Οι έννοιες που σηματοδοτούνται από τους όρους αυτούς, είναι η κατάργηση των εθνικών κρατών είτε από τα πάνω κι απ’ έξω, μέσα δηλαδή από την απελευθέρωση των αγορών και των επικοινωνιών που καταλύουν τα σύνορα. Είτε από τα κάτω κι από τα μέσα: Με τη μαζική εισροή μεταναστών που αλλοιώνουν την εθνική σύνθεση των κοινωνιών και δημιουργούν πολύ-πολιτισμικά σύνολα στη θέση τους. Οπότε οι συλλογικές ταυτότητες ισοπεδώνονται και τη θέση τους παίρνουν ατομο-κεντρικές κοινωνίες, όπου μετράνε ατομικά προτάγματα δικαιωμάτων και οικονομικής αποδοτικότητας, όχι συλλογικά προτάγματα ελευθεριών και φαντασιακής συγκρότησης.
Το θεωρητικό σχήμα που αναδεικνύεται πίσω από τέτοιους παραπλανητικούς όρους και τέτοιες λανθασμένες έννοιες είναι πώς η εξέλιξη είναι«μονόδρομος»...
Η παγκοσμιοποίηση περιθωριοποιεί και μεταλλάσσει τις εθνικές κοινωνίες, οι εθνικές εξουσίες υποβαθμίζονται, οι εθνικές ταυτότητες βαθμιαία εξαφανίζονται, τα ατομικά δικαιώματα αποσυνθέτουν τα συλλογικά προτάγματα.
Συνεπώς, γι’ αυτούς που ασπάζονται την πολιτική ορθότητα, «πρόοδος» είναι η επίσπευση αυτής της διαδικασίας, η εθελούσια προσχώρηση όλων των κοινωνιών σε ένα κόσμο χωρίς εθνικά κράτη, χωρίς πατρίδες, χωρίς ιδεολογία, χωρίς επί μέρους συλλογικότητες, χωρίς συλλογικούς αυτό-προσδιορισμούς.
- Είναι ένας κόσμος που ευαγγελίζεται την «παγκόσμια διακυβέρνηση», αλλά πραγματώνει την παγκόσμια Αυτοκρατορία.
- Ένας κόσμος που ευαγγελίζεται την αδελφοσύνη των ανθρώπων, αλλά πραγματώνει την υποταγή των λαών.
- Ένας κόσμος που ευαγγελίζεται την απελευθέρωση των συνειδήσεων από «προκαταλήψεις» – εθνικές και θρησκευτικές – αλλά πραγματώνει την ισοπέδωση των πολιτισμών.
- Ένας κόσμος που ευαγγελίζεται την παντοτινή Ειρήνη, αλλά φέρνει την αμφίβολη Ειρήνη της Υποταγής και οδηγεί στη βέβαιη έκρηξη των υποταγμένων και τον «Πόλεμο πάντων κατά Πάντων».
Σύμφωνα με τα δόγματα της «Πολιτικής Ορθότητας», όποιος αντιστέκεται σε αυτή τη μονοδιάστατη έννοια της «προόδου», σε αυτό το μονόδρομο προς την «πρόοδο», σε αυτή τη «μοναδική αλήθεια» για τα πεπρωμένα του ανθρώπου, είναι αθεράπευτα «συντηρητικός», επικίνδυνα «αντιδραστικός».
Και σε αυτή τα δόγματα συνέκλιναν, για να είμαστε ειλικρινείς, τόσο παλαιοί εκπρόσωποι της Αριστερής «μοναδικής αλήθειας», όσο και νεοπαγείς εκπρόσωποι της «νεοφιλελεύθερης αποκάλυψης».
Κι έγινε μια διπλή «μετάλλαξη»: Παλαιοί αριστεροί μετέτρεψαν το Διεθνισμό της Αριστεράς, που ήταν αλληλεγγύη μεταξύ λαών και τάξεων που πάλευαν για την Απελευθέρωσή τους πέρα από εθνικούς διαχωρισμούς, σε ισοπέδωση της πολιτισμικής ιδιο-προσωπείας όλων των λαών.
Ενώ νεοπαγείς υπέρ-φιλελεύθεροι μετέτρεψαν την ελευθερία όλων των κοινωνιών να αξιοποιήσουν τα «συγκριτικά του πλεονεκτήματα» και να αυξήσουν τον πλούτο και την ευημερία τους, σε ελευθερία διακίνησης κερδοσκοπικών κεφαλαίων που διέλυε τον παραγωγικό μηχανισμό κάθε τοπικής οικονομίας.
Οι μεταλλαγμένοι Αριστεροί μετέτρεψαν το διεθνισμό της απελευθέρωσης των λαών σε παγκοσμιοποίηση υποταγής των εθνών. Και οι μεταλλαγμένοι νεοφιλελεύθεροι μετέτρεψαν την ελευθερία της επιχειρηματικότητας σε ασυδοσία της κερδοσκοπίας. Κι από τον «Πλούτο των Εθνών» που ύμνησε κάποτε ο Άνταμ Σμίθ, κατέληξαν, χωρίς να το πολύ-καταλάβουν, στη διάλυση των εθνών.
Αυτή η σύγκλιση – και η σύμπλευση – μεταλλαγμένων Αριστερών και μεταλλαγμένων νεοφιλελεύθερων, δημιούργησε ένα τείχος «πολιτικής ορθότητας» πάνω στο οποίο προσέκρουε κάθε απόπειρα κριτικής σκέψης, κάθε πολιτική πέρα από «μονόδρομους» που εξελίσσονταν ταχύτατα σε μείζονα κοινωνικά αδιέξοδα.
Ποιος τα έλεγε αυτά; Κανείς άλλος από τον Αντώνη Σαμαρά, τον Απρίλιο του 2009, στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Κοτζιά: «Πολιτικό σύστημα και Ταυτότητα»
http://www.antinews.gr/2009/04/07/5895/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου