Η αλήθεια δεν κοιμάται ποτέ

Του Γιώργου Σαρρή


Κάθε πρωί γιά να κερδίσω το ψωμί μου
Στο παζάρι κατεβαίνω που αγοράζουν τα ψέμματα
Όλος ελπίδα
Τη θέση μου παίρνω ανάμεσα στους πουλητές
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Και ξαφνικά το μιντιακό σύμπαν γέμισε φάτσες που θέλουν να μου πουν την αλήθεια!
Και να η αλήθεια κουρέλι να περνάει απο χέρι σε χέρι και να σέρνεται μπροστά μας μόνο και μόνο γιατί έφτασε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός, μετά το κραιπαλικό γλέντι που προηγήθηκε (και από τους δύο).
Ε φτάνει,αρκετά...
Αφήστε την αλήθεια στην ησυχία της !
Η αλήθεια δεν είναι η τσούλα που σέρνεται από στόμα σε στόμα μπροστά στους φακούς και τα φώτα.
Δεν είναι η πόρνη που "σπρώχνετε" ο ένας στον άλλο πάνω στα γιώτ των "επώνυμων' φίλων σας.
Είναι μιά ουσία μυστική, σκοτεινή,που κρύβεται καλά μέσα στη νύχτα μην τυχόν την πάρει κανα μάτι βρώμικο,θολό σαν το δικό σας.
Κυκλοφορεί σε δρόμους μυστικούς και παράξενους,που έχετε πια ξεχάσει κατα που πέφτουν.
Στέλνει μηνύματα γραμμένα με λευκό,γι αυτό και δεν μπορείτε να τα διαβάσετε.
Η αλήθεια είναι απλή.Τόσο απλή που δε χωράει στα μπουκωμένα με λόγια στόματα.Είναι ακριβή.Τόσο ακριβή που δεν πουλιέται φτηνά στά πρωινάδικα,στα κουτσομπολάδικα και στα δελτία των 8.
Η αλήθεια δεν ενδιαφέρεται για το τώρα που δεν κρατάει ούτε 1 δέκατο του δευτερολέπτου,αλλά για το τώρα το παντοτινό που στέκεται σα γέφυρα ανάμεσα στο πριν , το μετά και το πάντα..Δέν τραπεζώνεται στις λαμπερές,θλιβερές δεξιώσεις που συχνάζετε.Δεν κάνει κοσμικές διακοπές, ούτε ακούει mainstream μουσικές του τίποτα.
Βαρέθηκε,κουράστηκε,αηδίασε...
Τα παράθυρα της κοιτάζουν αλλού.Εκεί που ο πόνος δε φοβάται να βγεί στη φόρα.Εκεί που τα κουρέλια δείχνουν μετάξια πάνω στα κοκαλιάρικα κορμάκια των παιδιών στις φτωχογειτονιές του κόσμου.Εκεί που κάποιοι τολμούν ακόμη να ονειρεύονται έναν κόσμο αλλιώτικο.
.."οι ονειροπόλοι στέκονται στην άκρη γιατί από κει θα περάσει..." αχ βρε Τάσο Λειβαδίτη!
Η αλήθεια δεν αφήνει ίχνη.Είναι όμως η μουσική που θ' ακούσεις αν καταφέρεις να σωπάσεις το βουητό.
Ζει εκεί που υπάρχουν ακόμα πλατείες -της καρδιάς και της ψυχής έστω-που βγαίνουν οι φίλοι τα βράδια και πίνοντας ένα ποτήρι, δίνουν λογαριασμό για τις πράξεις τους αντρίκια ο ένας στον άλλο, χωρίς να κρύβονται μες στο απρόσωπο διαμέρισμα στον καναπέ,μπροστά στην TV.
Η αλήθεια δεν αγκαλιάζεται με την υποκρισία στους διαδρόμους των συνεδρίων και των διασκέψεων.Δεν γοητεύεται ούτε λίγο απ'τη μυρωδιά και το χρώμα του χρήματος.Δεν σκορπάει τα φύλλα της πάνω σε χώματα στεγνά,άβροχα κι απότιστα από ελπίδα πραγματική κι από στροφές αδοκίμαστες.Κι όταν οι ήλιοι των νέων οραμάτων σκοτεινιάζουν χάνεται,φεύγει...γι αλλού.
Κρύβεται μέσα στις βραδινές περιπλανήσεις των ρομαντικών και των ονειροπόλων.
Μέσα στα ανυποψίαστα μάτια των παιδιών.
Στα άσκοπα πήγαινε= έλα των τρελών.
Στα γυρισμένα μανίκια αυτών που δεν το βάζουν κάτω.
Στις αναμένες λάμπες πάνω απ'το τραπέζι των πεισματάρηδων που ξενυχτάνε κι επιμένουν.
Στα κρεμασμένα σακκάκια της ουτοπίας στο βάθος της ντουλάπας.
Στο μετέωρο βήμα αυτών που απλώνουν το πόδι στο χάος πιστεύοντας χωρίς καμμιά αμφιβολία πως θα πετάξουν!
Η αλήθεια είναι μιά γυναίκα γλυκιά,μαγική μα παράξενη και σκληρή μαζί...κι όποιος την πειράξει θα την βρεί μπροστά του.Δεν εκδικείται,δεν ξέρει καν τι θα πει αυτή η λέξη.Απλά είναι καθρέφτης που στέλνει πίσω ότι του στέλνεις.Φώς στο φώς ,σκοτάδι στο σκοτάδι,φωτιά στη φωτιά.
Η αλήθεια δεν κοιμάται ποτέ,μόνο περιμένει.Είναι σκυλί πιστό που πετάγεται μόλις ακούσει το βήμα σου.Αρκεί να σηκωθείς και θα σηκωθεί πλάι σου.Αρκεί να ανοίξεις την πόρτα και θα είναι εκεί, πίσω σου.Αρκεί να βγεις στο δρόμο και θα τρέξει μαζί σου τρελή από χαρά.Στο δικό σου δρόμο όμως .Στο δικο σου όνειρο...