- Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση βλάπτει την χώρα (Γ. Παπακωνσταντίνου, Υπουργός Οικον. Ν. Υόρκη, 17.04.2011)
- Αν η έκθεση προόδου τον Ιούνιο καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν αμφιβολίες για την βιωσιμότητα του χρέους πρέπει να γίνει κάτι (Βολφ. Σόϊμπλε, Υπουργός Οικον. Γερμανίας)
- Η χώρα χρειάζεται αναδιάρθρωση και όχι το χρέος (Γ. Παπανδρέου, Πρωθυπουργός, 15.04.2011).
- Σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους, μια...
κρίση εμπιστοσύνης θ’ απειλούσε ολόκληρη την Ευρωζώνη (Ζαν Κλοντ Τρισέ, Πρόεδρος ΕΚΤ)
κρίση εμπιστοσύνης θ’ απειλούσε ολόκληρη την Ευρωζώνη (Ζαν Κλοντ Τρισέ, Πρόεδρος ΕΚΤ)
- Η αναδιάρθρωση είναι εκτός ατζέντας και εκτός συζήτησης (Χ. Ρομπάϊ, Πρόεδρος ΕΕ)
- Στην ΕΕ εξετάζονται σενάρια για δραστικά κούρεμα του Ελληνικού χρέους κατά 40-50% (DIE ZEIT)
- Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει το Μνημόνιο, στο οποίο δεν προβλέπεται αναδιάρθρωση (Ντ. Στρος Καν, 17.04.2011).
Έκπληκτος ο Ελληνικός λαός παρακολουθεί τελευταία, την απίστευτη και ακατανόητη για τον μέσο πολίτη αντιπαράθεση αξιωματούχων για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και προσπαθεί να καταλάβει γιατί όλοι αυτοί οι διεθνείς παράγοντες, ασχολούνται τόσο έντονα «για το καλό του».
Καταλαβαίνει ο Έλληνας πολίτης, πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα και αρχίζει να υποψιάζεται, πως η συζήτηση δεν τον αφορά, προσπαθεί όμως μέσα από τα πολλά αντιφατικά και σπουδαιοφανή να κατανοήσει τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά και πού βρίσκεται το δικό του συμφέρον.
Οι λόγοι για τους οποίους οι Γ. Παπανδρέου, Ντ. Στρος Καν, Τρισέ, Ολι Ρεν, Γ. Παπακωνσταντίνου είναι φανατικά, τουλάχιστον δημόσια, αντίθετοι σε μια αναδιάρθρωση είναι περισσότεροι από έναν:
Κατ’ αρχήν δημιούργησαν έναν μηχανισμό, τον MFSE και συνέταξαν και υπέγραψαν το Μνημόνιο, που προβλέπει έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, αρχικά το 2011, αλλά οπωσδήποτε το 2012 και βέβαια αποκλείει την αναδιάρθρωση, συνεπώς αναδιάρθρωση σημαίνει Μνημόνιο τέλος, ομολογία αποτυχίας, λάθος πολιτική, με αποτέλεσμα σοβαρό πολιτικό κόστος για τους πρωτεργάτες και υποστηρικτές της πολιτικής αυτής, τον Γ. Παπανδρέου, τον Γ. Παπακωνσταντίνου, τον Όλι Ρεν, τον Τρισέ, τον Ντ. Στρος Καν.
Επιπλέον οι Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ., είναι δανειστές μας. Πως λοιπόν θα γίνει αναδιάρθρωση με κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν οι αγορές, αλλά θα εξαιρεθεί το δάνειο της Τρόϊκας και τα ομόλογα της Ε.Κ.Τ.;
Και τέλος, ίσως ο σοβαρότερος λόγος, αν η αναδιάρθρωση σε συμφωνία με τις αγορές, αποτελέσει λύση του προβλήματος διαχείρισης του ελληνικού χρέους, τότε ποιος ο λόγος να παραμείνει το Δ.Ν.Τ. στην Ελλάδα, πως θα διατηρηθεί η υποταγή της πολιτικής της χώρας στις εντολές της Τρόϊκας, πως θα εκποιηθούν σε τιμή ευκαιρίας, κερδοφόρες Δημόσιες Υπηρεσίες και Οργανισμοί, Ακίνητη Δημόσια περιουσία και άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές; Αν το χρέος δεν μας πιέζει, αποκτάμε ως χώρα διαπραγματευτική ικανότητα και αυτό είναι το τελευταίο που επιθυμούν η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και ο ατλαντικός οικονομικός μηχανισμός και οι πολιτικές που στοιχίζονται στην ξένη οικονομική επικυριαρχία στη χώρα μας.
Η Γερμανία που άρχισε να αμφιβάλλει πως θα ληφθεί απόφαση στην προσεχή σύνοδο κορυφής για την ίδρυση του E.M.S. από το 2013, ιδιαίτερα μετά τα εκλογικά αποτελέσματα στη Βάδη Βυρτεμβέργη και στην Φινλανδία και αφού μετέφεραν το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν οι Γερμανικές Τράπεζες στην Ε.Κ.Τ., επιζητεί μια ευκαιρία απεμπλοκής από την αδιέξοδη λύση των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης και με τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών, άρχισε ήδη να δημιουργεί το σχετικό κλίμα, σε συνδυασμό με τις γερμανικές εφημερίδες και τους Γερμανούς οικονομολόγους και αναλυτές.
Οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου, έχουν συνδέσει το πολιτικό τους μέλλον, με τον καταρρέοντα Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και το ΔΝΤ, επιχειρούν να μεταθέσουν τον χρόνο κατάρρευσης αυτής της πολιτικής, με την ελπίδα πως εν τω μεταξύ, μεγαλύτερο ποσό του χρέους, θα μετατραπεί από Ομόλογα στην ελεύθερη Αγορά, σε διακρατικό χρέος και χρέος προς το Δ.Ν.Τ., έτσι ώστε η πολιτική εξάρτησης και ελέγχου της χώρας από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, να παγιωθεί και να μην υπάρχει επιστροφή, αφού τα διακρατικά χρέη και τα χρέη προς το Δ.Ν.Τ., είναι εγγυημένα με τη Δημόσια Περιουσία και δεν επιδέχονται αναδιαρθρώσεις.
Εντυπωσιακή παραμένει επίσης η εκστρατεία με την οποία επιχειρείται η σύγχυση γύρω από την έννοια της αναδιάρθρωσης, οι απειλές που διατυπώνονται για να φοβήσουν τους πολίτες η σκοτεινή έννοια της πτώχευσης της χώρας, που σκόπιμα εμπλέκεται, οι τραπεζικές καταθέσεις, ο κίνδυνος καταβολής των μισθών και των συντάξεων, συνολικά μια προπαγάνδα που δεν τιμά τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος και προδίδει μια πλήρη έλλειψη σεβασμού στον πολίτη και φανερή πρόθεση εξαπάτησης της κοινής γνώμης.
Οι αγορές ήδη έχουν προεξοφλήσει από την υπαγωγή μας στον μηχανισμό στήριξης και ειδικότερα μετά το σχέδιο της συνόδου Κορυφής της 25.3.2011 για τον νέο μηχανισμό, πως το ελληνικό χρέος δεν θα εξυπηρετηθεί στην ονομαστική αξία του, αλλά σε χαμηλότερο ύψος.
Γι’ αυτό υπάρχει έντονη κίνηση στη δευτερογενή αγορά, στην οποία καθορίζονται πράγματι τα αληθινά όρια της αξίας των Ελληνικών ομολόγων.
Αυτό που δημιουργεί αρνητικότερο κλίμα στις αγορές για τα ελληνικά ομόλογα, δεν είναι η προοπτική μιας συμφωνημένης αναδιάρθρωσης, αλλά η επιμονή της Ελληνικής Κυβερνήσεως να προσδέσει μόνιμα την Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ., να αυξήσει σημαντικά τον διακρατικό δανεισμό με την παροχή εγγυήσεων και να οδηγήσει τελικά την χώρα για πολλά χρόνια εκτός αγορών, με αποτέλεσμα την περαιτέρω απομείωση της αξίας των πολυετών ομολόγων, αφού δημιουργούνται δάνεια δύο ταχυτήτων, τα προνομιακά της Τρόϊκας και του Μνημονίου και τα δάνεια της ελεύθερης αγοράς, τα οποία στην περίπτωση αυτή, αποδυναμώνονται περαιτέρω.
Αυτή την πραγματικότητα αποτυπώνουν τα spreads και ασφάλιστρα που ξεπέρασαν κάθε όριο τις τελευταίες ημέρες.
Αντίθετα, μια συγκεκριμένη συμφωνία ανανέωσης χρέους που θα περιλαμβάνει αντικατάσταση ομολόγων σε τιμές δευτερογενούς αγοράς (μείωση 30-35%) μετάθεση του χρόνου εξόφλησης για μια δεκαετία από τη λήξη τους και σταθερό μειωμένο επιτόκιο χωρίς ανατοκισμό, θα δημιουργήσει πολύ πιθανόν, ευνοϊκό κλίμα στις αγορές για τους εξής πολύ βασικούς λόγους:
α) Ξεκαθαρίζει την κατάσταση και ιδιαίτερα την αποφασιστικότητα της χώρας, να παραμείνει στις αγορές και να ξεπληρώσει τα δάνειά της.
β) Δεν δημιουργούνται ιδιαίτερες απώλειες, γιατί οι περισσότεροι που κατέχουν σήμερα ελληνικά ομόλογα τα έχουν αποκτήσει στην δευτερογενή αγορά σε χαμηλότερες τιμές.
γ) Με την μετάθεση του χρόνου πληρωμής, των τόκων και του κεφαλαίου, δημιουργείται άμεσα στη χώρα η αναγκαία ρευστότητα, για να χρηματοδοτηθεί η Ανάπτυξη, που είναι η μόνη λύση δημιουργίας των αναγκαίων πλεονασμάτων για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Με την ρευστότητα που θα δημιουργηθεί, θα καταστεί άμεσα δυνατή η αναστροφή της ύφεσης, που διαφορετικά φέτος θα κυμανθεί πάνω από 4.5% και η δημιουργία θετικού ρυθμού ανάπτυξης, με την συμμετοχή όλης της κοινωνίας και του παραγωγικού μηχανισμού της χώρας, ο οποίος τώρα καθημερινά απαξιώνεται και αποσαρθρώνεται.
δ) Βεβαίως απαιτείται δημοσιονομική εξυγίανση, εκσυγχρονισμός, πόλεμος στη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, πάταξη των μονοπωλίων και ολιγοπολίων που ανθούν ανενόχλητα στη χώρα, δημιουργία υγιούς ανταγωνισμού, μείωση των εισαγωγών και τόνωση της κατανάλωσης ελληνικών προϊόντων, επαναφορά του Τουρισμού στο κέντρο των αναπτυξιακών πολιτικών, απαιτείται διαφάνεια, νομιμότητα, δικαιοσύνη και δυνατότητα ίσης πρόσβασης στις ευκαιρίες όλων των πολιτών.
Η ακολουθούμενη πολιτική που με πάθος υποστηρίζουν ο Γιώργος Παπανδρέου και η Τρόϊκα, θα διευρύνει την ύφεση, γιατί θα μεταφέρει συνεχώς δημοσιονομικά έσοδα από τις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Άμυνα, τις υποδομές, την Ανάπτυξη της ιδιωτικής Οικονομίας, στην εξυπηρέτηση των δανείων, κατ’ αρχήν της Τρόϊκα και στην συνέχεια της ΕΚΤ και άλλων που έχουν αποκτήσει ελληνικά ομόλογα σε τιμές μειωμένες, τα οποία εμείς εξοφλούμε στο ονομαστικό κεφάλαιο με τόκους και ανατοκισμούς. Η πολιτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα τεράστια κέρδη από τους δανειστές μας, εις βάρος της χώρας, αφού αυτοί εισπράττουν πέρα από τους τόκους κέρδη κεφαλαίου από 30-40% και πτωχοποίηση των πολιτών αφού έχει σχεδιασθεί η μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 50% περίπου και ίσου ποσοστού εσωτερική υποτίμηση.
Γι’ αυτό κόπτονται να μην γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, γιατί οι κερδοσκόποι θα χάσουν τα αθέμιτα κέρδη τους. Επίσης όμως γιατί θα απωλέσουν τον μηχανισμό εκβιασμού της χώρας, την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και θα ματαιωθούν έτσι τα σχέδια ξεπουλήματος κερδοφόρων ΔΕΚΟ, δημόσιας ακίνητης περιουσίας, πλουτοπαραγωγικών πηγών, θα πάψει ενδεχομένως η Ελλάδα να είναι υποτελής, φοβισμένη και πρόθυμη στις εντολές ακόμη και δευτεροκλασάτων υπαλλήλων των αφεντικών.
Γίνεται με την σύντομη αυτή ανάλυση φανερό, τι επιδιώκει και υπερασπίζεται ο καθένας στην υπόθεση αυτή. Είναι βέβαιο πως τα λεφτά είναι πολλά και τα συμφέροντα γύρω από την υπόθεση αυτή, είναι μεγάλα και μακροπρόθεσμα. Συνοπτικά να φθάσουμε στο 2013, ώστε να γίνει αναδιάρθρωση από τον μηχανισμό στήριξης, (E.M.S.) με την Ελλάδα δέσμια του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ. για πολλά χρόνια ύφεσης και φτώχιας.
Αυτό που αναζητείται και δεν φαίνεται ακόμη, είναι μια Ελληνική Κυβέρνηση που αντιπροσωπεύει τα αληθινά ελληνικά συμφέροντα, όπως εκφράζονται από την κοινωνία συνολικά, όπως επιβάλλονται από το λαϊκό συμφέρον, την προστασία της αξιοπρέπειας της εθνικής Ανεξαρτησίας, την προστασία της εθνικής ακεραιότητας και του μέλλοντος της νεότερης γενιάς.
Μια Κυβέρνηση που θέλει και μπορεί να διαπραγματευτεί, να διευρύνει τους ορίζοντες της οικονομικής πολιτικής, να δώσει λύσεις, αντί να δημιουργεί προκατασκευασμένα αδιέξοδα.
Μια Κυβέρνηση που θα τερματίσει το Μνημόνιο, το Δ.Ν.Τ., τον Μηχανισμό στήριξης, θα αναδιαρθρώσει ΟΛΑ τα δάνεια και θα βάλει την χώρα στην αληθινή Ανάπτυξη, που θα είναι υπόθεση όλων μας και όχι στο μοντέλο Ανάπτυξης των πολυεθνικών, των αποικιακών συμβάσεων και του ξεπουλήματος του Δημόσιου πλούτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου