“Μακριά απ’ το κύμα κράτα μας κι απ’ τον καπνό που βλέπεις…”

της effie B.

Εδώ και δύο χρόνια η χώρα μου τσακίζεται, χτυπιέται αλύπητα, καταστρέφεται μέρα τη μέρα, με ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΑΣΟΚ.

Ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου διέλυσε την Πατρίδα μου. 

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνεχίζει το απεχθές έργο του. 

Οι υπόλοιποι συνένοχοι ΠΑΣΟΚ συνεπικουρούν στο έγκλημα!

Με μια σειρά σχεδιασμένων μεθοδεύσεων ΠΑΣΟΚ φτάσαμε λίγο πριν το τέλος.  

Στην καταληκτική συμφωνία για τη χορήγηση ενος δανείου μαμούθ με επαχθέστατους όρους για τους έλληνες. 

Είναι η ώρα αποφάσεων.

Και μεις; Εμείς οι πολίτες, τι κάνουμε; Που βρισκόμαστε;

Μαγκωμένοι μετα τη «συμμετοχή» μας στο πιο ερμαφρόδητο κυβερνητικό σχήμα που φτιάχτηκε ποτέ, κοιτάμε κριτικά προς την κατεύθυνση που ξέρουμε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ οτι είναι και το ΜΟΝΟ μας ΣΤΗΡΙΓΜΑ:...

τον ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ.

Και απαιτούμε κι αυτό, και εκείνο και το άλλο, από κάποιον που σε όλη αυτή την πορεία ήταν μαζί μας. Με τεράστιο προσωπικό κόστος.

Και κριτικάρουμε σκληρά, ποιόν;

Αυτόν που είναι η τελευταία ελπίδα μας!

Αυτόν που αντιστάθηκε σθεναρά σε όλη αυτή τη λαίλαπα και τον ορυμαγδό του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου, του Βενιζέλου, της Διαμαντοπούλου, του Χρυσοχοιδη, του Ρέππα, όλων εκείνων που κάθε συντεταγμένη και ώριμη πολιτεία θα είχε προ πολλού απαλλαγεί. Για να μην ξεχνιόμαστε!!!

Θα τους είχε στείλει στον αγύριστο και θα είχε γυρίσει σελίδα, γλείφοντας τις πληγές που της δημιούργησαν τριάντα χρόνια τώρα.

Θα είχε βγάλει από πάνω της αυτή την αρρώστια, την ανίατη, την επάρατη, το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς που διέλυσαν την παιδεία μας, την υγεία μας, το στρατό μας, ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Και μεις τους ανεχόμαστε ακόμη να μας κυβερνούν. Και δεν σηκωθήκαμε, να ξεχυθούμε στους δρόμους σαν καθαρτήριος χείμαρρος, φουσκωμένο ποτάμι που θα τους παρασύρει και θα τους πετάξει σε θάλασσα λήθης! 

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Μόνο αναλωνόμαστε χτυπώντας με θυμό και πολλές φορές οργή το πληκτρολόγιο κριτικάροντας το τελευταίο μας ανάχωμα: τον Αντώνη Σαμαρά.

Δεν έκανε αυτό, δεν έκανε εκείνο, να τα τινάξει όλα σαν άλλος Ράμπο στον αέρα και να ζήσουμε με ρίζες και βολβούς για τα υπόλοιπα χρόνια ριχνοντάς του το πιο βαρύ ανάθεμα!! Λες και φταίει αυτός για το χαμό του Μνημονίου! Λες και δεν έχει αποδείξει με βαρύ τίμημα τι σημαίνει ελληνική υπερηφάνεια. Λες και δεν ξέρουμε τα κινητρά του!

Απαιτούμε να τα διαλύσει όλα, για να τους δείξουμε εμείς!

Και σε ποιούς να δείξουμε, στο ΠΑΣΟΚ που είναι αποκλειστικά και ΜΟΝΟ υπεύθυνο γι’ αυτή την κατάντια μας, η στους «εταίρους και δανειστές», ύαινες σωστές που πάτησαν στα κατορθώματα του ΠΑΣΟΚ και απαιτούν κεφαλή επι πίνακι, και σώμα επι σταυρώ;

Ο Αντώνης Σαμαράς απο την αρχή είχε ξεκάθαρες θέσεις. Διαλάλησε σε ντόπιους και ξένους με στεντόρια φωνή οτι η συνταγή είναι λάθος. Τους έδωσε και πρόγραμμα διέξοδου απο τη θανατηφόρα περιδίνηση. 

Τα αγνόησαν όλα.  

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος. Και του

ζητούμε ευθύνες; Οξύμωρο και παράλογο. Η μόνη δικαιολογία, το φορτισμένο συναίσθημα μας που έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες πάνω του σαν τον τελευταίο σωτήριο κρίκο μιας αλυσίδας έτοιμης να σπάσει. Του ζητούμε στήριξη με αγωνία και φόβο.

Στρεφόμαστε στον Αντώνη Σαμαρά με όλα τα συναισθήματα ανάκατα: ελπίδα, προσμονή, άγχος, αγωνία, φόβο, θυμό, οργή. Κατανοητά. Ανθρώπινα.

Ξέρουμε όμως οτι μπορεί να το οδηγήσει το καράβι. Το λέει το ενστικτό μας. Το ίδιο ένστικτο που μας οδήγησε τότε οχτακόσιες χιλιάδες κόσμο, αθρόα, να τον εκλέξουμε για αρχηγό. Χωρίς επηρεασμούς και κόντρα στο ρεύμα.

Σ΄αυτή την πιο δύσκολη στιγμή της Πατρίδας μας ας αφήσουμε το ένστικτο μας, αυτή τη γενετήσια πατριωτική μας ορμή να λειτουργήσει ξανά. Ξέρω ότι όλοι έχουμε την απάντηση μέσα μας. Έχουμε όμως βουβαθεί. Δεν βγάζουμε παρά άναρθρες κραυγές διαμαρτυρίας. Τα γεγονότα μας ξεπέρασαν. Ψάχνουμε εναγώνια για στήριγμα.

«Γαλήνια όμως σε σκοτεινή σπηλιά μια ακόμα πιο βουβή, μια «Ελλάδα» ματώνει και συναρμολογεί από μέταλλα σκληρά τη λυτρωτική κεφαλή», παραφράζω τον Georg Trakl.  

Έμεις έχουμε το λυτρωτικό μάγμα μιας ιστορίας αιώνων και ένα πνεύμα πανάρχαιο που θα μας περάσει απέναντι. Θα μας οδηγήσει πίσω στην Πατρίδα. Το τραγούδησε ο Όμηρος. Το εκφράζουμε όλοι εμείς και εμπιστευόμαστε έναν πατριώτη οδηγό, έναν πολυμήχανο Οδυσσέα.

Η πορεία δύσκολη, δύσβατη, σκληρή. Αιματηρή. Απαιτεί μανούβρες και παρεκκλίσεις, και ανορθόδοξες μεθόδους. 

Το ξέρουμε οτι θα υπάρξουν και θύματα.  

Τα λιγότερα δυνατά. Αρκεί το καράβι να περάσει απέναντι. Να μην τσακιστεί. Οχι πλοηγώντας στο αδιάφορο κέντρο μιας συμμετρίας υπολογιστικής πολιτικά και κάνοντας χάρες. Αλλά σε ασύμμετρη σχέση με τους κινδύνους και βάση μια στρατηγική των λιγότερων δυνητικά απωλειών. Αυτό πρέπει να ζητούμε απο τον Αντώνη Σαμαρά.

Αυτό ΚΑΝΕΙ ο Αντώνης Σαμαράς. Και γι’ αυτό πρέπει να τον ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ.

Ας αναλάβουμε ο καθένας τις δικές μας ευθύνες λοιπόν!

ΥΓ.

Και για να μην ξεχνάμε απο που ερχόμαστε, ειδικά εμείς οι βόρειοι, ο Σταγειρίτης στα Ηθικά Νικομάχεια Β’, επικαλείται την Οδύσσεια και το πέρασμα του Οδυσσέα ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Ούτε ο Οδυσσέας ήθελε να περάσει ανάμεσα από τα δυό κακά. Έπρεπε όμως. Ακολουθώντας την παραίνεση της Κίρκης, καθοδηγεί τον τιμονιέρη πώς να αποφύγει τα δυο κακά και να περάσει ανάμεσα τους με τις μικρότερες απώλειες. Στην πορεία αυτή ο Οδυσσέας έχασε έξι άνδρες. Το καράβι όμως δεν τσακίστηκε και πέρασε απέναντι! Σε ανοικτή θάλασσα!

«Και συ τον ορισμό μου αγρίκησε και βαλ᾿ τον, τιμονιέρη,

στο νου σου, μια και του πλεούμενου το διάκι κουμαντάρεις’

μακριά απ’ το κύμα εκείνο κράτα μας κι απ’ τον καπνό που βλέπεις’

κατά μεριά του θαλασσόβραχου κυβέρνα, μήπως τύχει

και κατ’ αλλού γυρίσει τ’ άρμενο και στο χαμό μας ρίξεις.»

 Από factorx