Τελείωσε ο δικομματισμός, θα αναφωνήσουμε: «να τον πετιέται»!

Του Αντώνη Δελατόλα

Τα παπαγαλάκια του Σόιμπλε

Τι έχει συμβεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εκλογές του Μαΐου, εμφανίζεται να διεκδικεί να βγει πρώτο κόμμα στην επόμενη αναμέτρηση;

Μήπως ξεκαθάρισε τις ασάφειες στο οικονομικό του πρόγραμμα;

Μήπως ξεπετάχτηκαν πέντ’ - έξι «Τσιπράκια» και ενισχύθηκε η επικοινωνιακή του παρουσία;

Μήπως μελέτησαν οι πολίτες το πρόγραμμά του και αναφώνησαν: «εδώ είναι το ευτυχές μέλλον!»;

Τίποτε από όλα αυτά...

Νομίζω ότι η δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται σε συγκεκριμένους λόγους και πιστώνεται στον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν οι... αντίπαλοί του.

Εκτός από την παρουσία του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα – επικοινωνιακός, φρέσκο, άφθαρτο πρόσωπο, διαβασμένος, με πέρασμα στη νέα γενιά –, υπάρχουν στον προγραμματικό του λόγο θέσεις που, αν εφαρμοστούν, είναι πολύ πιθανόν να ανατάξουν μια κοινωνία που κυριολεκτικά είναι σε κώμα εξαιτίας της εφαρμογής του μνημονίου από τα δύο κόμματα.

Υπάρχουν και μερικά άλλα που εξηγούν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τερματίσει πρώτος στην προεκλογική κούρσα:

Είναι η έλλειψη αξιοπιστίας των ηγεσιών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ – και ορισμένων άλλων κομμάτων, πλην της ΔΗΜΑΡ –, οι οποίες υποστηρίζουν θέσεις που δεν φρόντισαν να εφαρμόσουν όταν διαχειρίστηκαν την εξουσία και εφάρμοσαν το μνημόνιο.

Όταν δηλώνουν τώρα ότι χρειάζονται αλλαγές, ενώ δήλωναν πως έκαναν την καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση.

Όταν εμφανίστηκαν αλαζονικές συμπεριφορές απέναντι σε όσους διατύπωναν διαφορετικό λόγο για το μνημόνιο, ζητώντας την ακύρωσή του, τη μετατροπή του, την επαναδιαπραγμάτευσή του ή όπως αλλιώς θέλετε να το πούμε.

Ακόμα, τώρα ανακαλύπτουν την ανάγκη για συμμαχίες, «Ευρωπαϊκά Μέτωπα» (Ν.Δ. - Μπακογιάννη) ή όταν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μιλάει για την Κεντροαριστερά.

Τώρα δεν τους πιστεύει κανείς και δεν έχουν… όσους χρειάζονται στις κάλπες για να πετύχουν τον στόχο τους.

Ένας δεύτερος λόγος είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ορισμένα ΜΜΕ – κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες – όλο αυτό το διάστημα.

Εμπάθεια, στημένα παιχνίδια με τέτοιες ερωτήσεις που λες και τους δίνει χαρτάκι ο Σόιμπλε, άθλια προπαγάνδα, φτηνές επιθέσεις, φερέφωνα των οικονομικών συμφερόντων και της τρόικας, καταστροφολογία, η οποία κάνει πολύ περισσότερη ζημιά στην οικονομία απ’ ό,τι μια κοτσάνα που θα πετάξει ο Γλέζος ή ο Στρατούλης!

Σχεδόν σύσσωμος ο Τύπος εναντίον τού «αντιευρωπαϊστή» Τσίπρα, τον οποίο ήθελαν να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Τότε, θα ήταν ευρωπαϊστής!

Για το μπαράζ δηλώσεων Ευρωπαίων αξιωματούχων, τι να πει κανείς! Έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ωμής παρέμβασης στα εσωτερικά μιας χώρας, πετώντας στα σκουπίδια κάθε έννοια ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, χωρίς να ενοχλεί τους ευρωπαϊστές που ασκούν κριτική στον Τσίπρα, που τολμά το παλιόπαιδο να τους χρεώνει με πολιτικές σκοπιμότητες.

Θέλετε και άλλα;

Αν συνεχίσουν έτσι, βλέπω αυτοδυναμία και θα… αποσυντονιστούμε!

Αφού είπαμε, τελείωσε ο δικομματισμός, θα αναφωνήσουμε: «να τον πετιέται»!

Ήμαρτον δηλαδή...