Συλλογή από ημιμαθείς, με ιδεοληψίες και απόψεις, χωρίς αίσθηση ούτε των αγορών ούτε του τι σημαίνει διαχείριση κρίσης, αλλά μάστορες στην διαχείριση εντυπώσεων για τον κατευνασμό (λέγε με ήπια καταστολή των αντιδράσεων) του κόσμου.
Όσον αφορά την διαχείριση κρίσης περιφέρουμε το σαρκίον μας με τα ηλίθια χαμόγελα και, αργότερα, το λουκ της σοβαρότητας.
Προσπαθούμε να ξαναπουλήσουμε το μεταχειρισμένο αυτοκίνητο σε περίοδο που κανείς δεν θέλει μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, ποτέ, μεταπολεμικά, δεν πρέπει να έχει υπάρξει τέτοιο προηγούμενο εξευτελισμού χώρας του δήθεν δυτικου κόσμου.
Το να υπάρξει διμερής χρηματοδότηση (κοινώς να μας δανείσει ή να εγγυηθεί για το δάνειό μας) άλλη χώρα, το θεωρώ απίθανο, και μόνο η …Τουρκία θα είχε ενδιαφέρον να το κάνει. Αναχρηματοδοτήσεις έχουν νόημα όταν υπάρχει βιώσιμη προοπτική αποπληρωμής, μετά από την “μεταβατική κρίση”. Εδώ, δεν έχουμε “μεταβατική” κρίση, εκτός αν περιμένουμε από τους πακιστανούς και τους αλβανούς να δημιουργήσουν ΑΕΠ, ή από την Μπιρμπίλη να το πετύχει επιδοτώντας ΤΕΡΝΕΣ κλπ με τετραπλασιασμένη τιμή ρεύματος!
Από την στιγμή που μπήκαν στην λογική της φορομπηξίας, και της σοσιαλιστικής ανακατανομής και συντηρησης του “τίποτα”, εγώ ....
πιστέυω ότι έχουμε τελειώσει, και η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων είναι αναγκαστική μετανάστευση προς τα έξω, ή εσωτερική μετανάστευση στο στατους κβο άντε, δηλαδή να πάνε οι άεργοι στα χωριά τους να φυτεύουν φασόλια. (Θα ήθελα να δω τους άχρηστους στον Δήμο μου να πηγαίνουν στα χωριά τους… αλλά και αυτό χλωμό, πρέπει να πεινάσουν πρώτα, και μετά — αν δεν αρχίσουν επίσημα πλιάτσικα)
Όσο για “αναπτυξιακό” σκεπτικό των χαχόλων:
Επίπεδο ηλιθίων κολχόζ… που ποτέ τους δεν έχουν εργαστεί για να καταλαβάινουν τι κάνουν.
Λεπτομέρειες προσεχώς.