 |
| Είναι η διακομματική παράταξη της τηλεόρασης... |
Όφειλα εδώ και καιρό να έχω εκφράσει την ευγνωμοσύνη μου σε εκείνους που προσπάθησαν για την πραγματοποίηση του έργου, διότι κοντεύει να περάσει ένας μήνας αφότου παρουσιάστηκε από την «Κ» η χαρμόσυνη είδηση για τη λειτουργία του πρώτου αποτεφρωτηρίου εν Ελλάδι, στη Ριτσώνα κοντά στη Χαλκίδα. Τι ικανοποίηση, μα και τι συγκίνηση να βλέπεις το αρχιτεκτονικά πολύ ωραίο κτίριο του αποτεφρωτηρίου και να ξέρεις ότι αυτό, έτσι όπως το βλέπεις στη φωτογραφία της πρώτης σελίδας, είναι το τέλος της ζωής. Ούτε αγγελούδια, ούτε ουράνιες χορωδίες, ούτε ατελείωτες βόλτες στους κήπους του Παραδείσου χωρίς να έχεις...
τίποτε να κάνεις, κυρίως ούτε αιώνια ζωή.
Γιατί, σκεφθείτε, ποιος μπορεί να θέλει αιώνια ζωή και να είναι στα καλά του; Η ζωή και κάθε τι που την ομορφαίνει θα έχανε κάθε αξία εάν γινόταν αιωνιότητα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον ο Παράδεισος θα ήταν αφόρητα βαρετό μέρος, αν είναι όπως τον υπόσχονται, δηλαδή αγνός, χωρίς μουσικές εξαίσιες, χωρίς φαγητά, χωρίς κορίτσια. Και πάλι εύγε, λοιπόν, σε όσους συνέβαλαν ώστε να καμφθούν αντιστάσεις βαθιά ριζωμένες σε μια παράδοση ξεπερασμένη πια από την εξέλιξη του κόσμου. Τώρα, που ξέρω πια ότι υπάρχει αποτεφρωτήριο στην Ελλάδα και δεν θα χρειάζεται να με τρέχουν στη Βουλγαρία (άσε που δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα), μπορώ να πω ότι είμαι έτοιμος να πεθάνω. Δεν βιάζομαι καθόλου! Δεν λέω κάτι τέτοιο. Ξέρω, όμως, ότι αν υπάρχει μία πιθανότητα για την αιώνια ζωή και συμβεί, με την αποτέφρωση και την κονιορτοποίηση των οστών αποκλείεται το απευκταίον, δηλαδή να με ξυπνήσουν απότομα, χωρίς καφέ, να με συναρμολογήσουν όπως όπως (το κοστούμι μου άραγε σε τι κατάσταση θα είναι;) και να μου πουν: Αντε, Στεφανάκο, από την αρχή και εις τον αιώνα των αιώνων. Οχι για μένα, ευχαριστώ.
Το μόνο που με στενοχωρεί κάπως είναι ότι θα ήθελα πάρα πολύ να ενισχύσω διά του προσωπικού παραδείγματος την κερδοφόρα λειτουργία του αποτεφρωτηρίου. Πώς, λ.χ., στα εγκαίνια ενός εμπορικού καταστήματος αγοράζεις κάτι για να τους ενισχύσεις; Ομως, στην περίπτωση του αποτεφρωτηρίου αυτό είναι αδύνατον. Εκεί μόνο μία φορά μπαίνεις ως πελάτης και βγαίνεις από την έξοδο του Αουσβιτς: μέσα από την καπνοδόχο. Επομένως, θα πρέπει να περιμένουν πάρα πολύ. Ελπίζω...
Το μόνο που με στενοχωρεί κάπως είναι ότι θα ήθελα πάρα πολύ να ενισχύσω διά του προσωπικού παραδείγματος την κερδοφόρα λειτουργία του αποτεφρωτηρίου. Πώς, λ.χ., στα εγκαίνια ενός εμπορικού καταστήματος αγοράζεις κάτι για να τους ενισχύσεις; Ομως, στην περίπτωση του αποτεφρωτηρίου αυτό είναι αδύνατον. Εκεί μόνο μία φορά μπαίνεις ως πελάτης και βγαίνεις από την έξοδο του Αουσβιτς: μέσα από την καπνοδόχο. Επομένως, θα πρέπει να περιμένουν πάρα πολύ. Ελπίζω...
Αντιδράσεις
Ενώ θα περίμενες ομοβροντία αντιδράσεων από την Εκκλησία, η μόνη αντίδραση στη γνωστοποίηση της λειτουργίας του αποτεφρωτηρίου ήλθε από τη Μητρόπολη Λεβαδείας (των χιλιοτραγουδισμένων σαράντα παλικαριών), η οποία έσπευσε να ανακοινώσει ότι, εφόσον οποιoσδήποτε μέσα στα όρια της δικαιοδοσίας της μητρόπολης έχει επιλέξει να αποτεφρωθεί μετά θάνατον, η μητρόπολη δεν θα του επιτρέψει χριστιανική κηδεία.
Η θέση αυτή ενόχλησε πολύ, γιατί θεωρήθηκε μισαλλόδοξη, και, επίσης, διακωμωδήθηκε, μολονότι ο ιεροκήρυκας που ανέλαβε να εκπροσωπήσει στα ΜΜΕ τη μητρόπολη ήταν συγκροτημένος και ακουγόταν σαν κανονικός άνθρωπος, αν ξεχνούσες προς στιγμήν τι υποστήριζε. Εχει δίκιο, όμως, η Μητρόπολη Λεβαδείας όταν υποστηρίζει ότι είναι δικαίωμά της να κρίνει εκείνη ποιος αξίζει χριστιανική κηδεία και ποιος όχι, με άλλα λόγια, ποιος είναι χριστιανός κατά τις προδιαγραφές της επίσημης Εκκλησίας και ποιος όχι. Είναι δικαίωμά της, με τον ίδιο τρόπο που είναι δικαίωμα του ΚΚΕ να ορίζει ποιος είναι πραγματικός κομμουνιστής, κατά τις ιερές προδιαγραφές, και ποιος είναι απλώς αριστερός. Οι θρησκείες, όπως και τα κόμματα λενινιστικού τύπου, είναι σαν λέσχες (αυτό που οι Αγγλοι λένε «gentlemen’s club»)· και οι λέσχες χωρίς σαφείς και απαράβατους κανόνες διαλύονται.
Το περίεργο, εντούτοις, ήταν ότι εκκλησιαστικές αντιδράσεις καταγράφηκαν μόνον από τη Λιβαδειά. (Μήπως λόγω ηρωικού παρελθόντος;) Καμία άλλη μητρόπολη δεν είχε κάτι να πει. Γιατί; Προφανώς, επειδή δεν θα ήθελαν να δουν να μειώνεται μία από τις κύριες πηγές των προσόδων τους· κάνουν, λοιπόν, το κορόιδο. (Αλλωστε, υπάρχει πάντοτε η πειστική δικαιολογία: «Εγώ τότε διάβαζα»...) Επίσης, οι γειτονικές τουλάχιστον μητροπόλεις μπορούν να ελπίζουν ότι θα προσελκύσουν την πελατεία που θα διώχνει η Λιβαδειά. Τι να γίνει; Η ανάγκη της επιβίωσης, βλέπετε, καθώς Εκκλησία, ΚΚΕ, Carlton Club, όλα αυτά ανήκουν σε περασμένους αιώνες.
Η θέση αυτή ενόχλησε πολύ, γιατί θεωρήθηκε μισαλλόδοξη, και, επίσης, διακωμωδήθηκε, μολονότι ο ιεροκήρυκας που ανέλαβε να εκπροσωπήσει στα ΜΜΕ τη μητρόπολη ήταν συγκροτημένος και ακουγόταν σαν κανονικός άνθρωπος, αν ξεχνούσες προς στιγμήν τι υποστήριζε. Εχει δίκιο, όμως, η Μητρόπολη Λεβαδείας όταν υποστηρίζει ότι είναι δικαίωμά της να κρίνει εκείνη ποιος αξίζει χριστιανική κηδεία και ποιος όχι, με άλλα λόγια, ποιος είναι χριστιανός κατά τις προδιαγραφές της επίσημης Εκκλησίας και ποιος όχι. Είναι δικαίωμά της, με τον ίδιο τρόπο που είναι δικαίωμα του ΚΚΕ να ορίζει ποιος είναι πραγματικός κομμουνιστής, κατά τις ιερές προδιαγραφές, και ποιος είναι απλώς αριστερός. Οι θρησκείες, όπως και τα κόμματα λενινιστικού τύπου, είναι σαν λέσχες (αυτό που οι Αγγλοι λένε «gentlemen’s club»)· και οι λέσχες χωρίς σαφείς και απαράβατους κανόνες διαλύονται.
Το περίεργο, εντούτοις, ήταν ότι εκκλησιαστικές αντιδράσεις καταγράφηκαν μόνον από τη Λιβαδειά. (Μήπως λόγω ηρωικού παρελθόντος;) Καμία άλλη μητρόπολη δεν είχε κάτι να πει. Γιατί; Προφανώς, επειδή δεν θα ήθελαν να δουν να μειώνεται μία από τις κύριες πηγές των προσόδων τους· κάνουν, λοιπόν, το κορόιδο. (Αλλωστε, υπάρχει πάντοτε η πειστική δικαιολογία: «Εγώ τότε διάβαζα»...) Επίσης, οι γειτονικές τουλάχιστον μητροπόλεις μπορούν να ελπίζουν ότι θα προσελκύσουν την πελατεία που θα διώχνει η Λιβαδειά. Τι να γίνει; Η ανάγκη της επιβίωσης, βλέπετε, καθώς Εκκλησία, ΚΚΕ, Carlton Club, όλα αυτά ανήκουν σε περασμένους αιώνες.
Η απλή λύση
Για την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που απαγορεύει τη δήλωση των λόγων για τους οποίους ένας μαθητής μπορεί να απαλλαγεί από το μάθημα των Θρησκευτικών, θα έλεγε κανείς ότι φέρνει το τέλος των Θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση. Με την πίεση που δέχονται οι μαθητές πλησιάζοντας προς την Ανώτατη Εκπαίδευση, ο καθένας θα μπορεί να απαλλάσσεται και να διαθέτει τον χρόνο σε σημαντικότερα μαθήματα (εξετάζω την καλύτερη εκδοχή). Πολύ περισσότερο, που η υπουργός Παιδείας αμέσως δήλωσε ότι το υπουργείο θα συμμορφωθεί με την απόφαση.
Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό, διότι το υπουργείο οφείλει να συμμορφωθεί και με άλλη, σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία επιτάσσει την αντικατάσταση των Θρησκευτικών για όσους απαλλάσσονται με κάτι εξίσου ηθικοπλαστικό, το οποίο θα πρέπει να καλύπτει όλους τους πιθανούς λόγους για τους οποίους ένας μαθητής επιλέγει την απαλλαγή. Τους λόγους αυτούς, αφού το υπουργείο δεν θα τους γνωρίζει, θα πρέπει να τους μαντέψει και αναλόγως να σχεδιάσει. Με απλά λόγια, δεν έχουμε να ασχοληθούμε με κάτι καλύτερο; Η καλύτερη λύση για το πρόβλημα είναι η απλή λύση: να αντικατασταθούν οι ώρες των Θρησκευτικών με ώρες στα δύο κορυφαίας αξίας μαθήματα: Γλώσσα και Μαθηματικά. Για τους ρέμπελους, άλλωστε, αυτά είναι χειρότερη τιμωρία από τα Θρησκευτικά...
Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό, διότι το υπουργείο οφείλει να συμμορφωθεί και με άλλη, σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία επιτάσσει την αντικατάσταση των Θρησκευτικών για όσους απαλλάσσονται με κάτι εξίσου ηθικοπλαστικό, το οποίο θα πρέπει να καλύπτει όλους τους πιθανούς λόγους για τους οποίους ένας μαθητής επιλέγει την απαλλαγή. Τους λόγους αυτούς, αφού το υπουργείο δεν θα τους γνωρίζει, θα πρέπει να τους μαντέψει και αναλόγως να σχεδιάσει. Με απλά λόγια, δεν έχουμε να ασχοληθούμε με κάτι καλύτερο; Η καλύτερη λύση για το πρόβλημα είναι η απλή λύση: να αντικατασταθούν οι ώρες των Θρησκευτικών με ώρες στα δύο κορυφαίας αξίας μαθήματα: Γλώσσα και Μαθηματικά. Για τους ρέμπελους, άλλωστε, αυτά είναι χειρότερη τιμωρία από τα Θρησκευτικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου