Το σενάριο της ήπιας αναδιάρθρωσης

Για την αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους γράφω πάνω από 2 χρόνια. Για τις επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης σας έχω μιλήσει πολλές φόρες.

Τώρα, όμως, όλοι ξαφνικά παπαγαλίζουν την απαγορευμένη λέξη (αναδιάρθρωση). Δεν μας έφτανε η Βάσω Παπανδρέου, προχθές την ξεστόμισε και ο κ. Σημίτης!! 

Με λίγα λόγια, σίγα σίγα ο όρος γίνεται πλέον mainstream και δεν είναι taboo.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ...

αγαπητέ αναγνώστη ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει αίτηση στο ΔΝΤ να επεξεργαστεί σενάρια για μια αναδιάρθρωση του χρέους μας. Επίσης δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αξιωματούχοι της Ε.Ε. επίσης επεξεργάζονται διάφορα μοντέλα μπας και βρουν κάποια φόρμουλα που να έχει κάποιο νόημα, έτσι ώστε να μπορεί το σύστημα να γίνει βιώσιμο χωρίς να χρειαστούν διαγραφές.
Γενικά μιλώντας, όλα τα χρέη είτε αποπληρώνονται, ή τα τρώει ο πληθωρισμός, ή γίνονται monetized με τη βοήθεια της κεντρικής τράπεζας (βλέπε Ιαπωνία και τώρα ΗΠΑ). Εν απουσία των τριών παραπάνω επιλογών όμως, διαγράφονται. Ειδικά δε, εν απουσία ανάπτυξης τέτοιας, που να μπορεί ο λόγος Χρέος/ΑΕΠ να μειωθεί. Έτσι απλά, δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από τις διαγραφές.

Άρα οι επιλογές της Ευρώπης στο πώς να διαχειριστεί το θέμα δεν είναι πολλές.

Αναπτυξιακά δεν υπάρχει περίπτωση να το φάμε το χρέος. Με πληθωρισμό δύσκολο (όταν μειώνονται οι μισθοί) και βέβαια δεν έχουμε την ΕΚΤ να αγοράζει καραβιές όπως στην Αμερική.

Και ναι μεν το χρέος το έχουμε εμείς και ”εμείς τα φάγαμε”, αλλά η αποπληρωμή αυτού του χρέους είναι άλλων πρόβλημα. Οι άλλοι, δεν είναι άλλοι από τους Ευρωπαίους.

Το πρόβλημα βέβαια με την άλλη απαγορευμένη λέξη (διαγραφές) είναι η νοοτροπία που υπάρχει στην Ευρώπη που σας έχω περιγράψει στο άρθρο με τίτλο "Η φεουδαρχική νοοτροπία στην Ευρώπη".

Στην Ευρώπη με απλά λόγια, δεν θέλουμε να ακούσουμε για διαγραφές. Για κάποιο παράξενο λόγο, στην Ευρώπη αυτός που επενδύει λεφτά δεν πρέπει να έχει κανένα ρίσκο.

Αυτή η συμπεριφορά και νοοτροπία όμως θα αλλάξει, καθώς ως γνωστό, μετά το 2013, θα έχουμε CAC’s σε όλα τα Ευρωπαϊκά ομολόγα και άρα, η έννοια της διαγραφής δεν θα είναι τόσο taboo.

Αλλά για περιμένετε λίγο. Λέτε να αλλάξει η φεουδαρχική νοοτροπία σε αύτη την ήπειρο μέσα σε μια νύχτα; Όταν έχεις μια φεουδαρχική νοοτροπία των πραγμάτων για εκατοντάδες χρόνια, αμφιβάλω αν μπορείς να αλλάξεις σε μερικά μόνο χρόνια.

Άρα το σενάριο για διαγραφές επί του ελληνικού χρέους το 2013, μάλλον δεν πρέπει να στέκει, διότι μάλλον κάτι άλλο ετοιμάζουν οι της Ευρώπης, προκειμένου να μην γίνουν αυτές οι διαγραφές -που είναι προαπαιτούμενο κατά τη λογική τη δική μου για την επίλυση του προβλήματος.

Τι μπορεί όμως να είναι αυτό;

Μια ιδέα που μου ήρθε στο κεφάλι, έχει να κάνει με τις διάφορες αναφορές για επιμήκυνση που ακούμε αυτές τις μέρες -Aka soft restructuring (ήπια αναδιάρθρωση).

Η λογική έχει ως εξής:

Ναι μεν είναι προαπαιτούμενο η Ελλάδα να συνενωθεί με τους πιστωτές της το 2013 με σκοπό να ενταχτεί στο μηχανισμό ESM, αλλά μόνο αν κριθεί το χρέος μας μη βιώσιμο. Αν όμως κριθεί βιώσιμο, δεν θα έχει απαίτηση ο μηχανισμός η Ελλάδα να κάνει αναδιάρθρωση το 2013 και άρα, θα μπορεί να ενταχτεί στο μηχανισμό ως έχει. Τούτο διότι απλά δεν υπάρχει περίπτωση να δανειστούμε από τις αγορές.

Ναι αλλά όλοι ξέρουν (ακόμα και οι πέτρες) ότι δεν είμαστε βιώσιμοι. Τι μπορούμε να κάνουμε στο ενδιάμεσο μέχρι τότε, ώστε τεχνικά έστω, να είμαστε βιώσιμοι το 2013;;

Να κάνουμε μια φιλική επιμήκυνση φυσικά!

Έτσι, η Ελλάδα θα θεωρείται βιώσιμη (για μερικά χρόνια έστω) και δεν θα χρειαστεί να κάνουν οι Ευρωπαίοι καμία διαγράφη. Διότι, θεωρητικά πάντα, θα μπορούμε να εξυπηρετούμε μόνο τους τόκους για μια δεκαετία χωρίς να αποπληρώνουμε τίποτα άλλο.

Αυτό βέβαια για μένα δεν είναι λύση, διότι όπως σας περιέγραψα στο πρώτο άρθρο μου σε αυτό εδώ το βήμα, η επιμήκυνση δεν είναι η λύση που απαιτείται μακροπρόθεσμα προς επίλυση του προβλήματος μας ("Θα μας λύσει τα προβλήματα η επιμήκυνση;").

Έχω όμως την αίσθηση αγαπητέ αναγνώστη, ότι αυτό ακριβώς οι της Ευρώπης ετοιμάζουν. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν είναι αυτή μια μακροπρόθεσμη βιώσιμη λύση, αλλά δυστυχώς, μακροπρόθεσμα τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα αν, όπως υποψιάζομαι, επιμηκυνθεί το σύνολο του Ελληνικού χρέους.

Μάλιστα δε, τόσο πολύ, που αν πράγματι επιβεβαιωθεί αυτό το σχέδιο, θα περάσω και εγώ στο στρατόπεδο αυτών που εκτιμούν ότι μακροπρόθεσμα το ευρώ θα διαλυθεί. Το γιατί ενόψει μια τέτοιας εξέλιξης, σε ένα άλλο post.
Του Γιώργου Καισάριου
george.kesarios@capital.gr Πηγή:www.capital.gr