Θείος Θυμός

Απάνθρωποι το πρωί φιλάνθρωποι το βράδυ.

Αν δεν είναι αφόρητη, είναι ενοχλητική η υποκρισία ορισμένων πάμπλουτων, πολιτικών, ΜΜΕ και δημοσιογράφων, οι οποίοι ενώ υποστηρίζουν το Μνημόνιο και τα δεινά που συνεπάγεται η εφαρμογή του, στη συνέχεια σκύβουν φιλάνθρωπα το κεφάλι τους πάνω απ’ τα θύματα αυτών των δεινών και προσπαθούν να τα ανακουφίσουν.                   

Ιαση, που ίαση δεν είναι παρά μια απάνθρωπη «φιλανθρωπία», στάχτη στα μάτια του κόσμου κατά το «κάψε τον Γιάννη κι άλειψέ τον μέλι να γιάνει», όπως λέει και, θυμόσοφος, ο λαός.

Ας ξέρουν όμως αυτοί που τρέχουν να προσφέρουν κουβέρτες στους άστεγους που παράγει η πολιτική, την οποίαν οι ίδιοι υποστηρίζουν, αυτοί που μαζεύουν τρόφιμα για όσους εξώθησαν στην πείνα, ότι προκαλούν ακόμα περισσότερον θυμό στους πολίτες...

Αφού έκοψαν τα πόδια της χώρας, τώρα οι ένοχοι (και οι συνένοχοί τους) δηλώνουν ότι «η Ελλάδα μπορεί» - μπορεί τι; 

Να αντέξει τη φτώχεια και τη μιζέρια στην οποίαν την έσπρωξαν;

Κι είναι η μοίρα της Ελλάδας να μοιράζουν κουβέρτες στους αστέγους της καλοβολεμένοι τσόγλανοι που με την ιδιοτέλειά τους (για να αποφύγουν τις Ερινύες και την Νέμεσιν) ευτελίζουν ακόμα και τη φιλανθρωπία αγαθών ανθρώπων, πλούσιων ή φτωχών, μολύνοντάς την με τη δική τους πονηρία.

Νομίζουν μήπως οι άθλιοι σμπίροι των Επικυριάρχων ότι με τα «φιλάνθρωπα» καμώματά τους θα φέρουν πίσω όσους ήδη από απελπισία και πενία αυτοκτόνησαν;

Οτι θα ανοίξουν τα μαγαζιά, που έκλεισε η πολιτική που υποστήριξαν κι εξακολουθούν να υποστηρίζουν;

Χρόνια τώρα αυτοί οι τύποι διέσυραν τους δημοσίους υπαλλήλους, ώσπου να βάλουν τα αφεντικά τους στο χέρι και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Χρόνια τώρα «τεμπέληδες» μας ανέβαζαν και «διεφθαρμένους» μας κατέβαζαν, χρόνια τώρα κατηγορούσαν για υπερτροφικό (μάλιστα «σοβιετικό») το κράτος, που όμως δούλευε και φρόντιζαν να δουλεύει μόνον για πάρτη τους - κρατικοδίαιτοι οι ίδιοι, κομπραδόροι και παράσιτα,

χρόνια τώρα ξεσκίζουν με τη δικτατορία του δικομματικού μονοκομματισμού τη δημοκρατία κι έρχονται τώρα να σκεπάσουν με την κουβέρτα τους τη γύμνια του παρία που οι ίδιοι πέταξαν στον δρόμο; 

Θρηνούν για την ανεργία αυτοί που

ψωνίζουν τώρα στο παζάρι εργάτες με 15 ευρώ μεροκάματο;

Οργανώνουν συσσίτια στα παιδιά αυτοί που τα άφησαν χωρίς βιβλία; Αυτοί που ξεφτίλισαν στα μάτια των παιδιών τους ίδιους τους πατεράδες τους και τις μανάδες τους, καθιστώντας τους ανήμπορους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους;

Πολύν θυμό έχουν προκαλέσει αυτοί οι τύποι, μονά - ζυγά δικά τους. 

Εμ με τον φονιά, εμ και με το θύμα αγκαλιά.

Τώρα, κάνουν τις αθώες περιστερές και σαν τις μωρές παρθένες προσπαθούν στα ύστερα να σκεπάσουν τις βρωμιές -που επέλεξαν να είναι ο βιος τους- σαν τις γάτες.

Ομως.

Μόνον μισανθρωπία είναι η «φιλανθρωπία» των απάνθρωπων.

Και μιαν (ωραία) μέρα των ημερών, θα λάβει τον μισθό της. 

Οχι απ’ τους τοκογλύφους όπως τώρα, αλλά από τους έσχατους, τους ταπεινωμένους και τους αδικηθέντες - απ’ αυτό το έργο τέχνης του Θεού, τον λαό.

ΣΤΑΘΗΣ Σ.