Το γερμανικό αίνιγμα

Το πλέον «καυτό» πολιτικό ερώτημα που κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στη διεθνή πολιτική σκηνή είναι πολύ συγκεκριμένο, μας αφορά άμεσα και έχει να κάνει με τη θεαματική στροφή της γερμανικής πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα.

Μια διαφοροποίηση τόσο ξαφνική και τόσο θεαματική, που είναι αδύνατον να την αγνοήσει κανείς, ακόμη και αν είναι ενημερωτικά «τυφλός» ή έχει επιλέξει συνειδητά να κρατά αποστάσεις από όσα «τρέχουν» στην ευρωπαϊκή πολιτική σκακιέρα.  

Το γνωστό...

γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Γιατί η Μέρκελ θέλει ξαφνικά την Ελλάδα στο ευρώ ;», ενώ η αμερικανική «The Washington Post», με αφορμή αυτό το γεγονός, διατύπωσε κι εκείνη ένα ταυτόσημο ερώτημα. «Γιατί η Γερμανία δεν θέλει να πετάξει τη Ελλάδα από το ευρώ» ήταν ο τίτλος του άρθρου της.

Αν και όλα ξεκίνησαν με την επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο, δεν είναι εύκολο να αποδώσει κανείς την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής μόνο στον ενθουσιασμό που θα μπορούσε να έχει προκαλέσει η νέα ελληνική κυβέρνηση. 

Από τότε, ωστόσο, τα καλά λόγια της Γερμανίδας καγκελαρίου περισσεύουν, με αποκορύφωμα ίσως το «ματώνει η καρδιά μου για τα δεινά των Ελλήνων», ενώ και ο πάντα αυστηρός Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε δεν χάνει ευκαιρία να μιλήσει με πολλή κατανόηση για την Ελλάδα -«έγιναν σημαντικές προσπάθειες για μείωση του ελλείμματος» σχολίασε μόλις χθες.

Και τα καλά νέα δεν σταματούν εκεί, αφού ο έως τώρα απόλυτος ως προς την αποπομπή της Ελλάδας πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, κ. Κάιτελ, δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι δεν θα άφηνε την Ελλάδα να καταρρεύσει, αλλά θα προσπαθούσε να την εξυγιάνει. Και όλα αυτά όταν έχει γίνει ήδη γνωστό ότι υπάρχει δυστοκία για την ολοκλήρωση του πακέτου των μέτρων, τόσο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης όσο και στην επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των τριών κομμάτων που συγκυβερνούν.

Το τι ακριβώς έχει συμβεί θα το μάθουμε, ενδεχομένως και σύντομα. Εως τότε μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, και αυτές συνοπτικές.

Η πρώτη εκδοχή αναφέρεται σε υπολογισμένο πλέον ανυπέρβλητο κόστος που θα προέκυπτε και για τη Γερμανία από μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας.

Η δεύτερη κάνει λόγο για τακτική πρόκλησης εφησυχασμού από την πλευρά των Γερμανών, έως ότου αλλάξουν και πάλι θεαματικά στάση προς την τελική λύση της ελληνικής αποχώρησης, με αφορμή που δεν θα είναι δύσκολο να βρεθεί.

Η τρίτη εξήγηση συνδέεται με σημαντικά πολιτικά και επιχειρηματικά ανταλλάγματα που έχουν ήδη κατατεθεί στη γερμανική πλευρά και η  

τέταρτη κάνει λόγο για αμερικανική επιθυμία παγκόσμιας οικονομικής ηρεμίας στο δρόμο προς τις αμερικανικές εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική υποχρέωση για πακέτο μέτρων δεν αναιρείται. Στην πράξη λοιπόν θα φανεί αν έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν «φοβού τους Γερμανούς και δώρα φέροντας».

      ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ , naftemporiki.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com