Είναι
εύλογο πως κανείς δεν ενθουσιάστηκε ακούγοντας πριν από μερικές μέρες
τον Ζαν-Κλόντ Γιούνκερ να υποστηρίζει, σε πείσμα δικών του, παλαιότερων
δηλώσεων, ότι το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής εξόδου της Ελλάδας από την
ευρωζώνη θα ήταν διαχειρίσιμο.
Σπεύδοντας ωστόσο να υπογραμμίσει ότι μια
τέτοια προοπτική δεν είναι επιθυμητή για τις υπόλοιπες χώρες του κοινού
νομίσματος, το οποίο κλυδωνίζεται λόγω των δομικών παθογενειών του.
Η έκπληξη αναφορικά με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και πρόεδρο
του Eurogroup έχει διπλή αφετηρία:
Αφενός στο γεγονός ότι είναι
παραδοσιακός φιλέλληνας.
Και αφετέρου και κύρια, στο ότι πρόκειται για
έναν κατεξοχήν ευρωπαϊστή πολιτικό. Με βαθιά πίστη και προσήλωση στις
αρχές και τις αξίες μιας Ευρώπης πολιτικά, και όχι μόνο οικονομικά
ενοποιημένης.
Σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με τη… βουλιμία του Βερολίνου να
κυριαρχήσει ολοκληρωτικά, με τη δύναμη της οικονομικής άνθησης που το
χαρακτηρίζει, εκεί όπου προηγούμενες και μοιραίες γενιές Γερμανών
απέτυχαν στα πεδία των μαχών.
Οι δηλώσεις του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι βέβαια ορατά εξηγήσιμες, στη
βάση του ετεροχρονισμένου «ευχαριστώ» προς την Άνγκελα Μέρκελ, για το
γεγονός ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος συμβιβάστηκε και του επέτρεψε να
παραμείνει στο αξίωμα του προέδρου του Eurogroup, αντί να επιμείνει στην
αντικατάστασή του από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Δεν μπορεί ωστόσο κανείς να μην εντοπίσει στα λεγόμενα του Γιούνκερ
μισές ή… λάθος αλήθειες.
Ο πρόεδρος του Eurogroup λέει την αλήθεια, όταν
θεωρεί «διαχειρίσιμη» μια ελληνική χρεοκοπία, από τη στιγμή που το
συγκεκριμένο σενάριο έχει «πολυφορεθεί», και οι αγορές, όπως και οι
Βρυξέλλες, θα πρέπει θεωρητικά να ενιαία απολύτως προετοιμασμένες.
Εκεί ωστόσο βρίσκεται η… λάθος αλήθεια που παπαγαλίζει ο Ζαν-Κλοντ
Γιούνκερ.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το εύρος και το βάθος
των συνεπειών μιας ελληνικής χρεοκοπίας.
Όπως κανείς στις Ηνωμένες
Πολιτείες δεν είχε καταφέρει να προβλέψει το σοκ και τις παρενέργειες
που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του
2008.
Η οικονομία είναι μεταξύ άλλων, αν όχι πρωτίστως, θέμα ψυχολογίας.
Αν
η Ελλάδα αφηνόταν να καταρρεύσει, η ευρωζώνη δεν θα μπορούσε να σταθεί
για καιρό, από τη στιγμή που οι κοινωνίες των υπόλοιπων χωρών με
αδύναμες οικονομίες θα… κοιτάζονταν μεταξύ τους, και θα προσπαθούσαν να
προβλέψουν ποια θα είναι η επόμενη.
Εκεί, το παιχνίδι θα έχει χαθεί για τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Και αυτό είναι κάτι που υποψιάζονται ότι δεν μπορούν να επιτρέψουν να
συμβεί.
Γι΄αυτό και ο Γιούνκερ δεν λέει ακριβώς την… αλήθεια, όταν
υποστηρίζει ότι μια ελληνική χρεοκοπία θα ήταν διαχειρίσιμη για την
ευρωζώνη. Δεν θα ήταν. Για κανέναν..
09.08.2012 ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου