Δεν πιστεύω ότι η ανεργία το Δεκέμβρη που μας πέρασε ήταν μόνο10,2%, δηλαδή μόλις 1,3% πάνω από το 2008. Δεν γνωρίζω πώς βγαίνουν αυτά τα στοιχεία από την ΕΣΥΕ, γνωρίζω ότι το «παρατηρητήριο για την απασχόληση» έχει πάψει να λειτουργεί στην Ελλάδα από τα τέλη του περασμένου χρόνου (!) και έτσι για φέτος δεν θα έχουμε καθόλου στοιχεία για να ξέρουμε πού βαδίζουμε, παρά μόνο τον αριθμό των εγγεγραμμένων του ΟΑΕΕ που φυσικά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική κατάσταση.
Αυτό που αντιλαμβάνεται κάθε ελληνική οικογένεια, είναι ότι κάθε σπίτι μετρά τουλάχιστον ένα άνεργο σε παραγωγική ηλικία. Σκεφτείτε λοιπόν τι θα σημάνει εάν το πλασματικό (κατά τη γνώμη μου) αυτό 10,2%, φτάσει το 15% φέτος όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές της Deutsche Bank και θα κινηθεί ανοδικά στο 20% το 2012, για να παρουσιάσει τάση αποκλιμάκωσης το 2013...
Διαβάζω την ανάλυση και ήδη τρελαίνομαι.
Οι ίδιοι αναλυτές, από αυτά που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας, αναφέρουν πως είναι πιθανό το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής που θα προκληθεί από τη μείωση της παραγωγής, να ξεπεράσει κατά πολύ τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης, εξέλιξη που θα πλήξει και την αγορά εργασίας.
Την ίδια άποψη διατύπωσε σαφέστατα και ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Σταϊκούρας, κατά τη συνάντηση της αντιπροσωπείας του κόμματος με επικεφαλής τον κ. Σαμαρά και του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων κ. Δασκαλάκη.
Ότι τα "νούμερα" της κυβέρνησης για το Πρόγραμμα Σταθερότητας, ήδη δεν βγαίνουν...
Δηλαδή, θα χρειαστούν και άλλα μέτρα!
«Η πρόκληση σήμερα είναι να μη μείνουμε απλώς στην άμυνα», τονίζουν στην ανακοίνωσή τους οι Οικολόγοι προτείνοντας «να υπάρξει άμεση κάθαρση του πολιτικού κόσμου και εξυγίανση των δημοσίων υπηρεσιών.
Μόνο σε μια τέτοια βάση μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή, ώστε στην συνέχεια «να βάλει και η κοινωνία και την δική της πλάτη».
Και το αναφέρω αυτό, διότι μπορεί μεν να πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε ότι χτυπώντας τους δημοσίους υπαλλήλους, σκάβουμε το «λάκκο» μας ως εργαζόμενοι για τη συνολική κατάργηση κατακτήσεων δεκαετιών, αλλά ταυτόχρονα, δεν μπορώ να ακούω κόμματα και συνδικαλιστές της αντιπολίτευσης να υπερασπίζονται και αιτήματα αιφνιδίως ξεβολεμένων δημοσίων υπαλλήλων. Πράγματι απαιτείται εξυγίανση των δημοσίων υπηρεσιών και ήρθε η ώρα να γίνει τώρα.
Όχι αύριο.
Μια Ελληνίδα που γνωρίζει καλά την Ελλάδα αλλά έχει διατελέσει και μέλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η οικονομολόγος Μιράντα Ξαφά σχολίαζε ότι
«πρέπει να κάνουμε έναν σαφή διαχωρισμό μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Aυτός που νοσεί είναι ο δημόσιος τομέας, που έχει υπεράριθμο προσωπικό, ενώ μισθοί, συντάξεις και προνόμια είναι μεγαλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα παρά το γεγονός ότι η παραγωγικότητα είναι σαφώς χαμηλότερη.
Έχουμε περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους από το Hνωμένο Bασίλειο.
Eπιπλέον, έχουμε 52 ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις που λειτουργούν με γνώμονα το συμφέρον των υπαλλήλων και όχι των καταναλωτών ή των φορολογουμένων, που τελικά πληρώνουν τον λογαριασμό»...
Έχει μεν χίλια δίκαια o καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου Ξενοφώντας Κοντιάδης που σε άρθρο του υποστηρίζει ότι η επίκληση της κρίσης, κινδυνεύει να μετατραπεί σε «μηχανισμό νομιμοποίησης πολιτικών επιλογών που δεν συνάδουν ούτε με τις προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης, ούτε καν με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες εγγυήσεις του κοινωνικού κράτους δικαίου», αλλά η εξυγίανση του Δημοσίου, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.Πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους, ότι στην κοινωνία υπάρχει συνευθύνη.
Για παράδειγμα, θα αναφέρω κάτι που μου προκάλεσε εξαιρετικά αρνητική εντύπωση και νομίζω ότι ο κάθε υπεύθυνος εργαζόμενος θα όφειλε να αντιμετωπίσει, σε οποιαδήποτε δουλειά του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα και εάν δούλευε.
Το γεγονός ότι κάποιοι δεν το έκαναν κρυπτόμενοι πίσω από τη γνωστή ρήση ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» και ότι εάν πας να κάνεις κάτι σωστό θα βρεις και το μπελά σου, ζημίωσαν και ζημιώνουν κάθε μέρα το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή όλους εμάς και τα παιδιά τους αύριο.
Και εξηγούμαι:
Μας επιβλήθηκε πρόστιμο από την Ε.Ε για μη συμμόρφωση στην εντολή της να βάλουμε μια πινακίδα στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» που να λέει ότι το έργο έγινε με τη συγχρηματοδότησή της, ύψους 250 εκατ. ευρώ.Την αυτονόητη υποχρέωσή μας δηλαδή.
Το είδαν οι «εταίροι» μας στην Ε.Ε , μας ζήτησαν έστω και κατόπιν εορτής να συμμορφωθούμε και να βάλουμε την πινακίδα, αλλά εμείς περί άλλων τυρβάζαμε!
Έτσι μας έριξαν για τιμωρία ένα πρόστιμο ...4,8 εκατ. ευρώ και μας ζήτησαν να της επιστρέψουμε άλλα 12,7 εκατ. για έργα με τα οποία δεν συμφωνούσαν μαζί μας (γιατί εξάλλου ο ενοχλημένος πάντα ψάχνει για αντίποινα) και κάπως έτσι χάσαμε 17,5 εκατ. χρήματα του ελληνικού Δημοσίου!
Και ερωτώ:
Υποθέτουμε ότι υπήρχαν κάποιοι ανεγκέφαλοι πολιτικοί παράγοντες του υπουργείου μέχρι πρότινος, που ή ήταν πολύ ...απασχολημένοι για να εγκρίνουν τη δαπάνη που ζητούσαν οι υπηρεσίες για να παραγγείλουν μια πινακίδα (!), ή το χειρότερο, από βλακεία δεν ήθελαν να αναφέρεται ότι το έργο ήταν συγχρηματοδοτούμενο, για να φαίνεται ότι είναι όλο δική τους ...προσφορά.Από την άλλη, δεν υπήρξε ούτε ένας υπάλληλος που να ευαισθητοποιηθεί και να πει «θα φτιάξουμε την πινακίδα και όποιος τολμήσει να μας απορρίψει τη δαπάνη κατόπιν εορτής, ας πάρει την ευθύνη επάνω του να πληρώσει το πρόστιμο όταν θα μας επιβληθεί». Θα μου πείτε, αφελής η ερώτηση για το ελληνικό Δημόσιο.
Εγώ πάντως ξέρω ότι όποιος τιμά τη δουλειά του και πονά τα λεφτά που παίρνει , έρανο θα έκανε μεταξύ των συναδέλφων και θα έβρισκε τα λεφτά να πληρώσει μια πινακίδα για να μη χρεωθεί η Ελλάδα, δηλαδή όλοι μας, στο τζάμπα 17,5 εκατομμύρια! Αυτός ο ωχαδερφισμός, τώρα που όλοι μαζί πνιγόμαστε εάν αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα από εργαζόμενους, συνδικαλιστές και κόμματα, μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό αντεπιχείρημα στην κυβερνητική λαίλαπα ενάντια στις εργασιακές κατακτήσεις.
Αλλιώς, οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι φορείς, δίνουν δικαίωμα ισχυρό στην κυβέρνηση να μιλά για την αναγκαιότητα να καταστεί κραυγαλέα ασυνεπής απέναντι στις προεκλογικές της δεσμεύσεις.
Γιατί το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις.
Εμείς έχουμε χάσει προ πολλού τη μια όψη και τώρα χάνουμε και το νόμισμα!
Υπογραφή:Αθανασία Μπαξεβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου