Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του, στη Free Sunday, ο Νίκος Κοτζιάς κάνει τη δική προσέγγιση για τις πολιτικές εξελίξεις.
Αναφέρεται στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ - «οι ηγεσίες των οποίων αναρωτιέμαι αν
πράγματι πιστεύουν ότι δεν κυβέρνησαν εκείνοι τα τελευταία 38
χρόνια»- αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου επαναλαμβάνει ότι δεν είναι
«ούτε μέλος, ούτε σύμβουλος» – αν και ορισμένοι, παρά τη σαφή του
στάση, επιμένουν, είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, να
διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να τον συνδέουν με την…
Κουμουνδούρου. Σαφείς άλλωστε είναι και οι σχετικές απαντήσεις που δίνει στη συνέντευξή του:
Μετά και τη διαπίστωση αδυναμίας σχηματισμού
κυβέρνησης, το κεντρικό διακύβευμα των νέων εκλογών ποιο θα είναι, κ.
καθηγητά; Ή κυβέρνηση της δεξιάς ή κυβέρνηση της αριστεράς;
Τα στοιχεία –προς το παρόν τουλάχιστον- δείχνουν άνοδο της ΝΔ, και
ακόμα περισσότερο του Σύριζα. Το ζητούμενο είναι ποιος θα βγει πρώτος
ώστε να καρπωθεί τις έδρες. Αυτή είναι η αριθμητική των εκλογών.
Υπάρχει, όμως, και η Πολιτική με «Π» κεφαλαίο. Από αυτή τη σκοπιά, στις
εκλογές κρίνεται πριν από όλα, το αν θα υπάρξει μια πολιτική σωτηρίας
της χώρας. Αν θα συνεχίσει να πληρώνει την κρίση ο μισθωτός, ο
συνταξιούχος, ο έντιμος επιχειρηματίας ή η ολιγαρχία. ——————
Θα συμφωνήσετε ότι η αριστερά μπαίνει στην αφετηρία του προεκλογικού αγώνα με θολές απόψεις περί ευρώ και δραχμής, περί αξιοποίησης των τραπεζικών καταθέσεων κ.α. τέτοια;
Η αριστερά έχει ένα στοίχημα: να ωριμάσει με ταχύτητα. Να
αντιληφθεί την ανάγκη για σαφήνεια, αλλά και πρακτικές προοδευτικές
λύσεις. Η πολυγλωσσία και οι ανάγκες διατήρησης εσωτερικών ισορροπιών,
αποτελούν αδύναμα σημεία της. Αδυναμίες που δεν θα πρέπει να
εξετάζονται με κακοπροαίρετους μεγεθυντικούς φακούς. Διότι το κύριο
είναι ότι η αριστερά βρίσκεται σε εκείνο το κύμα που διαμορφώνεται σε
όλο τον δυτικό κόσμο το οποίο προωθεί διαφορετικές λύσεις στην Κρίση.
Λύσεις ανάπτυξης και κοινωνικά δίκαιες. Και αυτό είναι το κύριο.
Και για τη δραχμή;
Ως προς την δραχμή, εκεί μας οδηγούν εκείνοι που το 1962 έλεγαν
ότι «λαέ θα σου πάρουν την δραχμή» και σήμερα λένε «θα σου πάρουν το
Ευρώ». Που τότε κινδυνολογούσαν λέγοντας «θα σε βγάλουν από τη δραχμή»
και τώρα λένε «σε πάνε στη δραχμή». Νομίζω ότι όταν μετά 50 χρόνια λένε
τα ίδια σε παραλλαγές, δείχνουν φτώχια στρατηγικής σκέψης. Εν τέλει, η
δική τους αδιέξοδη πολιτική οδηγεί σε καταστροφή και στη δραχμή!
Ορισμένοι κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ -Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο,
στον οποίο συμμετέχετε, ότι με όλα αυτά που τάζει στο πρόγραμμά του
(προσλήψεις, κρατικοποιήσεις κ.α.) δίνει μια νεότερη εκδοχή του… λεφτά
υπάρχουν;
Καταρχάς να είμαι σαφής: Δεν συμμετέχω στο σχήμα που αναφέρατε,
ούτε στον Σύριζα, είτε ως μέλος, είτε ως σύμβουλος. Παραμένω σε έναν
χώρο που τον ονομάζουμε εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ως χώρο της
κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, του πατριωτισμού, της
ρεαλιστικής ανάπτυξης. Από το φθινόπωρο θα δείτε την δύναμη αυτού του
ρεύματος.
Πιο ειδικά, ως προς τα οικονομικά –κοινωνικά βρισκόμαστε κοντά
στην υπάρχουσα αριστερά, αλλά με ένα περισσότερο ρεαλιστικό πνεύμα
πρακτικών λύσεων. Δεν ταυτιζόμαστε μαζί της. Στα άλλα έχουμε
διαφορετικές προσεγγίσεις. Δείτε το ίδιο το ελάχιστο πρόγραμμα 5
σημείων που παρουσίασε ο Σύριζα. Ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα για
δημοκρατική οικονομική πολιτική, δεν συμφωνώ σε όλα, αλλά η κύρια
επιλογή του για μια άλλη πορεία είναι υποστηρικτέα. Δεν είναι, όμως,
ένα συνολικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Δεν θέτει το κεντρικό ζήτημα της
κυριαρχίας της χώρας. Δεν λέει τίποτα για την εξωτερική πολιτική και τα
εθνικά θέματα. Και αυτό σε εποχή παγκοσμιοποίησης και κρίσης είναι ένα
έλλειμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου