Πρόκειται για το γράφημα που αποτυπώνει το το μέσο όρο των ωρών εργασίας ανά έτος στη Γερμανία.
Όσο περισσότερο μειώνεται η τιμή του γραφήματος τόσο λιγότερες ώρες εργάζεται ανά έτος ο μέσος Γερμανός, τόσο λιγότερα χρήματα έχει στη διάθεση του ώστε να αγοράσει προϊόντα άλλων χωρών, τόσο μικρότερη δυνατότητα έχει για να λάβει δάνειο ώστε να αγοράσει κατοικία με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η δημιουργία φούσκας, τόσο περισσότερο μειώνεται η ανεργία αφού όλοι δουλεύουν όλο και λιγότερο και τόσο περισσότερο αυξάνεται η πίεση στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική με αυτήν της Γερμανίας ώστε να μη βρεθούν να βουλιάζουν από το χρέος τους στην προσπάθεια να δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας.
Από τις 1490 ώρες που εργαζόταν ανά έτος ο μέσος Γερμανός το 2000, έφτασε στις 1390 το 2009.
Αυτό σημαίνει πως ο μέσος Γερμανός εργάζεται 8,5 μήνες το χρόνο περίπου (5 ημέρες ανά εβδομάδα) και κάθεται 3,5 μήνες το χρόνο.
Για να γίνει αντιληπτή αυτή η πολιτική της διαρκούς μείωσης των ωρών εργασίας αρχεί να σκεφτεί κανείς πως το 1970 ο μέσος Γερμανός εργαζόταν περίπου 2000 ώρες ανά έτος δηλάδη 4 μήνες περισσότερο απ'ότι σήμερα (με 5 ημέρες ανά εβδομάδα).
Αυτό σημαίνει πως από το καθεστώς της πλήρους απασχόλησης η Γερμανία οδεύει σε αυτό της μερικής απασχόλησης με μαθηματική ακρίβεια και βάσει προγράμματος.
Θα μπορούσε να πει κανείς βέβαια πως στο διάστημα αυτό το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε και έτσι οι Γερμανοί σήμερα πληρώνονται περισσότερο και δουλεύουν λιγότερο.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι.Από το 1970 μέχρι το 2010 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Γερμανία αυξήθηκε περίπου από τα 17 στα 37 χιλιάδες δολάρια, δηλαδή λίγο περισσότερο από 100%. Ωστόσο, στο ίδιο διάστημα ο πληθωρισμός αυξήθηκε από τις 35 μονάδες βάσης στις 110 δηλαδή τριπλασιάστηκε.
Έτσι, όπως ήταν αναμενόμενο, η πραγματική αγοραστική δύναμη των Γερμανών μειώθηκε και συνάμα μειώθηκε η δυνατότητα τους να αγοράζουν προϊόντα άλλων χωρών, να επισκέπτονται άλλες χώρες για τουρισμό και γενικότερα μειώθηκε η συμμετοχή τους στην παγκόσμια κατανάλωση.
Αντίθετα, με μεγάλη πειθαρχία, φθηνή εργασία και με σφιγμένο ζωνάρι οι Γερμανοί αύξησαν τις εξαγωγές τους ιδιαίτερα εκμεταλλευόμενοι το ευρώ που έκανε τα προϊόντα τους τεχνητά φθηνότερα.
Έτσι, από το 2000 μέχρι σήμερα οι εξαγωγές της Γερμανίας υπερδιπλασιάστηκαν, γεγονός που σημαίνει πως αντλούν περισσότερα κεφάλαια από τη διεθνή κατανάλωση.
Η εξίσωση είναι απλή: πετυχαίνοντας να συνεισφέρουν όλο και λιγότερο στην παγκόσμια κατανάλωση και αντίθετα να προσελκύουν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό της στη χώρα τους, οι Γερμανοί σταθερά έδιναν λιγότερα και έπαιρναν περισσότερα μέσα στο διεθνές οικονομικό σύστημα.Δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά, στην Ευρώπη, φρόντισαν να κάνουν ό,τι έπρεπε ώστε χώρες όπως η Ελλάδα να είχαν πρόσβαση σε φθηνό δανεισμό και να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα (θυμηθείτε το παράδειγμα siemens).
Και τώρα, που ελπίζουν πια στην Κίνα, την Ινδία και άλλες αγορές για την πώληση των προϊόντων τους, υποχρώνουν την Ελλάδα και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να γερμανοποιηθούν και να ακολουθήσουν το δικό τους παράδειγμα.
Αυτό σημαίνει πως το γερμανικό γράφημα με τις ολοένα και λιγότερες ώρες εργασίας ανά έτος οι Γερμανοί θέλουν να το μετατρέψουν σε ελληνικό. Και η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει σε αυτήν την προοπτική.
Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για το μέλλον της ελληνικής αγοράς εργασίας που δε θα είναι άλλο από ένα μέλλον ημιαπασχόλησης όπου το 5ήμερο με 8 ώρες εργασία θα μοιάζει πολύ - πολύ μακρινό και όπου το να εργάζεται κανείς έστω και 12 ώρες την εβδομάδα θα μοιάζει με προνόμιο. Αυτό συμβαίνει όταν αντί για την πολιτική της πολυετούς ανάπτυξης ακολουθείται η πολιτική της πολυετούς λιτότητας. XrimaNews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου