της Ελίνας Γαληνού
Παρ΄όλο που η Τουρκία έχει δηλώσει ότι προτίθεται να κάνει βήματα προόδου όσον αφορά τον σεβασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι πράξεις της δεν το αποδεικνύουν. Το διαπιστώνουμε αυτό κάθε φορά που θέματα όπως η αναγνώριση της.... Γενοκτονίας των Ποντίων ή των Αρμενίων επανέρχονται στο προσκήνιο, θυμίζοντας βάρβαρες στιγμές της Ιστορίας της που γνωρίσαμε και εμείς οι Ελληνες.
Βεβαίως η μη παραδοχή της Γενοκτονίας των Ποντίων είναι ευνόητο ότι συμφέρει την Τουρκία γι΄αυτό ισχυρίζεται ότι αυτά που υπέστη ο Ποντιακός Ελληνισμός τότε, "δεν συνιστούν γενοκτονία..." Η άποψη αυτή παραπέμπει μάλλον σε προσπάθειες ελάφρυνσής της από τις ευθύνες που της αναλογούν σχετικά με το γεγονός αυτό. Οι ισχυρισμοί της αυτοί όμως, δείχνουν ότι θεωρεί τα εκτιμητέα στοιχεία ανεπαρκή και άρα, το τοπίο μπορεί εύκολα να παραμείνει θολό...Βεβαίως, τέτοιες προσπάθειες παραπλάνησης της κοινής γνώμης, μοιραία ακυρώνονται από τις ζωντανές μαρτυρίες θυμάτων του Ποντιακού Ελληνισμού που έζησαν για να θυμούνται όσα πέρασαν..
Ισως οι κάτοικοι του Πόντου να μην εξολοθρεύτηκαν με τον ίδιο τρόπο που εξολοθρεύτηκαν οι Αρμένιοι. Απομακρύνθηκαν όμως από τα πάτρια εδάφη με αναμφίβολα βίαιο τρόπο. Εξαναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τον κεμαλικό στρατό σε πολύμηνες εξουθενωτικές πορείες κάτω από συνθήκες απάνθρωπες.
Οι περισσότεροι δεν έφτασαν κάν στον προβλεπόμενο προορισμό γιατί πέθαναν κατά την διάρκεια αυτών των "πορειών θανάτου". Οσοι είχαν αρνηθεί να μετακινηθούν, οι Τούρκοι τους εκτέλεσαν επί τόπου σύμφωνα με τις διαταγές του Κεμάλ, ο οποίος ενδιαφερόταν να εδραιώσει ένα νέο έθνος έχοντας εξαφανίσει πρωτύτερα όλους τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Οι επιζώντες αυτής της τραγικής εμπειρίας καθώς και οι γραπτές μαρτυρίες τους μάλλον θα πρέπει να συνιστούν τον ισχυρότερο αντίλογο στην αμφισβήτηση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού...
http://emprosdrama.blogspot.com/2009/04/blog-post_6685.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου