Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή όνειρα θερινής νυκτός;

Το σκληρό και μάλλον κοντόφθαλμο παιχνίδι «πόκερ» που παίχτηκε το τελευταίο διήμερο στις συνόδους του Eurogroup και του Ecofin, στις Βρυξέλλες, έφερε στην επιφάνεια ορισμένες πολύ απλές αλήθειες.
Πρώτον, το προφανές, ήτοι ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με δηλώσεις.
Έχουμε περάσει προ πολλού αυτόν τον κάβο και πλέον πλέουμε σε άλλα νερά.
Άρα, η στείρα επανάληψη του τσιτάτου περί παροχής πολιτικής στήριξης δεν βοηθά σε τίποτε.
Δεύτερον, ότι η επιθυμία της Ελλάδας να δανείζεται σε τιμές Πορτογαλίας είναι και θα παραμείνει «όνειρο θερινής νυκτός», τουλάχιστον όσο κατέχουμε τα σκήπτρα παγκοσμίως στη σχέση χρέους προς ΑΕΠ.
Μπορεί οι short θέσεις στα ελληνικά ομόλογα σιγά-σιγά να κλείνουν, με όλη αυτήν την κινητικότητα και το ενδεχόμενο επίτευξης κάποιας μεσοβέζικης λύσης στο «ελληνικό ζήτημα» να είναι ορατό, αλλά δεν... ανοίγουν και long-only θέσεις, καθώς οι απανταχού επενδυτές συνεχίζουν να μας βλέπουν με τηλεσκόπιο, αν και όποτε πέσει η ματιά τους προς τα εδώ…
Τρίτον, ότι στο ελληνικό παρασκηνιακό αίτημα περί ευρωπαϊκής εγγύησης του χρέους οι φίλτατοι εταίροι μας απαντούν «όχι», με πρώτους τους Γερμανούς βεβαίως, και αντιπροτείνουν «δανεισμό σε διμερή βάση με υψηλά spreads και αν σας αρέσει…».

Άρα;
Η μόνη λογική και συνάμα θαρραλέα απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι «λύσε το θέμα μόνος σου». Κάν' το όμως γρήγορα και αποτελεσματικά.
Πρώτον, «φάε μια ήττα» που δεν μπορείς να αποφύγεις και «ρολάρισε» το χρέος των 22 - 23 δισ. ευρώ που εκπνέει το επόμενο δίμηνο, αντλώντας κεφάλαια με επιτόκια της τάξης του 5,9% - 6,3%.
Έχεις δείξει ότι μπορείς να το κάνεις, με την πρόσφατη άντληση των 5 δισ. ευρώ, και είναι βέβαιο ότι είναι έργο που μπορεί να παιχτεί ξανά με την ίδια «επιτυχία».
Τη ζημιά του 1,5 δισ. που συνεπάγεται η πράξη αυτή μέσω των αυξημένων spreads θα μπορούσες ίσως να την αποφύγεις αν είχες πάρει τα μέτρα από τον Νοέμβριο, αλλά, ως γνωστόν, αυτό δεν έγινε.
Τώρα θα τα πληρώσεις. Για την ακρίβεια, θα τα πληρώσουμε.
Δεύτερον, ας μαζέψουμε ό,τι μαζεύεται.
Με το φορολογικό νομοσχέδιο ας μη δοθεί ακόμη μία φορά «άφεση αμαρτιών» σε γιατρούς, δικηγόρους, ελεύθερους επαγγελματίες, επιχειρηματίες ή σε όποιον άλλον φοροδιαφεύγει.
Ας ισχύσει ο ΦΠΑ για όλους. Ακόμη και για τους γιατρούς, μολονότι δεν το προβλέπει η κοινοτική οδηγία. Ας ισχύσει για τις τραπεζικές εργασίες, τις ασφαλιστικές εργασίες, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, τους συμβολαιογράφους και βέβαια για τους δικηγόρους.
Να ισχύσει δε σε μηνιαία βάση και όχι με απόδοση κάθε τρίμηνο, όπως τώρα. Γιατί δηλαδή δεν γίνεται αυτό; Επειδή ορισμένοι φωνάζουν ότι δεν μπορούν να πηγαίνουν στην εφορία ή στην τράπεζα μία φορά τον μήνα; Το κινητό ή τα κοινόχρηστα γιατί τα πληρώνουν άπαξ μηνιαίως;
Σε αυτήν τη «φοροεισπρακτική» προσπάθεια δε, η οποία θα οδηγήσει και σε αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, καλό θα ήταν να χρησιμοποιηθούν και αυτοί που ξέρουν να μαζεύουν φόρους και ας ανήκουν στο λεγόμενο «παλαιό ΠΑΣΟΚ». Αυτοί δεν μας έβαλαν στην ΟΝΕ και στο ευρώ;
Τρίτον, ας γίνουν επιτέλους οι πραγματικές περικοπές. Όχι οι εύκολες που αποφασίστηκαν μέσα σε τρία λεπτά, του τύπου «ας κόψουμε το 30% των επιδομάτων» κ.λπ., αλλά αυτές που αφορούν στην εξάλειψη της σπατάλης στον δημόσιο τομέα, στα νοσοκομεία, στα φάρμακα και όπου αλλού ξοδεύεται αλόγιστα το χρήμα του φορολογουμένου. 
Και αφού γίνουν όλα αυτά, τότε, με το κεφάλι ψηλά και μακριά από συμπλέγματα υστεροφημιών και άλλων συναφών, ας οδεύσουμε στο ΔΝΤ και ας πάρουμε και 50 δισ. ευρώ. Διότι στην πραγματικότητα τόσα χρειαζόμαστε και όχι τα 25 δισ. ευρώ που κουβεντιάζουμε με τους Ευρωπαίους…
Αν τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων διατηρούνται σήμερα σε υψηλά επίπεδα, αυτό γίνεται διότι κάποιοι ποντάρουν στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας.
Ακόμη και εάν υπήρχε κάποια «φόρμουλα» για την εξάλειψη 100 - 150 μονάδων βάσης από το spread, που λέει και ο φίλτατος και γείτονας «Dr. Money», ώστε να αντλήσουμε τώρα φθηνά τα 23 δισ. ευρώ, την επόμενη φορά, για παράδειγμα το φθινόπωρο, οι αγορές θα μας περίμεναν «με το ντουφέκι».
του Ν.Γ. Δρόσου