Ο πρώην γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ, Νίκος Καραχάλιος, θεωρεί ότι «η διαφορά των 4,5 μονάδων είναι αναστρέψιμη, ειδικά σε εκλογές 2 γύρων». Προϋπόθεση γι αυτό είναι η ΝΔ να προσαρμόσει στην ελληνική πραγματικότητα την ατζέντα της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς για να υποχρεώσει έτσι το ΠΑΣΟΚ και την Κεντροαριστερά να παίξουν στο γήπεδο της πραγματικής πολιτικής:
Το 2004 πήγαμε στις εκλογές με τη στρατηγική του «μεσαίου χώρου». Στο 6ο Συνέδριο της ίδιας χρονιάς υιοθετήσαμε ομόφωνα την αντίληψη του «Σύγχρονου Κοινωνικού Κέντρου» που μας οδήγησε στις εκλογές του 2007. Στο 7ο Συνέδριο κάποιο από εμάς μίλησαν για «το τέλος των κύκλων» και την απαίτηση για ένα πιο δυναμικό πολιτικό λόγο με περισσότερες «γωνίες» που θα βασίζεται στη δράση και όχι στην αδράνεια. Στην πολιτική πρωτοβουλιών και όχι στην παθητικότητα. Στην πίστη ότι εμείς που κυβερνάμε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και όχι στην μοιρολατρία που μας καθίστα έρμαιο των όποιων εξελίξεων και τυχαίων κρίσεων.
Η νέα αυτή στρατηγική της «Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς» δεν ήταν μόνο ελληνικό ζητούμενο. Ήταν απαίτηση σε όλη την Ήπειρό μας και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα τη διαμόρφωσε το 2008-2009 και την έκανε πράξη στις πρόσφατες Ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα; Νίκες σε 25 από τις 27 χώρες! Μοναδικές εξαιρέσεις η Ελλάδα και .. η Μάλτα…
Αυτό το καλοκαίρι η Ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά έχασε τη μεγάλη της ευκαιρία. Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αναζήτηση νέας ταυτότητας. Η ανάπτυξη σημειώνει αρνητικά πρόσημα. Η ανεργία αυξάνεται και το κράτος φαντάζει ως ο μοναδικός σωτήρας στην οικονομική κρίση. Και όμως σε 20 από 27 χώρες της ΕΕ κυριαρχούν Κεντροδεξιές Κυβερνήσεις. Περιλαμβάνουν τον Nicola Sarkozy στη Γαλλία, την Angela Merkel στη Γερμανία και τον Silvio Berlusconi στην Ιταλία. Ακόμη και στην Βρετανία βρίσκονται ante portas. Προηγούνται 15 μονάδες του Εργατικού Gordon Brown και η επάνοδός τους στην εξουσία είναι ζήτημα χρόνου. Φαίνεται λοιπόν είτε ότι η Κεντροαριστερά έπεσε θύμα της επιτυχίας της, είτε ότι απέτυχε να την καρπωθεί.
Στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που έγινε πρόσφατα στην Αθήνα, υπήρξε πλήρης έλλειψη συνοχής. Οι ηγέτες της Κεντροαριστεράς-παλιοί και νέοι απέτυχαν να αρθρώσουν ενιαίο λόγο. Δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε ένα πειστικό μανιφέστο. Για πρώτη φορά ο Keynes ήταν ταμπού, οι Γάλλοι μπλοκάρουν τη συζήτηση για τις αγροτικές επιδοτήσεις φοβούμενοι τους αγρότες τους. Οι Γερμανοί μπλοκάρουν με την σειρά τους την συζήτηση για την καθαρή πυρηνική ενέργεια φοβούμενοι τους Πράσινους συμμάχους τους και όλοι μαζί προτίμησαν να αναλωθούν σε αντιαμερικανικές επιθέσεις μη αντιλαμβανόμενοι ότι η κατάσταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ στον κόσμο έχει αλλάξει μετά την εκλογή του Ομπάμα στην Προεδρία
Αντίθετα η Κεντροδεξιά με μια σαφή ατζέντα 5 αξόνων κατάφερε να κυριαρχήσει. Αυτή η ατζέντα εκφράστηκε από το ΕΛΚ με την Ασφάλεια, την Ισόρροπη Οικονομική Ανάπτυξη, το Περιβάλλον, την Μετανάστευση και την Κοινωνική Συνοχή με έμφαση στην επιχειρηματικότητα και την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά δυστυχώς ήταν λίγο πιο σύνθετη από τις κραυγές των παπαγάλων των γαλάζιων σποτ.
Το πιο σημαντικό στοιχείο της πολιτικής της Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς είναι ότι αντιλήφθηκε γρήγορα- ότι το νέο προλεταριάτο του 21ου αιώνα είναι πιο σύνθετο από τους «μη έχοντες» του 20ου αιώνα. Είναι μετανάστες, γυναίκες, μερικώς απασχολούμενοι εργαζόμενοι και είναι κυρίως μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και όχι συνδικαλιστές, είναι αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες και όχι βιομηχανικοί εργάτες. Είναι πολίτες που μέσα στις σκληρές συνθήκες της κρίσης είναι πιο φιλικά προσκείμενοι στο επιχειρείν από ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που αυτάρεσκα πιστεύουν ότι τους εκφράζουν. Επιζητούν ασφάλεια, ασφάλεια παντού, και αυτό το αντιλήφθηκε έγκαιρα η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά. Ασφάλεια στην οικονομία, στην εργασία, στην υγεία, στο σπίτι, στο δρόμο.
Εδώ λοιπόν είναι η μεγάλη πρόκληση για την ΝΔ. Εδώ είναι η δεύτερη μεγάλη και κρίσιμη για το μέλλον της ευκαιρία. Να υιοθετήσει- έστω και καθυστερημένα- μια ατζέντα που πέτυχε σε όλη την Ευρώπη. Σαφέστατα και να την προσαρμόσει στην ελληνική πραγματικότητα. Αλλά μόνο έτσι θα υποχρεώνει την Κεντροαριστερά να παίξει στο γήπεδο της πραγματικής πολιτικής. Αλλιώς στο παιχνίδι της αρνητικής ψήφου σίγουρα θα χάσει.
Η κατάρρευση της Αριστεράς στην Ελλάδα, όπως αυτή εκφράζεται από το ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το δρόμο. Η αποτυχία της επηρεάζει και τις προοπτικές του ΠΑΣΟΚ. Το πάλαι ποτέ κίνημα είναι τριχασμένο ανάμεσα στους Νέο – Παπανδρεϊκούς του Γιώργου, του εκσυγχρονιστές του Σημίτη- Βενιζέλου και τους Παλαιοπαπανδρεϊκούς των συνδικαλιστών. Αυτός σημαίνει ότι ως μόνο συνεκτικό κρίκο έχουν την εξουσία. Όμως τα κόμματα τα ενώνει ή τα διχάζει η πολιτική, όχι οι φιλοδοξίες. Αν το ΠΑΣΟΚ πιεστεί στο επίπεδο της πραγματικής πολιτικής, ειδικά στην οικονομία-στο προεκλογικό διάγγελμά του Πρωθυπουργού ήταν σαφής η πρόθεση του να πιέσει το ΠΑΣΟΚ στα ζητήματα της οικονομίας- θα τριχαστεί και θα έχει την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο ντόμινο της Κεντροαριστεράς έπεσε ο πρώτος παίχτης. Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα τον διχάσει βαθύτερα. Σε λίγο μπορεί να ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ έτσι το επόμενο ντόμινο μπορεί να είναι πράσινο. Ήρθε λοιπόν η ώρα να αφήσουμε πίσω μας τον Κυβερνητισμό της τελευταίας 2ετίας και να ξαναγίνουμε το κόμμα της πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που εμπιστεύτηκαν οι Έλληνες το 2004.
Ας είναι η μάχη των Ευρωεκλογών η τελευταία που χάσαμε. Η διαφορά των 4,5 μονάδων είναι αναστρέψιμη, ειδικά σε εκλογές 2 γύρων. Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε ότι μπορούμε. Η στρατηγική της Σύγχρονης Ελληνικής Κεντροδεξιάς, μπορεί να δώσει νικηφόρα απάντηση σε μια Παράταξη που δεν επιτρέπεται να χάνει μάχες και με το χρόνο και με την πραγματικότητα.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου