Κόψτε τους τις φράουλες

Πριν μερικούς μήνες συνελήφθη στην Θεσσαλονίκη ένας «δημόσιος λειτουργός», κατηγορούμενος για συμμετοχή σε κύκλωμα τοκογλυφίας. 

Και πριν μερικές μέρες μου τηλεφώνησε ο αντικαταστάτης του (στην δημόσια υπηρεσία όχι στο κύκλωμα τοκογλυφίας) για να μου πει «εμπιστευτικά» ότι σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς ο εν λόγω αξιωματούχος είχε στοιχίσει στο ελληνικό δημόσιο την τελευταία δεκαετία πάνω από είκοσι εκατομμύρια ευρώ!

Προσέξτε. Εφτακόσιες χιλιάδες ήταν ο μισθός του στελέχους αυτή την δεκαετία. Περίπου άλλα τόσα ήταν τα έξοδα κίνησης και τα έξοδα παράστασης που χρέωνε στην υπηρεσία του...

Ταξίδευε βλέπετε πολύ (για τις ανάγκες τις υπηρεσίας πάντα) και απαιτούσε οδηγό, ξενοδοχεία και εστιατόρια, ανάλογα του υψηλού του στάτους. Κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια ήταν οι «ανάγκες» του γραφείου του. 

Απασχολούσε πέντε μόνιμους υπαλλήλους και έξι – επτά «εποχιακούς», τους οποίους προσελάμβανε με συμβάσεις χρόνου. Άλλα δεκαπέντε εκατομμύρια ήταν  τα χρήματα που σπατάλησε σε διάφορες αναθέσεις έργων καθότι η θέση του, του επέτρεπε να αποφασίζει που θα πάνε τα χρήματα διάφορων πακέτων και «ενισχύσεων». 

Ποιοι έπαιρναν τα έργα; Φίλοι του, φίλοι των πολιτικών του προστατών και πού και πού καμία (εφήμερη) ερωμένη. 

Όλα αυτά σταμάτησαν όμως όταν τον χειμώνα ο «αξιωματούχος» έπεσε από σπόντα στα χέρια της αστυνομίας. 

Προσοχή όμως. Δεν τον έπιασαν επειδή είχε κατακλέψει το ελληνικό δημόσιο –οι λοβιτούρες του ήταν «νόμιμες» – τον συνέλαβαν για όσα έκανε εκτός υπηρεσίας. 

Αν δεν τον είχε πιάσει η Αστυνομία δηλαδή, σήμερα θα εξακολουθούσε να σπαταλά εκατομμύρια από το δημόσιο ταμείο.

Και αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα της (μη) δημοσιονομικής μας προσαρμογής.  

Παντού στην Ελλάδα θα βρεις «αξιωματούχους» που βάζουν το χέρι στο ταμείο και πετούν χρήματα όπως οι γιοί κάποιων εφοπλιστών πετούν αστακούς στα πάρτι της Μυκόνου.  

Αλλά κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί τους, κανείς δεν τους ψάχνει. Οι κυβερνητικοί κόβουν συντάξεις, επιδόματα και μισθούς και οι αντικυβερνητικοί ζητάνε να τα αφήσουμε όλα ως έχουν στο δημόσιο και να αρχίσουμε να σκάβουμε μήπως βρούμε λίρες της Κατοχής ή πετρέλαια. Σε μια επιχείρηση όμως – και το ταμείο μιας χώρας είναι επιχείρηση – το θέμα δεν είναι να κόβεις από όλους συνεχώς «κάτι» αλλά να βρεις τους κλέφτες, τους άχρηστους και τους σπάταλους.

Στη μεγαλύτερη αεροπορική εταιρία του κόσμου, στην Delta Air Lines, έπρεπε πρόσφατα να κάνουν περικοπές. Έκατσαν λοιπόν και υπολόγισαν ότι αν άλλαζαν προμηθευτή φιστικιών θα γλύτωναν κάθε χρόνο μισό εκατομμύριο δολάρια. Το έκαναν αλλά δεν έφτανε. Συνέχισαν, «αδυνατίζοντας» κατά 28 γραμμάρια κάθε μπριζόλα που πρόσφεραν στους επιβάτες τους. Και από εκεί γλύτωσαν άλλα 250.000 δολάρια ετησίως. 

Παράλληλα έκοψαν και από μια φράουλα σε κάθε σαλάτα που πρόσφεραν στην πρώτη θέση εξοικονομώντας έτσι, άλλα 210.000 δολάρια ετησίως. 

Έτσι κάνουν λοιπόν οι επιχειρήσεις. 

Αν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, ο Τσίπρας και η Παπαρήγα έπιαναν πέντε «σπάταλους αξιωματούχους» σε κάθε μια από τις 56 εκλογικές περιφέρειες, κάθε χρόνο θα γλυτώναμε 500 εκατομμύρια ευρώ. Αν έπιαναν δέκα, ένα δις ευρώ. Το ξέρω είναι μπακαλίστικος ο υπολογισμός, λιγότερο όμως μπακαλίστικος από αυτόν που κάνουν τις τελευταίες εβδομάδες οι αρχηγοί ψάχνοντας απεγνωσμένα για 11.5 δις.

Οι οριζόντιες περικοπές είναι άδικες και οδηγούν τους έντιμους και εργατικούς στο να πουν «αι σιχτίρ» αλλά και τα πετρέλαια δεν σώζουν. Δεν έσωσαν ούτε καν τον σύντροφο Χριστόφια. Τα πρώτα βαρέλια πετρέλαιο θα βγουν, λέει, σε 15 χρόνια μετά την έναρξη των γεωτρήσεων. Μέχρι τότε οι Κύπριοι αδελφοί πρέπει να κάνουν περικοπές στα ταπεινά χαλούμια.

   του Σταύρου Θεοδωράκη

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com