. Γιουνκέρ, οι υποχωρήσεις που φέρονται διατεθειμένοι να κάνουν οι εταίροι ασφαλώς και απέχουν από τις κυβερνητικές επιδιώξεις. Μπορεί οι συζητήσεις να οδηγήσουν σε ένα win win σενάριο; Πέρα από τις διπλωματικές αβροφροσύνες και τα ελπιδοφόρα λόγια. Μπορεί να υπάρξει τελικό αποτέλεσμα;
Είναι δυνατό να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός όπου όλες οι πλευρές θα είναι ικανοποιημένες;
Και δεν εννοώ μόνο τους δανειστές και την Ελλάδα, αλλά και τα εσωκομματικά μέτωπα μέσα στην κυβέρνηση. Πολύ δύσκολο. Και ο πρωθυπουργός το γνωρίζει αυτό. Γνωρίζει ότι όποιο αποτέλεσμα και αν συνοδεύει τις αποσκευές του είτε σήμερα είτε την Δευτέρα, θα κληθεί να αντιμετωπίσει μία σύγκρουση. Ποια θα επιλέξει; Τη σύγκρουση της χώρας με την Ευρώπη ή την σύγκρουση με την Αριστερή Πλατφόρμα (και όχι μόνο) του ΣΥΡΙΖΑ; Η μία οδηγεί ίσως και εκτός Ευρώπης, η δεύτερη τον οδηγεί σε πολιτικές εξελίξεις, είτε άμεσα είτε μέσα στο επόμενο δίμηνο.
Γιατί ακόμη και αν κερδηθεί χρόνος, το πρόβλημα θα προκύψει και πάλι έντονα όταν θα κληθεί η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Και τότε θα υπάρξουν εξελίξεις.
Εξελίξεις που μπορεί να περιλαμβάνουν και κάλπες, ή και δημιουργία μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ή μήπως θα προτιμήσει ο πρωθυπουργός είτε τώρα είτε αργότερα ένα δημοψήφισμα, όταν θα κληθεί να εφαρμόσει δύσκολες συμφωνίες.
Και γνωρίζει ακόμη ότι και τα μάτια διάφορων κινημάτων στην Ευρώπη είναι επίσης στραμμένα πάνω του. Όπως των Podemos στην Ισπανία.
Το βάρος είναι μεγάλο.
Βεβαίως, εκείνο που προέχει είναι να κερδηθεί χρόνος και να αποφευχθεί η άμεση απειλή της ασφυξίας. Πιο άμεση δεν γίνεται. Να ανοίξουν έστω και λίγο οι χρηματοδοτικές κάννουλες, με όποιο τρόπο είναι δυνατό, ώστε να μην παραλύσει η χώρα ακόμα περισσότερο. Και αυτό έχει την αξία του. Έστω και αν είναι βραχυπρόθεσμες οι ανάσες. Γιατί έχουμε φτάσει σε ένα οριακό σημείο όπου το φλερτ είτε με πιστωτικό γεγονός είτε με αδυναμία πληρωμής μισθών, συντάξεων και υποχρεώσεων του Δημοσίου, είναι εντονότατο.
Και μπορεί ορισμένοι να αμφισβητούν τον κίνδυνο εφαρμογής περιοριστικών μέτρων στις συναλλαγές, όμως τραπεζικοί κύκλοι εκτιμούν ότι μπορεί να βρισκόμαστε μία ανάσα από την εξέλιξη αυτή.
Και μακάρι να αποφευχθεί.
Να υπάρξει δηλαδή λύση.Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου