Η αρχή και το τέλος είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη ύπαρξη.
Το μεσοδιάστημα θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε και ζωή.
Επομένως,
στη ζωή βιώνουμε πολλές στιγμές τέλους και αρχής. Και εδώ έρχεται το
ερώτημα:
Μπορείς να κάνεις μια καινούρια αρχή μέσα στην Κρίση ή όλα
έχουν μόνο τέλος;
Ακούμε: Τέλος τα λεφτά (χμμ…όχι για όλους), τέλος οι δουλειές αλλά τέλος
η διαπλοκή, το “μέσον”, ο νεποτισμός, η εκμετάλλευση; Επίσης, τέλος η
αξιοπρέπεια, η κοινή λογική, ο σεβασμός; Τέλος οι έρωτες, οι χωρισμοί;
Οι βόλτες στην παραλία, στο βουνό, στην πόλη, στο χωριό; Τέλος τα
κινητά, το ίντερνετ, τα αυτοκίνητα; Τέλος εποχής;
Είναι το τέλος μια ασφυκτική αγχόνη λίγο πριν τραβήξει κάποιος το σκαμνί; Με τόσο “τέλος” πώς να τολμήσεις μια νέα αρχή;
Ε, λοιπόν, εγώ προσδοκώ μια Αρχή.
Διευκρινίζω:
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των
τελευταίων χρόνων μας έχει υποβάλει σε μια διαρκή κατάσταση αναχαίτισης
ενός τέλους, όπου τέλος= επίσημη χρεοκοπία της χώρας υπό τερατώδους
νομίσματος δραχμής (λες και ξεχνάμε ότι το χρήμα είναι μια χάρτινη
σύμβαση, κούφια σαν το μέταλλο του ενός ευρώ).
Σε αυτό το καθηλωτικό
κλίμα τέλους εγώ, ένα πρόσωπο ανάμεσα στα εκατομμύρια αυτής της χώρας
“έχοντας σώας τας φρένας” (ακόμα), με πλήρη συνείδηση της κατάστασης,
θέλω να κάνω μια νέα αρχή, μια άλλη αρχή.
Δεν θέλω να αποδέχομαι πια τη μιζέρια που
κατακάθεται στο δέρμα σαν γλίτσα υγρής, καλοκαιρινής, πυρεσσούσης
νυκτός.
Μια αρχή κόντρα στη διάθεση τέλους.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου